19

338 Gwiazda wytrwałości

338 Gwiazda wytrwałości

dliwień tamtych po spóźnieniu z przepustki, sporo winy składając na ów miód lekkomyślnie wypity. Wiedział, że jeśli opowie to kiedy w Polsce, ludzie pokiwają głowami: „ładne literackie opowiadanie”. Wiedział, że jeśli sit będzie przy nim upierał — to raz jeden jeszcze ominie go katedra.

Ale jednocześnie Oficer Opieki, który histerię nie tylko znał, ale rozumiał i czuł, wiedział, że było właśnie tak. Wiedział także, i: tej wiary, że tak było właśnie, nikt jemu przynajmniej nie odbierze. Nie darmo pisał kiedyś magisterską pracę o „brukselskiej działalności Joachima Lelewela”, żeby nie rozumieć, że musiało być tak, a nie inaczej, tak jak chciała legenda brukselskiego staromieś-cia, opowiadanie kolegów i świadectwo karczmarza, i dowód: — namacalny, zachowany — cztery nieznanego rysunku orderowe znaki.

Dzieci bawiące się w domino na skraju ulicy dziwiły się chwilę patrząc, jak aliancki oficer, wyprostowany jak nigdy, podniósł dłoź do wysokości swego czarnego beretu i trzymał ją długo w żołnierskim salucie, wpatrzony w ciemną tablicę na szarym staromiejskim murze.

■■

Cień Gruzji

^ł!: >) \i