scandjvutmp7f01

116 Ćwiczenie mowy.

A drugie pocieszy smutne pole i powie:

Nie smućże się, puste pole,

Wrócą z wiosną, wrócą.

Z powyższego widzimy, z jaką łatwością przyzwyczaić się mogą dzieci do podziału wiersza na główne części, co im ogromnie ułatwi dokładne zrozumienie jego treści, a na przyszłość da podstawę do logicznego układania planu.

2. Opowiadanie dla dzieci.

Kto bliżej zetknął się z dziećmi, ten wie, czem są dla nich opowiadania. Najswawolniejsze dziecko staje się spo-kojnem, jakby do miejsca było przykute; leniwe, opieszałe napręża swoją uwagę i śledzi myśl przewodnią opowiadania ; nawet w dziecku, pozbawionem żywej wyobraźni, budzi się zainteresowanie, a cóż dopiero mówić o dzieciach zdolnych i wrażliwych. Dobra wychowawczyni nie powinna tego środka pedagogicznego pomijać i potrafi skorzystać z niego zarówno pod względem moralnym, jak i umysłowym.

Dlatego niepodobna treści tych opowiadań pozostawić losowi, niepodobna korzystać z pierwszej lepszej książki, ale trzeba się starać o dobry ich wybór.

Opowiadanie dla tego wieku dziecka przeznaczone powinno być przystępne, t. j. dające się zespolić z posiadanym już przez wychowanka zasobem wiedzy. Wiadomości najpożyteczniejsze dziecko czerpie z obserwacji, z pogadanek; a udzielając wiadomości za pośrednictwem powiastek — przytępiamy zmysł spostrzegawczy.

Opowiadanie przeto powinno pogłębiać ilość i jakość wiedzy, ale jej nie poprzedzać.

Jeżeli np. w pogadance kierowniczka zapoznała dziecię z pewnemi cechami wróbla, to skorzysta ona ze sposob-