131
seczkę pielgrzymki spuszczony, jadła jćj dozierał. Czy miała je* szcze zamiar nawracania czyli odwracania od katolicyzmu Ojca Świętego, jak to w Pizie głosiła? dowiedzieć się tam nie mogłam. Gdzieindzićj późnićj powiedziano mi, iż w tym istotnie celu do Rzymu przybyła; lecz tam o jćj nie wiedziano przeszłości, a każdv czćm innćm zajęty, ani zważał na nią.
W wielką sobotę udają się wszyscy do kaplicy, czyli chrzcielnicy laterańskićj, gdzie się uroczyście odbywa chrzest żydów i innych nawróconych heretyków. Dawniej główną dnia tego ciekawością, był sławny ognisty krzyż, tak duży, iż sam jeden całą oświetlał katedrę, co, wpośród ciemnych jćj boków, prześliczne miało sprawiać wrażenie. Aleja go już nie widziałam; krzyża tego już nie illuminują.
Jak to ci o karnawale mówiłam, tak i w uroczystościach wielkiego tygodnia, rozmaite od niejakiego czasu zaprowadzono mo-dyfikacye.
Przed kilką jeszcze laty, pićrwszego dnia zapust, gdy już okna makatami się pokryły, balkony i loże ustroiły się w aksamit, galony i draperye, zanim jeszcze wpuszczono wpośród nich skrzydlatą karnawału boginię ze swym szalonym orszakiem, innego rodzaju ciągnął się tam orszak.
Na placu ludu stało rusztowanie; skazany zbrodniarz poprzedzony czarnemi z pokrytemi twarzami braćmi miłosierdzia, w towarzystwie spowiednika i kata, przez całe Corso na stracenie był prowadzony; a widok przygotowanćj uczty podwajał jeszcze bladość lica jego. Spadająca głowa stawała się poniekąd rozpoczęcia zabaw hasłem, a wstrząśniony tćm widowiskiem lud, jeszcze zapamiętalćj do nich leciał.
Niejasny zrazu, a dla nas niedościgły cel tćj śmiertelnej wystawy, niejednemu swą w tćj chwili sprzecznością dziwnym się wydawał, a w ogóle, dla obcych, odrażającą był rzeczą.
Miałżeby służyć za hamulec dla ludu rzymskiego, być przypomnieniem, jaki jest koniec tego co się zbrodni dopuszcza?.....
Dla przerwania także choć na chwilę tego szału, którego do zwalając lękano się jednak, prawie codzień urzędnicy, kardynałowie, w godzinach kiedy wnosili że on może być największym,