tpn w alpach i za alpami9601

90

unoszą s;ę i uwielbiają błękit błotmrtćj Arna wody. i zieloność szarego drzewa oliwnego.

Lecz to są z za Alp przybyli turyści.

Włochy zaś jeszcze dotąd, obok swój wnętrznói rozmaitości, zupełnie odrębny typ mają. Niegdyś wielkorządcy Europy, teraz na mappie tylko do niej wcielone, 'stotuie zaś powinnyby szóstą częścią znanego nam świata się nazywać.

Jestto coś środkującego między Europą a Afryką, co już przestało być pierwsza, a jeszcze drugą być nie zaczęło. W północnej części, więcej w powietrzu europejskich czuć się daje żywiołów, w południowej, afrykańskie górują. Cały zaś półwysep, na liczno a tak odmienne z Subą podzielony kraiki, ma jednak dotąd swą własną, odmienną od reszty świata cechę; a ta wróżyć pozwala, iż na tćj wulkanicznej ziemi, nietylko podziemny ale ■ nadziemny ogień dlużćj niż gdziebądź się dochowa

Jednak, spiesz się Antosiu; te wszystkie barwy dość teraz jeszcze dla uważnego spojrzenia silne, codziennie bladną; dziełem to parowych statków i tłumów przynoszonych niemi Anglików, którzy zalewając tę ziemię, razem ze złotem swe zwyczaje i wyobrażenia w niej sieją. A cóż, gdy jeszcze i koleje żelazne w pomoc im przyjdą? Gdy ta nowo industryalnego św>ata otworzy się śluza?

O spiesz się Antosiu! póki jeszcze drogi złe, poczty koni ani przepisów nie mają, póki do niektórych sławnych miast (jakoto do Amalfi) na mułach tylko dojechać można. Wnuki nasze, może już tu wagonem przylecą, ale przyleciawszy, czy znajdą jeszcze poetycznej, dnwnćj Italii ślady?...