WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH105 I

kamy li w blizkości równika w Afryce, Wschodnich Indyjach i Aowój Gwinei. Rodowici Australczycy w pobliżu zatoki Moreton posiadali taką samą czarną barwę skóry, jak najczarniejszy Murzyn, gdy tymczasem o 10 stopni więcćj na południe czerwone zabarwienie stawało się częstszem ¹). Z pomiędzy członków nadśródziemno-morskiego plemienia, posiadają Abissyńczycy bardzo ciemne, z pomiędzy ludów in-d o europejskich zaś Cyganie i bramańscy Indowie najciemniejsze zabarwienie. U tych Indów możnaby o zmieszaniu z pierwotnemi mieszkańcami owych krain pomyśleć, gdyż podobny badacz jak Graul zdołał zawsze rozpoznać człowieka wyższej kasty, a zatem Inda aryjskiego pochodzenia, po cerze europejskiej prawie białości, odróżnić od czarnych Tamulów ²). Że zaś ciemne zabarwienie skóry nie następuje w skutek działania promieni słonecznych, wynika już ztąd, iż pokryte części ciała nie odróżniają się od innych u ludzi zabarwionych. Gdyby zaś wyższa ciepłota była tego przyczyną, tobyśmy musieli wszędzie na nizinach spotkać ciemniejsze zabarwienie skóry ani-.eli na górach. To przypuszczenie stwierdza do pewnego stopnia porównanie mieszkańców Bengalu z jaśniejszemi ludami w górach himalajskich, a to samo można odnieść i do Abissynii w Afryce i jej mieszkańców na wyżynach Enarea i Kaffa ^s). Inni badacze dostrzegali natomiast na tychże samych przestrzeniach ziemi mieszkańców dolin właśnie jaśniejszemi ⁴), a Munziger zrobił również tę uwagę, że gorące brzegi Czerwonego morza zamieszkane są przez ludy z jaśniejszą barwą skóry, powietrze górskie robi ją zaś ciemniejszą ⁵). Bardziej stanowczem jest jeszcze i to spostrzeżenie, że z pomiędzy wszystkich pierwotnych ludów Ameryki, wykluczających wszelkie podejrzenie zanieczyszczenia krwi przez zmieszanie, lud Aymara właśnie, który przecieżma górach tej wysokości, jak szczyty gór berneńskich, mieszka, swą czarno-brunatną barwą skóry się odznacza, będącą najciemniejszą właśnie tam, gdzie zimno jest największe ⁶). Inni badacze przypuszczali, że ciemne zabarwienie skóry jest tam największe, gdzie przy wysokiej, ciepłocie powietrze parą wodną jest prze-

*) W aitz, Anthropologic, T. I, str. 52.

²) Eeise r.ach Ostindien, Leipzig 1855, T. IV, str. 151.

³) W a i t z, Anthropplogie, T. I, str. 49.

⁴) Abbadie w Q uat r ef a g e s. Eapport str. 155.

⁵) Ausland 1869, str. 954.

^c) v. Tsehudi, Reise dureh Sudameńka. T. V, str. 212.

http://rcin.org.pl