WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH331 I

PLEMIONA LUDZKIE

W jednym z powyższych rozdziałów doszliśmy do tego wniosku że wszystkie znamiona c'ała, kształt czaszki, wzrost, stosunki wielkości członków, barwa skóry i t. d. wjednóm i tćmże samem pokoleniu znacznej ulegają odmianie, że nawet włos nie może być do najtrwalszych znamion policzony i że przy podziale ludzkiego rodu na większe działy, czyli plemiona (rasy), wszystkie właściwości człowieka uwzględnione być winny. Kreślenie granic takich działów jest czasami łatwe, czasami zaś nadzwyczaj trudne. Byłoby jednak rzeczą nie stosowną stawiać je tam, gdzie wspólne znamiona jednego działu przez nieznaczne stopiowanie we wspólne znamiona drugiego działu przechodzą, chyba, że podobne stopniowanie dałoby się z dziejową wiarogodnością do wzajemnych odnieść małżeństw, których mięszane potomstwo byłoby w iernym onegoż przedstawicielem.

Z tśj wychodząc zasady, możemy ród ludzki podzielić na siedm gromad, plemion (ras), gatunków lub podgatunków, jak kto zechce nazwać te działy. A najprzód: mieszkańcy Australii i Tasmanii, drugi oddział: Papuanie z Nowćj Gwinei i wysp sąsiednich; trzeci: .ludy mongolskie, do których nie tylko mieszkańców stałego lądu Azyi, lecz i malayskich Polinezyjczyków, oraz pierwotnych krajow^rców Ameryki zaliczamy; czwarty: lud Drawida czyli mieszkańcy Hindostanu a raczej Dekanu, pochodzenia nie aryjskiego; piąty: Hottentoci i Buszmani; szósty: Murzyni; siódmy nakoniec: ludy nadśródziemnomorskie, odpowiadające plemieniowi kaukazkie-mu Blumenbacha. Usprawiedliwienie tego podziału pozostawiamy pojedynczym rozdziałom. Uważamy przytśm określenie społecznego

http://rcin.org.pl