page0443

POGRANICZE PÓŁNOCNO-WSCHODNIE

dziś Kukląg, por. Kukelinge 1359, por. prus. queke 'świerkowa lub sosnowa gałąź wykorzystywana jako laska, kolek w ogrodzeniu', lit. kukti 'zginać, pochylać się', kukis 'laska, kołek z wygiętym końcem; wygięty koniec kija', *Skutel-ing-s, dziś Pistki, por. Scuttelyng 1360, por. lit. skutule 'naczynie z drewna do przechowywania masła'.

Innym sufiksem używanym do tworzenia starych hydronimów pruskich był sufiks -int-. Za jego pomocą utworzono np. nazwę rzeki *Ram-int-e, dziś Rominta, niem. Rominte, por. Rumyten 1384, por. lit. ramiis 'cichy, spokojny', oraz nazwy jezior, np. *Wersm-int-is, dziś Werszment, por. Verschmunda 1698-1699, lit. versmć 'źródło'; *Sparg-int-is, dziś Legińskie Jezioro, por. Spargint 1340, prus. sparyus 'łąka, wygon, pastwisko'; *Sirw-int-is, dziś Serwent, niem. Serwent See, por. Syrwynthen 1362, Serwynte 1369, prus. sirwis 'sarna'.

Pruskie nazwy prefiksalne są rzadsze. Tworzono je prefiksami: au-, pa*per-, *prei-, por. np. nazwę jeziora mówiącą o cechach zbiornika *Au-sklaid-e, dziś Blanki, niem. Blanken See, por. ausclote 1315, Ausclode 1331, au- 'od' i łot. sklaids 'gładki, równy, śliski', niem. blank 'lśniący, połyskliwy, błyszczący'; utworzoną od bazy roślinnej, np. *Pa-blend-e, dziś Pobłędzie, por. pa- 'po', lit. bleńde, blendis 'wierzba, łoza'; od pruskiej nazwy wodnej, np. *Pa-plusk-e, dziś Poplusz, por. n. jeziora Plusk-e, dziś Pluszne. Używając prefiksu per- 'przez' utworzono nazwę Per-sup-e, dziś zaginioną, por. prus. suppis 'grobla, wał ziemny', a za pomocą prefiksu prei- 'przy' nazwę *Prei-salk-e, dziś Przysołki, por. prus. *salkti 'szumieć, szemrać, huczeć', która może wskazywć na położenie zbiornika wody przy młynie.

Jako przykłady nazw komponowanych można wymienić nazwę rzeki Węgorapa, lewego dopływu Pregoły z prus. *Wangr-ape lub *Angur-ape, por. Wangrapia, Wengrapia 1326, Angerapie 1340, por. prus. angurgis, lit. ungurys 'węgorz', lit. yingris 'zakręt' i prus. ape 'strumień, rzeka', i bagien, np. *Bitpelkis, prus. bite 'pszczoła' i pelky 'bagno, błoto', *Lo-kubala, por. lit. lokys 'niedźwiedź' i lit. bała 'bagno, błoto'; *Wilkabale, poi. Wilcze Bagno, por. prus. wilkis 'wilk'.

NAZWY TERENOWE

Większość mikrotoponimów pruskich została zarejestrowana dopiero w XX w. Są to najczęściej nazwy bardzo zniekształcone pod względem strukturalnym i niejasne lub niejednoznaczne etymologicznie, np. Ga-powido, Gazwenta, Gumet, Laras, Wungerithen, Sameraj. Ze źródeł średnio-

439