283
§ 4. Własności szeregów zbieżnych
Jeżeli przyjmiemy Bm = B~pm, gdzie reszta flm -*■ 0, gdy »;-►«, to sumę C„ możemy napisać w postaci C, = A. B-y„ gdzie y, = + ... jJ2+a. Pi.
Ponieważ An -*■ i4, całe zagadnienie redukuje się do dowodu, że lim y„ = 0. To z kolei wynika od razu z 3 ustępu 391 (dla xą = p„ i y„ = a„), jeśli weźmie się pod uwagę, że
|oil + |a2|+ ... +|a„] < A* ,
gdzie A* jest sumą zbieżnego z założenia szeregu (A*).
Jako przykład zastosowania twierdzenia rozpatrzmy jeszcze raz zadanie 4) z ustępu 390. Wspom-
00
niana tam równość.zachodzi także na końcu x — ±R przedziału zbieżności szeregu 2 a,*", jeżeli R< 1
*-»0
i szereg jest w tym końcu w ogóle zbieżny (chociażby warunkowo).
Zauważmy, że gdyby oba szeregi (A) i (B) były tylko warunkowo zbieżne, to nie można by już ręczyć za zbieżność szeregu (13). Dla przykładu pomnóżmy szereg
= 1-
zbieżny — jak wiemy — warunkowo [382, 2)] przez siebie samego. W tym przypadku
c„
(-i r-
fń "* /2Yn-l
+ ••• + ■ -,x-r_. + ... +
yi -yn-i+i yi
Każdy ze składników w nawiasie jest większy od 1 /«, wobec czego |c„|>l (dla n>l) i szereg 2 c„ jest
Ił — 1
rozbieżny [364, 5°].
Jeśli jednak postąpimy analogicznie z również warunkowo zbieżnym [(382, 1)] szeregiem
ln 2 =
-ty-1
= i-4-+ 4--... +(
-i)—*•—-n
to okaże się, że
Ll« 2 («—1) 1 (w—i+1) wij
Tutaj c. dąży do 0 malejąc monotonicznie, gdy n rośnie, a więc na mocy twierdzenia Leibniza [381] szereg
00
£c, będzie jednak zbieżny. Jaka jest suma tego szeregu ? Czy jest równa (ln 2)2 ? Na te pytania daje odpo-
II—l
wiedź
Twierdzenie Abela. Jeżeli tylko dla dwóch zbieżnych szeregów (A) i (B) ich iloczyn w postaci Cauchy'ego jest zbieżny, to suma C tego iloczynu jest równa A-B.
Dowód. Zachowujemy poprzednie oznaczenia. Z (16) otrzymujemy łatwo Ci + C2+ ... +C„ = Ai BnĄ-A2 Bn-1+ ... Ą-A, Bi .
Podzielmy tę równość stronami przez n i przejdźmy do granicy, gdy n -*■ 00. Ponieważ Cm -*■ C, więc na mocy twierdzenia Cauchy’ego [33, patrz też 391,1°] także i średnia arytmetyczna
Ci C2 4~ ... +C» j q
n