page0267

204

okazałość, lecz zbytkiem i miękkością pogardzał. Mało też potrzebował dla siebie, a z bogatych królewszczyzn dochody, równie jak częśćjego własnych, szły najczęściej na wysłużonych podupadł^- ch na zdrowiu wojaków, o których hetman, miał pieczę ojcowską.

Nadszedł nareszcie dla niego czas późnej starości. Jeszcze jednak oderwawszy od Karola króla Szwedzkiego na stronę Jana Kazimierza wojsko kwarcianne (¹), niem w Lubbnie Szwedów wyciął. Te czyny wojenne nie przeszkadzały mu myśleć o miłosiernych uczynkach i pobożnych a użytecznych fundacjach. Kościół w Kamieucn podźwignął na nowo, także i c-zęsć fortyfikacji tego miasta. W Podhajcach wymurował kaplicę, gdzie roku 1607 złożono pc ośmdziesięcioośmio letniej na ziemi pielgrzymce, śmiertelne zwłoki jego. Umierał nadzwyczaj przytomny i spokojny: „Mamże się teraz lękać śmierci, mówił, kiedym się na nią tyle razy dla miłości Boga i kraju na-rażał?“

Żył tem, co było właśr ie dotychczas potęgą

1

Wojsko stałe w Polsce, tak nazwane od wyrazu łacińskiego ąuartus (czwarty), że na jego utrzymanie przeznaczono czwartą część dochodów ze starostw.