scandjvutmp8b01

128

Ćwiczenie mowy.

—    Kiciu, Kiciu! Femciu! — wołają — ale kotka jakby nie słyszy — wciąż rzuca się, aż wkońcu znikła zupełnie im z oczu.

Dopiero po jakimś czasie przyszła Femcia do babci — bardzo smutna i z nosem pokrwawionym.

Staruszka obmyła ranę, zalepiła plasterkiem i położyła kotkę na swojem łóżku.

No, i wydało się łakomstwo Femci — każdy wiedział, że chyba rak sam do niej nie przyszedł.

Nowicjuszka.

Była sobie mała dziewczynka. Miała trzy lata. Pewnego dnia wybrała się z mamą do przedszkola. Do tego czasu mała dziewczynka nigdy jeszcze nie była w przedszkolu.

Spytała wtedy mamusi:

—    W którym pokoju będę siedziała?

Mama odpowiedziała:

—    Oto w tym pokoju z dużemi oknami.

Kiedy dziewczynka weszła do pokoju i rozejrzała się dokoła, spostrzegła, że słońce świeci wprost w okienko. Podeszła do okna, by zobaczyć, co się dzieje na ulicy.

A wtedy posłyszała, jak ktoś zawołał:

—    Nowa dziewczynko, czemu się nie rozbierzesz?

Obejrzała się. To Ola mówiła do niej.

—    Nie wiem, gdzie mam położyć moje palto i czapeczkę — powiada mała dziewczynka.

—    Zabawna jesteś — śmiała się Ola — czy nie widzisz wieszadła ?

Wtedy mała dziewczynka zdjęła czapeczkę. Matka odpięła jej zatrzask u góry palta, ale wszystkie guziki porozpinała sama.

Poczem wszystko zawiesiła na wieszadle.

—    No, bądź zdrowa — powiedziała matka.

—    Zegnam cię, mamusiu — odrzekła mała dziewczynka. — Nie zapomnij przyjść po mnie, przecie ja tu nic nie wiem, gdzie się obrócić.

I matka odeszła.