WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH367 I

351 —

czykami, A Kurami. H ara furami. Nągfitos, czyli australskimi Murzynami nazywać; wszystkie te nazwy stały się bowiem przez niestosowne ich używanie tak wątpliwe i dwuznaczne, że nauka o ludach, chcąc być .jasna, z użycia musi je wyrzucić. I tak posiadamy opisy Alfurów z wyspy Gelebes Ą, którzy według cielesnych swoich znamion należą wyraźnie do Matejczyków; w Indyjach holenderskich ustalił się za* ten zwyczaj Alfurami zwać jedynie t. z. dzikie ludy, chociażby pod wzslędem malajskiego ich pochodzenia, jak np. t. z. Bata na Sumatrze i Dayaków w Borneo, najmniejszej nie było wątpliwości ²). Z tego to powodu nazwiemy szczątki pierwotnej ludności na owych wyspach a z i a t y c k i e m i P a p u a n a m i. Do nich należą i Aetowie z wysp filipińskich, którzy sw^Te znamiona plemienne jeszcze w całej swej czystości zachowali; możemy to jednak powiedzieć jedynie o owych mało licznych gromadach, które się na wschodnim wybrzeżu północnej wyspy Luzon jeszcze utrzymały, chociaż barwa skóry u nich nie jest zupełnie czarna, jak by na to malajska ich nazwa, Aeta, wskazywała, tylko jak już powyżei, według opisu $ e m p e r ' a nadmieniono, cie-mno-miedziano-czarna. Są oni ludem myśliwskim i posiadają łuk i strzały, których u Matejczyków nie spostrzegamy ³). Według przytoczonych powyżej znamion możnaby i Kegritosów z Mariweles i północnego Luzon, na podstawie wizerunku ich fotograficznego, podanego przez Jagor’a ⁴), do Aetosów zaliczyć. Io tyle nic by nie przeszkadzało włączeniu tej przez Matejczyków z swych siedzib wypartej i zupełnie prawie wytrzebionej pierwotnej ludności do wspólnego z azyjatyckiemi Papuanami plemienia. Pomimo to, musimy ją od nich odłączyć jako oddział osobny postawić przez ostrożność, albowiem przyszłe dopiero dokładniejsze badania zdołają właściwe ich stanowisko śród całego plemienia wyświecić. Kilka czaszek, które S c h e t e ł i g pod nazwą: Negritos z wyspy Luzon, do Berlina przysłał, wykazało według wymiaru przez Y i r c h o w ’ a uskutecznionego,; wskaźnik szerokości 80,8 do 90,6, a wysokości 77,6 do 82 3. Były to zatem czaszki szerokogłowe o małej wysokości, u których nadto prognatyzm, głównie w skutek skośnego ułożenia zęboaołów, mocno się uwydatniał, a łuki jarzmowe również mocno były sterczące. Kształt

p Waitz 1. c. T. V, str. 103.

²)    Riedel, Zeitsch. f EthnoL 1871, str. 364.

³)    Karl Semper. Die Philiopinen Wiirztrarg 1869. strt 49 Keise in die Philippinen, str. 63 i 373

http://rcin.org.pl