tpn w alpach i za alpami0701

200

Anna, za elektora Wilhelma wyszedłszy, także była bezdzietną. Ta we Florencyi niecierpiana, całkiem z charakteru podobna do babki i ojca, największą była jego faworytą. Onato w finansowych dla ojca widokach, ułożyła małżeństwo młodszego brata swego, Jana Gastona, z wdową po bracie elektora, saską księżną Neuburg.

Jan Gaston niecierpiał swój siostry, i z jej-ręki nic dobrego spodziewać się nie mógł; lecz powolnego charakteru, uległ jej jednak. Pojechał do Czech, do swój narzeczonej, i przekonał się, że ten nakazany związek będzie dla niego nieszczęścia zadatkiem. Księżna Neuburg, niemłoda i monstrualnie otyła, konie tylko lubiła pieścić, gdy Gaston, człowiek towarzyski, innego pragnął zajęcia, innych rozrywek.

Wytrwawszy tak całą zimę w smutnym zimnych Czech kącie, przy niemiłój żonie, na wiosnę udał się do matki, do Paryża, gdzie go mile przyjęto; ale do Florencyi, przez obawę ojca i siostry, posunąć się nie śmiał.

Wrócił więc. do Rejchsztadt, stolicy swój małżonki; lecz dla zapomnienia okrutnego losu co go tam wiązał, wdał się w złe tówarzystwo, grę i rozpustę, a w niój resztę już i tak wątłego stracił zdrowda.

Kozmus usłyszawszy o tóm, przywołał go w końcu do siebie, ale już zapóźno. Gaston jak "i starszy brat jego, oba nieszczęśliwi w domowem pożyciu i z żonami rozłączeni, oba smutni i chorzy, zadnój nie dawali potomstwa nadziei.

Zatrwożony taką przyszłością Kozmus, zwrócił uwagę na brata swego, Franciszka-Maryą. Ten, człowiek już niemłody, od dwudziestu trzech łat był kardynałem, i lubił wesoło swych kardynalskich używać dostatków. Z najwdększą zrazu niechęcią odrzucił brata zamiary; w końcu jednak przez wzgląd na gasnące imię, zdecydował się zamienić kardynalski kapelusz na ślubną obrączkę, i tak w⁷ 1709 roku, mając już lat 48, poślubił Eleonorę Gonzagę, córlfę na Guastalli i Simonecie księcia.

Lecz ta fatalność co zdawała się za tego panowania medij-cejski dom ścigać, i tam się objawiła.