539
bą żenione, aby dzieci ich mogły potem w tymże samym celu jako me-i'ias być użyte.
Z pomiędzy pokoleń drawidzkich, mieszkających w górach uila-girijskich, najszczególniejszym jest pokolenie pasterskie Toda ]), którego jedynem mieniem są stada bawołu. Oni nie są pierwotnemi mieszkańcami tego kraju, w którym mieszkają, albowiem wydobywane ze znajdujących się tam grobów narzędzia, wskazują na to, że on był niegdyś przez rolników zamieszkały, a Todowie nimi nigdy nie byli. Todowie rozpadają się na pięć kast, którym się miedzy sobą łączyć węzłem małżeńskim nie wolno. W rodzinie istnieje wielomeztwo. Kobieta jest wspólną zoną wszystkich braci, a dzieci przysądzają się braciom po kolei, począwszy od najstarszego. Między ojcem a dzieckiem nie istnieją zatem silne więzy miłości i przywiązania. Z rodzących sie dziewcząt pozostawia się tylko jedna przy życiu, wszystkie inne zostają po urodzeniu uduszone 2). Żona jest przedmiotem kupna od rodziców. Obrzęd ślubny polega na tern, że narzeczona zostaje wprowadzona do domu swych przyszłych mężów gdzie przyklęka, i każdy z braci naj -przód prawą a potem lewą nogę jej na głowę kładzie. Powstawszy, idzie po wodę do gotowania i tern wchodzi w prawa i obowiązki pani domu. Uroczystość kończy jak zwykle obfita biesiada. O ile ten obrzęd ślubny jest prosty o tyle obrzęd pogrzebowy jest natomiast bardzo powikłany i drogi. Właściwie clzieli się on na dwa, jeden obchodzony natychmiast po śmierci i zwany „pogrzeb zielony11 a drugi po 12 miesiącach i zwany „pogrzeb suchy.“ Zielony polega na tem, że ciało zostaje w gaju na stosie spalone i równocześnie zabija się kilka bawołów, aby zmarły nie doznał na drugim świecie braku mleka, popioły zaś bywają potem zebrane i troskliwie przechowane. Suchy pogrzeb odbywa się za to z wielką wystawą i uroczystością. Na ten pogrzeb zapraszane bywają wszystkie pokrewne rody i podejmowane z największą gościnnością. Zwykle wychodzi na taką ucztę mięsa z 30—40 bawołów. Wystawiane bywają zarazem wszelkie kosztowności domu na pokaz, wznoszą się na część zmarłego pieśni żałobne a gody kończy taniec powszechny prz\ dźwięku muzyki. Każda wieś pokoleń Kuttan, Konna, i Tody posiada swego kapłana, który jednak, jakby się tego spodziewać można było, żadnych ofiar nie spełnia, ża-
') Metz J. I" Die Yolksstamme der Uilągiri*. Ilaści 1857.
-) Metz 1. c. str. 46. W skutek tych zwyczajów ludność ciągle sie zmniejsza,., tak że ob.ecnie już zaledwie 1000 osób wynosi.