VI. Końcowy etap tworzenia pracy dyplomowej
podstawie został opracowany. Na początku Aneksu powinien znaj-*' ;uy wykaz załączników. Informacja o elementach tworzących i |rs| potrzebna, ponieważ czasami autor.powołuje się na załączniki Arie pracy, bywa również, iż bliżej je omawia.
il uczni ki zebrane w Anelcsie pełnią rolę dokumentów źródłowych i to óżnią od załączników innego rodzaju, takich jak wykaz skrótów lub /V lube), wykresów (będących egzemplifikacją i potwierdzeniem lub ‘iuiniicm głównego tekstu pracy). Podobną funkcję pełnią też spe-> Indeksy nazwisk czy określonych nazw lub indeksy rzeczowe, i że w pracach dyplomowych sporządza się je niezwykle rzadko.
k/ysikie te zestawienia, może z wyjątkiem wykazu skrótów, umiesz-ly na końcu pracy, przed lub po aneksie, w kolejności ustalonej rów-|ii/ez samego autora.
'm ii dyplomowa ma formę maszynopisu lub wydruku komputerowe-h estety, edytory tekstu mogą wyręczyć autora tylko w niektórych iii niciach, dlatego należy zwrócić uwagę na pewne cechy natury tech-n-| w odniesieniu do pracy promocyjnej.
ie ulega wątpliwości, że powinna ona być oprawiona w sztywną lub iNlyc/.ną okładkę, o czym decyduje zazwyczaj autor.
n en:i wyglądu pracy zależy nie tylko od sposobu jej oprawienia, ale na przykład — od wielkości i kroju czcionki, gęstości druku, od ■lipnego formułowania tytułów i zapisywania ich odpowiednim kropę,ma, od przejrzystości w spisach i skorowidzach w ostatniej części v słowem od tego, na co najpierw kieruje wzrok czytający, czy 'I przeglądający pracę dyplomową,
/fil prawidłowością, że zanim oceniający rozpocznie lekturę każdej y, najpierw zapoznaje się ze stroną tytułową i spisem treści, potem i|du na koniec pracy po to, aby rzucić okiem na wykorzystaną łite-no i wreszcie — ogląda przypadkowo otwarte fragmenty pracy, ikim wstępnym zapoznaniu się z rozprawą powstaje pierwsze wra-i‘, zawsze wpływające w jakiś sposób na ocenę innych walorów'
Prace należy pisać jednostronnie. Przy zwykłym maszynopisie za normę przyjmuje się 30 wierszy na stronie, przy około 60 znakach pisarskich w wierszu8. W przypadku tekstu pisanego na komputerze, zwykle przy nieco mniejszej czcionce, dopuszcza się gęściejszy skład. Oczywiście istotne jest zachowanie wyraźnych marginesów. Największy (3^ł cm) powinien znajdować się z lewej strony, czyli tam, gdzie strony będą sklejane albo zszywane. Stosunkowo najmniejszy (ok. 1 cm) jest margines prawy. Z górnych i dolnych marginesów większy jest górny (ok. 2,5 cm), na którym zwykle znaczy się numery kolejnych stronic.
Inaczej wyglądają pierwsze strony wszystkich głównych części pracy, takich jak wstęp, pierwsze strony rozdziałów, strony rozpoczynające bibliografię, spis treści i inne wykazy. Jest regułą że druk na tych stronach zaczyna się od nowej kolumny po wyraźnym górnym opuście, wyjątkowo bez zaznaczania numeracji stronic. Takie są redakcyjne zwyczaje, bez wątpienia wpływające na przejrzystość i estetykę pracy. Nie numeruje się także strony tytułowej, mimo że uwzględnia się ją w numeracji jako pierwszą.
Omówione sprawy mają wpływ na objętość pracy. Należy podkreślić, iż nie wolno dokonywać zabiegów mających na celu „sztuczne” zwiększenia lub zmniejszenia faktycznej objętości. Zwyczajowe reguły odnoszące się do budowania objętości pracy są niezwykle tolerancyjne, ponieważ najbardziej zależy ona od rodzaju tematu. Najczęściej spotyka się prace o objętości 40-70 stronic.
Pierwszą stronę stanowi karta tytułowa, na której powinny znaleźć się: nazwa uczelni i wydziału, imię i nazwisko autora, tytuł pracy, nazwisko i tytuł naukowy promotora oraz nazwa katedry (zakładu), w której praca została napisana, miejsce i rok przedstawienia pracy. Bardzo ważną kwestią estetyczną jest wybór druku odpowiedniej czcionki i kompozycja tej strony.
Drugą stronę, czasami też trzecią zajmuje spis treści, czyli wykaz wszystkich części pracy (nie tylko rozdziałów i podrozdziałów) wraz z podaniem numeru strony, na której rozpoczyna się dana część. Spis treści powinien być sformułowany w sposób przejrzysty, z wyraźnym zaznacze-
* Do znaków pisarskich zalicza się także znaki interpunkcyjne oraz odstępy między wyrazami (tzw. spację).