Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 03 023136

Limit wydruku: 0

Strona 65/293    £1 O ©    © &

Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne - Andrzej Markowski - iLibrary Reader

A. UukwtU rtWrwu Jftyła /n-hlń-ti' Tnyit. ZagaMah ItkttMnt.Wtnatmia XOS ISBN łS-Ol I4SI» M. O hy WN Hm .VI*

i Haliny Kurkowskicj¹⁴³. Została w nim skodyfikowana norma polszczyzny ogólnej istniejąca około 1970 r.

Istotne jest to. że faktycznie kodyfikuje się tu różne warianty normy, uwzględnia na przykład liczne określenia potoczne i środowiskowe. Wariantyw-ność normy jest także zaznaczana przez stosowanie kwalifikatorów wskazujących na większą lub mniejszą akccptowalność określonych form językowych (a więc nic tylko daje się ostrzeżenia za pomocą kwalifikatora nie:, lecz także informuje się o statusie danej formy. np. za pomocą kwalifikatorów albo, lepiej, reg.). Istotną nowością jest wprowadzenie haseł problemowych, co pozwoliło na podanie podstawowych wiadomości teoretycznych z zakresu kultury języka i językoznawstwa w ogóle. W słowniku tym jest też zawarta stosunkowo obszerna kodyfikacja zjawisk składniowych. Podaje się także wiele rozstrzygnięć normatywnych dotyczących nazw własnych (osobowych i miejscowych).

Słownik poprawnej polszczyzny PWN stał się podstawowym dokumentem kodyfikacji całości normy języka polskiego na ćwierć wieku. W tym czasie ukazywały się prace kodyfikujące tylko pewne obszary polszczyzny.

Takim źródłem kodyfikacji, jeśli chodzi o wymowę, stały się Słownik wymowy polskiej. pod red. Mieczysława Karasia i Marii Madejowej (1977)¹⁴⁴, a także mniejszy, ale hardziej aktualny Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej Władysława Lubasia i Stanisława Urbańczyka (1993)¹⁴*.

Nowszym wydawnictwem, jednak tylko zbierającym dotychczasowe rozstrzygnięcia w zakresie fleksji i niewprowadzającym nowej kodyfikacji tych zjawisk, jest Mały słownik odmiany wyrazów trudnych, opracowany pod kierunkiem Henryka Wróbla (1993).

Kodyfikację w zakresie wymowy i odmiany nazwisk obcych, obszerniejszą i częściowo różniącą się od tej, która jest zawarta w Słowniku poprawnej polszczyzny, zawiera Słownik wymowy i odmiany nazwisk obcych Izabeli i Jerzego Bartmińskich (1992).

Zjawiska właściwie zewnętrznojęzykowe, choć niewątpliwie powiązane z systemem współczesnej polszczyzny, kodyfikują słowniki ortograficzne i interpunkcyjne. W latach 80. i 90. ukazało się kilkanaście wydawnictw tego typu: najobszerniejszy jest Nowy słownik ortograficzny PWN, pod red. Edwarda Polańskiego (1996)¹⁴⁶. Kodyfikacja w nim zawarta różni się w pewnych szczegółach od tej, która została zapisana w poprzednich słownikach ortograficznych, uwzględnia bowiem najnowsze rozstrzygnięcia Komisji Kultury Języka Komitetu Języko-

^1,3 Pierwsze wydanie ukazało się w r. 1973. Potem słownik był wielokrotnie wznawiany, jednakże następne wydania zawierały tylko drobne poprawki korektorskic. tak że do r. 19%. kiedy ukazało się jego ostatnie wydanie, pozostał on faktycznie dziełem niezmienionym.

^lł4 Pewnym utrudnieniem w korzystaniu z tego słownika jest zastosowanie w nim międzynarodowej transkrypcji fonetycznej, nic do odczytania dla nicjęzykoznawcy.

¹¹³ Z tego roku pochodzi wyd. 2. rozszerzone.

W r. 2003 ukazało się kolejne wydanie tego słownika, pt. Wielki słownik ortograficzny PWN. W ciągu pierwszych lat XXI w. ukazało się ponad $0 różnych słowników ortograficznych, o różnej wartości naukowej.

PL ES3

18:31

Start

Itelix iLibrary Reader

Kultura języka polskie...

te Zrzuty ekranu

Picasa 3