0564

Noc z życia Iosifa Wissarionowicza: tyrania filmów i obiadów 533

i był w tym bardzo dobry. Do dwóch chłopców z chóru, Stalina i Woroszy-łowa, przyłączali się Mikojan, Beria i Żdanow przy fortepianie.¹

Był już prawie świt, ale nostalgiczną atmosferę tych pieśni z utraconego świata seminariów i chórów cerkiewnych zakłócały nagle wybuchy gniewu i pogardy Stalina. „Przyzwoity śledczy - wspominał Chruszczów - nie postępowałby z zatwardziałym kryminalistą w sposób, w jaki Stalin traktował przy stole swoich przyjaciół”. Kiedy Mikojan nie zgodził się w czymś ze Stalinem, ten ryknął:

- Wszyscy się zestarzeliście. Pozbędę się was.

Około 5.00 Stalin wypuszczał wreszcie wyczerpanych towarzyszy, którzy często byli tak pijani, że nie mogli utrzymać się na nogach. Ochroniarze wzywali samochody przed frontowe wejście i kierowcy „wynosili swój ładunek”. W drodze do domu Chruszczów i Bułganin leżeli na tylnym siedzeniu, szczęśliwi, że udało im się przetrwać: „Nikt nigdy nie wie - szepnął Bułganin - czy jedzie do domu, czy do więzienia”.

Ochroniarze zamykali drzwi daczy i szli na wartownię. Stalin kładł się na jednej ze swoich kanap i zaczynał czytać. Wreszcie alkohol i zmęczenie brały górę. Zasypiał. Ochroniarze czekali, aż w pokojach Stalina zgaśnie światło: „Brak ruchu”.⁸

1

Byli tak zadowoleni ze swoich muzycznych sesji, że nagrali występ tego amatorskiego zespołu z Woroszyłowem jako głównym wokalistą i Żdanowem na fortepianie, można zatem usłyszeć piękne głosy i fortepian nocą w Kuncewie. To unikalne nagranie jest obecnie własnością rodziny Żdanowa.