page0256

254

i przyłożyli pieczęć pierścienia królewskiego wspólnie ze swoją, z obawy aby rru jakiej dogodności nie uczyniono. Król, wróciwszy do domu, położył się, nic nie jadłszy, a nie mógł usnąć noc całą. Nazajutrz wstał ze świtem i udał się z pośpiechem do jaskini, przyzywał Daniela, i głosem smutnym westchnieniami przerywanym zawołał: „Danielu, sługo Boga żywego, czy Bóg twój, któremu nieustannie służysz, zdołał cię oswobodzić z paszczęki lwów?” Daniel na to mu odpowiedział: „O królu, żyj wiecznie! Bóg mój zesłał anioła swojego, który zamknął paszczę lwów, i nic złego mi nie uczyniły.” Wtenczas król, uniesiony radością, rozkazał wydobyć Daniela z jaskini, a żadnej rany na ciele jego nie znaleziono. Poczerń Daryusz kazał wrzucić do jaskini tych, którzy oskarżyli Daniela, z calem icli rodzeństwem, a nim jeszcze do spodu jaskini się dostali, lwy w sztuki ich rozdarły. Następnie król wyniósł tego proroka do najwyższych zaszczytów, w których zostawał nietylko podczas panowania Daryusza, ale jeszcze za Cyrusa, następcy jego, największego z królów Perskich.

Historyn Yoblastta.

Tobiasz z pokolenia Neftali , wystawiony nam jest jako człowiek od młodego wieku obdarzony mądrością, zajmujący się jedynie dziełami ludzkości. Jedynein jego staraniem, gdy go zaprowadzono w niewolę do Niniwy, było: pocieszać innych w niewoli będących, i grzebać umarłych. Dowiedziawszy się, że Gabellus mąż zjego