CCF20090530003

288 VII. LASKA BOŻA

Opierając się na tych autorytetach, „Indiculus” wysuu.t wniosek, ‘że inicjatywę w zbawieniu posiada Bóg, że lasku uprzedza wszelkie zasługi i że Bóg wzbudza w nas wolę i u i konanie bez uszczerbku dla naszej wolności (nr 16).

Jako wyraz najpewniejszej Tradycji ..Indiculus” posiaJ.. wartość przynajmniej powszechnego nauczania Kościel (zob. list papieża Hormizdasa z 520 r. Dz. 173 a, CS EL M 700; list mnichów scytyjskich do bpów Afryki, rozdz. 8 PL 62, 91-92 pisany w 520 r.).

Niektórzy chlubiący się mianem katolików, pozostaje z powodu złej woli lub niewiedzy w odrzuconych błędach hc retyków, odważają się stawać do walki ze świętymi szernm rzami [prawdy), a gdy potępiają Pelagiusza i Celestiusza, nic wahają się zarzucać naszym mistrzom przekroczenia dopus/ czalnych granic i wyznają, że trzymają się i przyjmują jedynie to, co Święta Stolica Błogosławionego Piotra przez posług, swoich biskupów zatwierdziła i nauczała. Dlatego potrzeba było pilnie odszukać orzeczenia rządców Kościoła Rzyim kiego w sprawie herezji powstałej w ich czasach oraz obowią żujące icłr wypowiedzi dotyczące łaski Bożej wbrew niegod/i wym obrońcom wolnej woli; dołączyliśmy także nicktóri orzeczenia synodów afrykańskich, które — rzecz jasna — bi skupi apostolscy zatwierdzając je przyjęli. Ażeby zaś ci, któ rzy mają w czymś wątpliwości, mogli się lepiej dokształcił podajemy krótki wykaz decyzji świętych Ojców, aby jeśli ktoś nie jest zbyt kłótliwy, poznał, że wnioski wszelkich spo rów należy oceniać w świetle krótkich podanych tu autorytetów i żc~nic ma już żadnej racji do przeciwstawiania się, jeśli wyznaje i twierdzi z katolikami, co następuje:

1. Wskutek upadku Adama wszyscy ludzie utracili „natu ralną możność” (nadprzyrodzonego życia — por. V. 421 i niewinność. Nikt już przez wolną wolę nic może podźwig nąć się z głębi tego upadku, jeśli go nic podniesie łaska mi łosiernego Boga, jak to oświadcza świętej pamięci papież In nocenty w liście do synodu kartagińskiego (w r. 416; PL 20. 586 Bj: „Ów [Adam) dopiero wtedy doświadczył własnej wolnej woli, kiedy zrobił nierozważny użytek ze swoich

.Mm upadając pogrążył się w głębinach swego grzechu i nic iii* /ii; ilazł, z pomocą czego mógłby polem powstać. Oszu*

Limy na zawsze przez swoją wolność, leżałby przygnieciony in./arem lego upadku, gdyby go później łaskawie nic pod-mim'.Io przyjście Chrystusa, który przez oczyszczające nowe. m.iii niziny zgładził każdy poprzedni grzech w kąpieli chrztu”.

* Nikt nie jest sam przez się dobry, lecz tylko przez dar 8 u* /estnictwa z tym, który jeden jest dob.y (por. Lk. 18, 19|,

.. . /ym świadczy w wymienionym piśmie tegoż biskupa [In-ii*-.vntego l| następujące zdanie: „Czyż nie wątpimy o zdrowym umyśle tych, którzy sądzą, iż samym sobie zawdzię-. /.iją swą dobroć, nie pomnąc na tego, od którego co dzień

•    •ii/ymują łaskę, w przekonaniu, iż tak wiele bez niego osiągnąć potrafią” [list 29, 3 — PL 20. 584).

ł. Nawet ten, kto łaską chrztu został odnowiony, nic jest 9 w stanie wyzwolić się tul sideł szatańskich i zwyciężyć pożą-

•    lliwości cielesnej inaczej, jak przez to. że otrzymuje od linga — z Jego ustawicznej pomocy — wytrwanie w dobrym . vciu. Potwierdza to nauka tegoż biskupa na tych samych '.lionach, kiedy pisze: „Jakkolwiek bowiem odkupił On |l!óg) człowieka z dawnych grzechów, jednak wiedząc, że . złowick może znowu zgrzeszyć, by go i po nich móc naprawić i z sobą pojednać, zachował sobie wiele środków, użyczając mu ich na co dzień, i jeśli na nich z ufnością się nie oprzemy, w żaden sposób nic zdołamy zwyciężyć ludzkich błędów. Nieuchronnie bowiem z Jego pomocą zwyciężamy,

.i bez tej pomocy ulegamy" [tamże 586].

4. A że każdy tylko dzięki Chrystusowi może dobrze użyć 10 wolnej woli. ten sam nauczyciel w liście do synodu w Mile-wie [4I6J poucza pisząc: „Zauważ w końcu... że pierwszego człowieka ta wolność tak zwiodła, iż ulegając jej został zarozumiałością przywiedziony do upadku, z którego nic by go nic podniosło, gdyby mu przyjście Chrystusa Pana. mającego go odrodzić, nie było przywróciło stanu pierwotnej wolności” [list 30. 3 — PL 20, 591).