94287801 djvu

458 K. W. MAJEWSKI

Ryc. 168.

Linie optometru Younga przy aberracyi sferycznej.

skrajne odpowiadają oddalonym już nieco od osi częściom rogówki, które, jeśli aberracya sferyczna jest, jak zwykle, dodatnia, posiadają silniejszą refrakcyę, niż część środkowa. Skutek zatem jest taki, że z czterech linii białych dwie środkowe przecinają się w punkcie dalszym R (n. p. w odległości 10 cm., jeśli zachodzi emmetropia), dwie za» boczne przecinają się w punkcie położonym bliżej R'. Jeśli aberracya jest ujemna, rzecz ma się odwrotnie t. j. linie skrajne przecinają się w punkcie dalszym, niż środkowe. Im wyższy stopień aberracyi, tern większa będzie odległość między tymi dwoma punktami przecięcia. Aby sobie badanie uprościć, możemy najpierw zasłonić oba otworki skrajne i odczytać na podziałce stopień refrakcyi naosiowej, a potem zasłonić oba otworki środkowe i odczytać refrakcyę obwodową. Różnica w dyoptryach da nam miarę aberracyi sferycznej, co prawda, w obrębie tylko rozstępu otworków skrajnych. Do oznaczenia refrakcyi bardziej obwodowych, a zwłaszcza przybrzeżnych części rogówki musimy posługiwać się odmieńnemi metodami.

Do badania aberracyi sferycznej służy także przyrząd podany przez Tscherninga, a nazwany aberroskopem (ryc. 169). Jest to soczewka płaskowypukła -{- 4,0 D, w metalowej oprawie na trzonku, posiadająca na swej płaskiej powierzchni wyrżniętą prostokątną kratkę. Linie tej kratki wi-dziane są w obrębie kręgu rozproszenia punktu świetlnego, jako łuki, zwrócone wypukłością ku środkowi kręgu, jeśli aberracya jest dodatnią, ku obwodowi zaś, jeśli_jest ujemną. Jeśli aberracyi niema wcale, linie kratki pozostają prostemi. Zjawisko to tłumaczymy sobie kształtem powierzchni kaustycznej, wytworzonej przez aberracyę sferyczną soczewki. Z rozkładu promieni w przestrzeni objętej tą powierzchnią widzimy, że przed ogniskiem głównem soczewki promienie te bardziej się skupiają na obwodzie kręgu, natomiast poza ogniskiem skupiają się przeważnie w środku. Z tego powodu kręg rozproszenia schwytany na ekran przed ogniskiem głównem przedstawia się jako krążek o jasnych brzegach, a mniej jasnym środku, a poza ogniskiem jako krążek najjaśniejszy w środku, a mniej jasny na obwodzie. Me wdając się w szczegółową analizę prze-

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
94287401 djvu 454 K. W. MAJEWSKI dnak refrakcja od miejsca do miejsca się zmienia, świadczy to o i
94287401 djvu 554 K. W. MAJEWSKI Ażeby wrażenie stereoskopowe, czy pseudoskopowe uczynić szczególn
94287601 djvu 556 K. W. MAJEWSKI chwilowo z aktu binokularnego zwróci się ku dołowi (kataforya). W
94287001 djvu 450 K. W. MAJEWSKI óbliąuus, gdzie giówne południki przebiegają mniej lub więcej sko
94287201 djvu 452 K. W. MAJEWSKI jeden najostrzej, a drugi w postaci smugi zatartej, wskazują kier
94287601 djvu 456 K. W. MAJEWSKI Najmniejszą aberracyę okazują soczewki dwuwypukłe niesymetry czne
94287001 djvu 550 K. W. MAJEWSKI (lwa obrazy, z których każdy pada na siatkówkę innego oka i które
94287201 djvu 552 K. W. MAJEWSKI Rycina 208 przedstawia właśnie kolejne zmiany obuocznego obrazu ś
94287801 djvu 558 K. W. MAJEWSKI nie wystarcza oczywiście kierunek promienia, należy jeszcze znać
94285801 djvu 538 K. W. MAJEWSKI mowę nie działają ściśle antagonistycznie. Przy przejściu z jedne
94286601 djvu 546 K. W. MAJEWSKI są podwójnie. Jeżeli n. p. patrzymy obuocznie na punkt A (ryc. 20
94283401 djvu 414 K. W. MAJEWSKI posiadają już niektóre komórki bardziej od innych na światło wraż
94285401 djvu 434 K. W. MAJEWSK ocznej, że promienie równoległe, wpadające do oka w postaci wiązki
94286201 djvu 442 K. W. MAJEWSKI Im wyższy jest stopień ametropii, tem wyraźniej zjawisko to wystę
94286801 djvu 448 K. W. .MAJEWSKI spotykają się po załamaniu wcale z osią optyczną, przechodzą jed
94289001 djvu 470 K. W. MAJEWSKI ctc. muszą być widziane pod kątem granicznym, a zatem cała litera

więcej podobnych podstron