157
ły, przyczyniły się zapewi e cielce do tego, że ludzie aż do najdalszych zakątków ziemi na mieszkania zostali zwabieni. Jak daleko dzieje i możliwość zbadania przedhistorycznych czasów sięgają, to wszystkie ludy znajdowały się początkowo nieustannie na wędrówce, a zrośnięcie się ich z ziemią jest już dziełem bardzo daleno posuniętego w rozwoju społecznego stanu.
W tćm mieiscu me możemy pominąć zupełnie milczeniem pewnego wyrodzenia się, pewnego upadku ludzkiego rodu. Podczas gdy u zwierząt rzadko się spostrzega skłonność do pożarcia jednostek własnego rodu, ludożerstwo sj otykamy we wszystkich prawie częścią..h świata. W niektórych razach da się to zjawisko tem złagodzić, że temu okropnemu zwyczajowi niekiedy ten nieszczęsny obłąd służy za podstawę, jakoby tym sposobem można przejąć w siebię cenne przymioty pożartego. Podczas powstania Taipingów spotkał pewien kupiec angielski w Shangai swego służącego na ulicy, niosącego w ręku serce powstańca do domu z zamiarem spożycia go dla pokrzepienia swej odwagi ł). Czasami zaś nie jest to żądza zmysłowa, tylko mściwość, dążąca do przygotowania zabitemu wrogowi najbardziej hańbiącego sposobu pogrzebania. Czasami nakoniec samo bóstwo staje się współuczestnikiem, gdy po złożeniu mu ofiary z życia człowieka następuje oburzająca i pełna zgrozy uczta z jego ciała, jak to w dawnym Mexiku miało miejsce 2). Uzasadnienie ludożerstwa pewnym flzyjo-logieznym przymusem, jakob*7 dobro naszego ciała konieczire odmiany pokarmu mięsnego i roślinnego wymagało,1 nie da się usprawiedliwić, widząc że w Indyjach wschodnich więcej niż sto milionów mieszkańców wyłącznie pokarmem roślinnym się żywi. Zwykle powołują się w tej mierze na lud Maori, który# nie znalazłszy w Nowej Zelandii ani jednego czworonożnego zwierzęcia, pod wpływem niepowścią-gnionego wewnętrznego popędu do spożycia ludzkiego mięsa został doprowadzony 3)’ Lecz ludożerstwo jest przymiotem i wszystkich innych ludów Polynezyi. Wykryto je na wyspach Marąnesas, Hawai, Tahiti 4) i i., gdzie przecież świnie i psy na mięso hodowano, tak że
') J. B. Ty lor. Urgeschichte der Menschheit, str. 167.
2) Prescott, ConÄ…uest of Mexico. T. 1, str. 78.
3) To samo możnaby powiedzieć i o mieszkańcach Rapanuis z wyspy O ster. Revue marh me et coloniale. T. XXXV, Listop. 1872, str. 116.
4) Meinicke objawił (Zeitsch. f. Erdkuiide 1870 X. 29, str. 396) na wspomnienie tego zdarzenia, iż na zachodnich wyspach Paumotu ludożeraiwo przez