scandjvutmp7901

110    *    Ćwiczenie mowy.

często pytać, rozmawiać oddzielnie z poszczególnemi dziećmi, zwłaszcza z mniej śmiałemi. Nie należy nigdy przerywać dziecku odpowiedzi, chociażby były błędnie pod względem treści lub formy wypowiedziane, dopiero gdy skończy, zwrócić uwagę na błędy i zachęcić je do powtórzenia „ładniej".

Dzieci w tym wieku są bardzo wrażliwe na dykcję i mimikę. Powtarzanie tych samych wyrazów odpowiada ich rytmowi wewnętrznemu.

Dlatego to dzieciom tak się podobają bajki, wiersze i piosenki ludowe i tak chętnie prędko uczą się ich na-pamięć.

1. Nauka wierszy.

Wiersze uważać możemy jako doskonały czynnik, budzący poczucie rytmu i rymu oraz wrażliwości estetycznej. Niemniej również przyczyniają się do wzbogacenia języka i urozmaicenia słownika wyrazów, który, jak wiemy, we wczesnem dzieciństwie jest bardzo ubogi.

W wyborze wierszy musimy być bardzo ostrożni. Treść powinna być zrozumiała i zajmująca, a forma prosta i łatwa. Należy przytem uwzględnić upodobanie dziecka, co w wysokim stopniu ułatwia zapamiętanie wiersza. Dzieci małe, do lat 4-ch, muszą mieć wierszyki tak proste, by nie wymagały żadnego objaśnienia, np.

Józek jedzie po obiedzie A za nimi noc A za Józkiem podwieczorek, Z wieczerzą hoc, hoc. Dobrych rzeczy wiezie worek.

Jureczek malutki    Zgubił guziczek

Gniewa się na butki, A buciczek prawy Bo lewy buciczek    Nosek ma dziurawy.

E. Sz. Zar.