page0256

246 8. DICK STEIN.

gości rękopisów, najzwyczajnej rozmaitości tematów i częstego powrotu do jednej i tej samej kwestyi, być nieprzejrzystem i zaciemniać obraz twórczości Wrońskiego w rozmaitych kierunkach wiedzy. Stąd, po dłuższym namyśle, postanowiliśmy przyjąć za podstawę katalogu rozumowanego rękopisów układ systematyczny według treści, dodając przy tytułach, gdzie było można, datę ich pewną lub domniemaną. Podzieliliśmy tedy rękopisy na działy następujące: I. Matematyka czysta i stosowana, t. j. matematyka z mechaniką, fizyką i astronomią. II. Lo-komocya. III. Statystyka i Ekonomia polityczna. IV. Filozofia i pedagogika. V. Polityka i prawo. VI. Varia. VII. Rękopisy dzieł ogłoszonych drukiem. Dział matematyki podzieliliśmy prócz tego na poddziały, według wspomnianej już wyżej a przyjętej dzisiaj w świecie naukowym klasyfikacyi międzynarodowej ¹). Zgodnie z nią rękopisy matematyczne Wrońskiego należą do klas następujących: A. (Algebra elementarna, teorya równań algebraicznych i t. d.); B. (Wyznaczniki, podstawienia liniowe, eliminacya i t. d.); C. (Zasady rachunku różniczkowego i całkowego, zastosowania analityczne); D. (Teorya ogólna funkcyj i jej zastosowania, szeregi i rozwinięcia nieskończone i t. d.); H. (Równania różniczkowe, różnicowe, szeregi zwrotne); I. (Arytmetyka, teorya liczb i t. d.); J. (Analiza kombinatoryjna, rachunek prawdopodobieństwa i t. d.); K. (Geometrya i trygonometrya elementarna i t. d.); L. (Stożkowe i powierzchnie stopnia drugiego); R. (Mechanika ogólna, cyne-matyka, statyka i t. d.); S. (Mechanika cieczy, hydrostatyka, hydrodynamika, termodynamika); T. (Fizyka matematyczna, sprężystość, wytrzymałość materyałów; włoskowatość, światło, ciepło i elektryczność); U. (Astronomia, mechanika niebieska i geodezya); V. (Filozofia i histo-rya nauk matematycznych); X. (Postępowania rachunkowe, tablice, no-mografia, rachunek graficzny, planimetry, różne narzędzia).

Uważamy za obowiązek nadmienić, że system przyjęty przedstawia i pewną niedogodność, która wynika nietyle z przyjętej metody, ile z okoliczności ubocznej. Zbiór kórnicki nie jest do tej pory doprowadzony do należytego porządku. Prócz zeszytów i woluminów, oprawnych lub wyraźnie osobną stanowiących całość, większość składa się z arkuszy niezeszytych i nieoprawionych. W takim stanie rzeczy łatwo nastąpić może pomieszanie porządku. Staraliśmy się wprawdzie w naszej robocie przygotowawczej pooddzielaó wyraźnie osobne prace i za pomocą

‘) Patrz: „Index du Repertoire bibliographiąue des Sciences mathematiąues⁴⁴ Pa-ris, 1893, oraz „Bibliografia matematyczna polska XIX stulecia¹⁴ S. Dicksteina i E. Wa-wrykiewicza (Zeszyt próbny), Kraków 1894.

http://rcin.org.pl