scandjvutmp13701

288 Zajęcia.

jakoś weselej będzie, niż jednemu — powiedziałby jeden patyczek. — Oto, widzisz, braciszku, możebyśmy się jakoś zabawili. Staniemy przy sobie pionowo, będziemy wyglądali jak ten pień z naszego drzewa. A teraz ja będę leżeć, tak jak niegdyś leżało nasze drzewko, gdy je zrąbano, a ty połóż się obok mnie, tylko niebardzo blisko. O, tak! patrz, jakie z nas wyborne szyny! mogłyby tramwaje po nas chodzić. (Dzieci układają jednocześnie). To jeszcze nie wszystko, ja potrafię coś lepszego zrobić. Położę się (poziomo), a ty stań (pionowo), tylko nie przy moim końcu, lecz pośrodku. Patrzno teraz, co się z nas zrobiło! stół. A gdybyś ty stał nie pode mną, tylko nade mną, albo znowu w środku, zrobilibyśmy lichtarz. A co, nie zuchy to z nas! Czy źle nam jest teraz? Wiwat! niech żyją patyczki sosnowe! Możebyśmy jeszcze co z siebie zrobili? — prosił jeden patyczek. I owszem — odpowiedział drugi: — możemy jeszcze krzyż zrobić. Połóż się ukośnie, a ja na tobie, otrzymamy ukośny krzyżyk. Ale dosyć już naszych pomysłów; niech teraz dzieci spróbują co z nas ułożyć; zobaczymy, czy potrafią.

W podobny sposób prowadzi się ćwiczenia z 3-ma, 4-ma i większą liczbą patyczków.

Wychowawczyni zachęca dzieci do pracy samodzielnej i okazuje zainteresowanie do ich własnych pomysłów.

Ilustrowana rozmowa pięcioma patyczkami.

Wychowawczyni poleca dzieciom przy odejściu dnia poprzedniego, by starały się usłyszeć śpiew skowronka, a może go samego zobaczą. Przed przyjściem jeszcze dzieci wychowawczyni zawiesza obrazek skowronka, lub też rysuje na tablicy kolorowemi kredkami skowronka, w jego właściwem otoczeniu. W tych warunkach rozpocznie z dziećmi rozmowę.

— Gdzie słyszałeś śpiew skowronka? Wacio powiada, że słyszał skowronka na polu. A może kto w lesie lub w ogrodzie go słyszał? Ja też bywałam w lesie i w ogro-