scandjvutmpfc01

231

Zajęcia.

Rozdział VII.

Zajęcia.

Zajęcia i praca ręczna.

Pracę ręczną inaczej nazwać można ćwiczeniem zręczności ; niezmiernie przyczynia się do ogólnego rozwoju dziecka: ułatwia panowanie nad ruchami, zapoznaje z własnościami materjałów, zmuszając do obserwacji, a także do pracy twórczej.

Praca także budzi pierwiastek społeczny, ucząc poszanowania pracy innych.

Pierwsze najprostsze zajęcia, bez względu na wiek dziecka, są drobne usługi przy domu i dokoła siebie. Od najwcześniejszego wieku dziecko musi włożyć się w sprzątanie, mycie, czyszczenie obuwia i ubrania, ścieranie kurzu, zmywanie. Poza tern mogą być roboty sezonowe: zamiatanie ścieżek, zbieranie liści suchych, gałęzi, ziół lekarskich, pielęgnowanie roślin, podlewanie kwiatów, roboty ziemne i t. p. Dziecko lubi naśladować czynności starszych, podnosi się w swoich oczach, gdy może wykonać roboty praktyczne i chętnie niemi się zajmie.

Drugi rodzaj zajęć — są roboty ręczne.

Dzieci do lat 3-ch mają mięśnie dłoni tak słabe, że o pracy ręcznej nie może być mowy. Lecz i praca dzieci nieco starszych (od lat 3—7) nie ma jeszcze celu wyłącznie praktycznego, tylko bardziej wychowawczy i powinna odpowiadać pewnym warunkom: zainteresowaniu, świadomości celu i przyjemności tworzenia. Więc, jeżeli praca nie kształci, nie zajmuje i do niczego nie prowadzi, jest mechaniczną i bezużyteczną.

Chcąc rozbudzić w dziecku zamiłowanie do pracy, nie trzeba zaczynać od robót t. zw. pożytecznych — szycie,