155
W roku 1340, ofiarowano mu jednocześnie w Paryżu i Rzymie poetyczny tryumf, laurową koron?. Petrarka Rzymowi dał wybór; a 8 sierpnia 1341 roku. do kapitolu uroczyście zaniesiony, otrzymał tam laurowy wieniec.
Bocaccia ojczyzną jest małe, w sąsiedztwie Florencyi miasteczko, zwane Certo,Ido. Pisma jego tak wierszem jak prozą, swawolną tchną wolnością Możnaby się dziwić, iż z jednćj co Petrarka epoki, tak zupełnie przeciwnym odznaczają się duchem, gdyby nie pomnićć iż Petrarka własne tylko oddawał uczucia, był malarzem swój jedynie duszy, a Bocaccio wieku swego.
Po tym literackim triumwiracie, co świetnym a nieznanym świat i Włochy zadziwił blaskiem, znowu ciemnoty chmura, przez więcój lat stu horyzont powlekła. Uczeni w starożytnych zatopieni pisarzach, w łacin? na nowo się pogrążyli: a naród z nowym zapałem, w domowych lub sąsiednich wojnach, krew i umysłowe marnował siły.
Kiedy Petrarkę tryumfalnie do kapitolu niesiono, ojczyzna jego pod nowym jęczała jarzmem. Od tylu lat, to ambicyi to wolności miotana falami, powstając przeciw piśrwszćj, drugićj nie umiejąc ustalić, ujrzała się raptownie w więzacii obcego pana, którego sama sobie z dalekich sprowadziła stron.
Flcrencya przegrawszy walną bitwę przeciw Luce (którą był opanował dumny Castrucio-Caslracani, pełen energii i wszelkich zdolności człowiek), nie wiedząc jak się dalćj zamachom tćj zwy-cięzkićj sąsiadki oprzóć, przemyśliła udać się pod protekcyą księcia Kalabryi, syna króla ceapolitańskiego Roberta, wzywając go do siebie na wielkorządzcę. Książę innemi zajęty sprawy, posłał w swćm zastępstwie Francuza Gauthier, który używał tytułu atheu-skiego księcia.
Załedwo ten, greckiego tytułu a francuzkiego rodu książę, przybył do Florencyi, gdy śmierć Castruda-Caslracani, oswobo-dzając sąsiednie miasta z trwóg jaką imię jego rzucało, usług: codzienne zbytecznemi zrobiła. Gauthier do Neapolu wrócił: a' niobawnie nowa wybuchła w Toskanii wojna, a Florentczycy pc trzebując dowódzcy, znów do niego się udali.