page0154

Rimini — Rink

146

siony na cześć Augusta. Tum czyli katedra, zbudwaną jest na gruzach świątyni Kastora i Polluxa; kilka kościołów powstało z marmuru, stanowiącego niegdyś obmurowanie portu. Kościół San-Francesco z połowy XV stulecia pyszną odznacza się architekturą; zbudowany przez Pandolfa Malatesta, którego ród panował tu od r. 1200 do 1503 i wielu gmachami miasto przyozdobił. Na placu del Commune wnosi się posąg papieża Pawła V a na rynku głównym piedestał, z którego miał mowę do wojska Cezar po przejściu Rubikonu. Dziewięć łuków (arkad) w klasztorze kapucynów, uważają za szczątki amfiteatru konsula Publiusa Semproniusza. Godne tu nadto wspomnienia: biblioteka hr. Gambalnnga i muzeum starożytności Bianchi’ego.

Rinfresco (acqua del) ob. Monte Catini (le neque minerał i).

Ring, w Hamburgu oznacza sztuk 240 szczap drzewa.

Ringeltaube (Sylwester Wilhelm), teolog i kaznodzieja ewangelicki, rodem z Elbląga, w bardzo młodym wieku przybył wraz z rodzicami w r. 1707 do Torunia, uczył się tamże, uniwersytet zaś kończył w Jena, gdzie wstąpiwszy do stanu duchownego mianowany został w roku 1724 kaznodzieją w Grembocinie pod Toruniem, a w roku 1735 przy polskiej gminie ewangelickiej w Toruniu, przy której zostawał do roku 1748. Poczem mianowany pastorem i senijorem, wreszcie był superintendentem kościołów ewangelickich w księztwie Oleśnic— kiem. Umarł w Fursteten 1785 r. Wydał z druku, oprócz Olofla Liederge— schiehte, własne następne prace: 1) Nachricht von den polmschen Bibeln, wn dereń mancherlei Uebersetzungen und Urkebern nebsf einigen dazu gehóri-gen Merhwurdigheiten ans der polmschen welłliehen Kirchen- vnd Reforma-tions-Geschichte (Gdańsk, 1744, w 8-ce). W dziele tem znajdują się pilnie zebrane wiadomości o polskich tłomaczeniach biblii i rozmaitych jej wydaniach. 2) Beifrag zur augsburgischcn Confessions-Geschichfe in Preussen and' Pohlen (Gdańsk, 1746. w 4-ce).    3) Vnn der Charakter eines Super intenden

und Ober consistorial raths (Frankfurt 1753 w 4-ce). Dołączone są jako osobne obszerne rozprawy o dyssydentach polskich i ich superintendentach, tudzież wiadomość o Kościele ewangelickim, gminach i nauczycielach w Królestwie Polskiem i W. X. Litewskiem. — RingdtftllbC (Bogumił), syn poprzedzającego i równie zasłużony kapłan ewangelicki, urodził się w Grembocinie 1732 r., nauki początkowe pobierał w Toruniu, wyższe ukończył w Halli. W roku 1765 powołany na pastora do Scheidelwitz niedaleko Brzegu, zkąd w r. 1777 otrzymał wokacją na pastora w Warszawie. Na tem stanowisku obowiązki swoje sprawował zaszczytnie, i pomiędzy tutejszymi pastorami odznaczał się tak z powodu swej świetnej wymowy, jako też i z prac literackich. W roku 1785 powołany na Szląsk na snperintendenta do Oleśnicy, opuścił Warszawę, zostawiwszy po sobie chlubną pamięć kaznodziei, który czysto i jasno opowiadał słowo Boże, jakiego długi czas potem Warszawa nie miała. Obrany w końcu generalnym superintendentem, umarł w Szczecinie 1824 r. Z prac uczonych Ringeltaubego zasługują na wspomnienie: Przekład psalmów Dawida, wydanie Lipskie 1790 i różne prace egzegietyczne i historyczne rozrzucone po ówczesnych czasopismach. Do pism tyczących się historyi Kościoła ewangelickiego w Warszawie, należy jego dzieło p. t. Ausfur liche Geschichte der Sfreitig-keiten welche seit einigen Jahren in der Warschauischen emngclischen Ge-meinde geherscht hatte: Alf es mit dazu gehórigen Urknnden (Węgrów, Warszawa, 1783 w 8-ce).    F. M. S.

Rink (Jan Chrystijan Henryk), znakomity wirtuoz na organach, ur. r. 1770 w Elgersburg w księztwie Gota, gdzie ojciec jego był nauczycielem szkółki.