CCF20090530023

328 VII. ŁASKA BOŻA /

328 VII. ŁASKA BOŻA /

87

821

1561

88

822

1562

89

823

1565

90

824

1564

91

825

1565

92

826

1566

93

827

1567

ł    •

Kan. 11. Jeśli ktoś twierdzi, że ludzie zostają usprawiedliwieni albo samym przypisaniem im sprawiedliwości Chrystusa, albo samym odpuszczeniem grzechów z wykluczeniem laski i miłości, które Duch Święty wlewa w ich serca i które w nich pozostają, albo jeszcze, żc łaska naszego usprawiedliwienia jest tylko życzliwością Boga — n.b.w. jpor. nr 65 nn, 75 n.J.

Kan. 12. Jeśli ktoś twierdzi, że wiara usprawiedliwiająca jest tylko ufnością w miłosierdzie Boga, który odpuszcza grzechy ze względu na Chrystusa, albo że ta ufność jest jedynym źródłem usprawiedliwienia — n.b.w. [por. nr 68].

Kan. 13. Jeśli ktoś twierdzi, że dla dostąpienia odpusz-

s

czenia grzechów każdy człowiek, mimo własnej słabości i braku usposobienia, musi w sposób pewny i bez wahania wierzyć, że grzechy są mu odpuszczone — n.b.w. [zob. nr 68].

,ą    '    *    .    »

Kan. 14. Jeśli ktoś twierdzi, że człowiek otrzymuje rozgrzeszenie i usprawiedliwienie dzięki swej mocnej wierze w to, iż jest rozgrzeszony i usprawiedliwiony, albo żc nikt nie bywa prawdziwie usprawiedliwiony bez wiary w swoje usprawiedliwienie oraz że tylko taka wiara dokonuje rozgrzeszenia i usprawiedliwienia — n.b.w. [por. nr 68].

•    4

Kan. 15. Jeśli ktoś twierdzi, że człowiek odrodzony i usprawiedliwiony jest obowiązany nakazem wiary wierzyć, iż jest na pewno w liczbie przeznaczonych [do nieba] — n.b.w. [por. nr 71].

#

Kan. 16. Jeśli ktoś twierdzi z bezwzględną i nieomylną pewnością, a bez specjalnego objawienia, że na pewno uzyska ten wielki dar wytrwania aż do końca — n.b.w. [por. nr 71 j.    •    •

Kan. 17. Jeśli ktoś twierdzi, że łaskę usprawiedliwienia otrzymują ci, którzy są przeznaczeni do życia [wiecznego], a wszyscy inni powołani, choć mają wezwanie, jednak łaski nie otrzymują, ponieważ Bożą mocą są przeznaczeni do złego — n.b.w. [por. nr 71],

SOBÓR TRYDENCKI (VI SESJA)

329

Kan. 18. Jeśli ktoś twierdzi, żc przykazania Boże nawet dla człowieka sprawiedliwego i będącego w łasce są niemo-żliwc do zachowania — n.b.w. [por. nr 70].

.    *    ,'i    •"    *    * .    .    ,    _    -    *    |

Kan. 19. Jeśli ktoś twierdzi, że jedynym przykazaniem Ewangelii jest obowiązek wiary, a inne obowiązki są obojętne — ani nakazane, ani zakazane, lecz dowolne — albo że Dekalog nie dotyczy wcale chrześcijan — n.b.w. [por. nr 70].

Kan. 20. Jeśli ktoś twierdzi, że człowiek usprawiedliwiony i nawet wysoce doskonały nie ma obowiązku zachowania przykazań Bożych i kościelnych, lecz tylko obowiązek wiary, jak gdyby jedynie Ewangelia — bez obowiązku z<T-chowania przykazań — była bezwarunkową obietnicą życia

wiecznego—- n.b.w. [por. nr 70].

/

Kan. 21. Jeśli ktoś twierdzi, że Jezus Chrystus został dany ludziom, przez Boga jako Odkupiciel, któremu mają ufać, ale nie jako Prawodawca także, którego mają słuchać — n.b.w.

.

/

Kan. 22. Jeśli ktoś twierdzi, ąlbo że usprawiedliwiony może wytrwać w otrzymanej sprawiedliwości bez specjalnej pomocy Bożej, albo że z nią nie może wytrwać — n.b.w. [por. nr 72].

Kan. 23. Jeśli ktoś twierdzi, że człowiek raz usprawiedliwiony nie może już więcej grzeszyć ani też laski utracić i że

4

dlatego ten, kto upada i grzeszy, nigdy nie był prawdziwie usprawiedliwiony, albo przeciwnie, że sprawiedliwy bez specjalnego przywileju Bożego przez całe życie może unikać wszystkich grzechów, nawet lekkich, jak to Kościół utrzy-muje o świętej Dziewicy — n.b.w. -

A

Kan. 24. Jeśli ktoś twierdzi, że otrzymana sprawiedliwość nie zostaje zachowana i nie wzrasta wobec Boga przez dobre czyny, lecz żc czyny są tylko owocem i znakiem otrzymanego usprawiedliwienia, a nie przyczyną także jego wzrostu — n.b.w.

94

828

1568

95

829

1569

96

830

1570

97

831

1571

98

832

1572

99

833

1573

100

834

1574