CCF20090530004

290 VII LASKA HOŻA

290 VII LASKA HOŻA

11

IM

243

5.    Natomiast wszelkie usiłowania, uczynki i zasługi Świ tycli należy odnosić do chwały i uczczenia Boga, bo nikt n może się czym innym podobać Bogu jak tylko Jego dare Do takiego zdania skłania nas bezsprzeczny autorytet błog sławionej pamięci papieża Zozyma, który pisząc do bisku pów całego świata, tak przemawia: „My zaś z natchnie Bożego (cokolwiek bowiem jest dobre, należy do spraw od którego pochodzi) wszystkośmy poddali osądowi sumi nia braci naszych, współuczestniczących z nami w godności biskupiej" (PI. 48,90]. Tę mowę jaśniejącą światłem nu] czystszej prawdy z tak wielką czcią przyjęli biskupi afryka scy, iż takie oto skreślili słowa do tego męża: „To zdanie w liście rozesłanym za twoim staraniem po wszystkich prowl ncjach, w którym mówisz: My jednak z natchnienia Bożego etc., pojęliśmy w len sposób, że nim jakby dobytym mieczem prawdy [por. Ap 1, 16] błyskawicznie przechodząc pościnałeś tych, którzy wynoszą wolność ludzkiej woli z uszczerbkiem dla Boskiej pomocy. Cóż bowiem mogłeś uczyni z bardziej wolnego wylmru. jak to, że wszystko odniosłeś do sądu sumienia nas niegodnych! A jednak że to się stało z natchnienia Bożego, dokładnie to i mądrze poznając, pra wdziwie i śmiało wypowiedziałeś. 1 oczywiście dlatego, że Pan wolę przysposabia [Prz 8, 35 — wg LXX| i ojcowskim tchnieniem serc dzieci swych dotykając sprawia, że coś do brego czynią: «Którychkolwiek bowiem ożywia duch Boży, ci są synami Bożymi» [Rz 8, 14|; nie tylko czujemy się w po siadaniu wolnej woli, lecz także nic wątpimy, że w każdym poszczególnym odruchu woli ludzkiej, który jest dobry, przeważa jego pomoc”.

12

135

244

6.    Bóg w sercach ludzkich oraz w samej wolnej woli tnk działa, że święta myśl, pobożny zamiar i wszelkie dobre poruszenie woli od Boga pochodzą, ponieważ przez Niego, be/ którego nic nie możemy [J 15, 5], stajemy się zdolni do do bra. Takiego nas wyznania uczy tenże [nauczyciel) Zozym. kiedy biskupom całego świata podaje następującą naukę o udzielaniu łaski Bożej: „Gdzież taka chwila, kiedy byśmy nic potrzebowali Jego pomocy? We wszystkich zatem poczy

mm.ich. sprawach, myślach i poruszeniach należy wzywać I* pomocy i opieki. Pychą jest, gdy natura ludzka cokol-wick sobie przypisuje. Wola lx)wiem Apostoł: ^Prowadzimy ł.ilkg nie z ciałem i krwią, ale przeciw książętom i władzom, pi/cciw rządcom świata tych ciemności, przeciw złym duli, mi w przestworzach nicbieskich» [Ef 6, I2|. I jak sam iiowu mówi: «Nicszczęśliwy ja człowiek, któż mnie uwolni ml ciała tej śmierci? Laska Boga przez Jezusa Chrystusa r.iaiu naszcgo» [Rz 7, 24|. I znowu: «Z łaski Bożej jestem ivm, czym jestem, i laska jego na próżno nie była mi dana, ulem więcej od nich pracował: wszakże nie ja, lecz laska Hoża ze mną»" |l Kor 15, 10).

7. Także i to, co zamieszczone zostało w postanowieniach 13 Miodu w Kartaginie [418), przyjmujemy jako naukę Stolicy \postolskicj. Mianowicie w III rozdziale zostało określone \\ ten sposobi „Jeśli ktoś twierdzi, że laska Boża, którą nas usprawiedliwia Pan nasz Jezus Chrystus, ma znaczenie tylko dla odpuszczenia grzechów już popełnionych, natomiast jest bez znaczenia, gdy chodzi o pomoc w ich nicpopcłnianiu — niech będzie wyłączony ze społeczności wiernych” |por. nr 1).

I znowu w IV rozdziale: „Jeśli ktoś twierdzi, że łaska Boża 137 przez Jezusa Chrystusa o tyle tylko nas wspomaga, by nie ^2lW grzeszyć, o ile ża jej sprawą poznajemy i pojmujemy przykazania pouczające, czego pragnąć, a czego unikać należy, nie otrzymujemy zaś przez nią także chęci oraz mocy czynienia tego, co wiemy, że czynić trzeba — n.b.w." Gdy bowiem Apostoł mówi: „Wiedza nadyma, miłość zaś buduje” [1 Kor 8, 1), byłoby wielką bezbożnością wierzyć, że do tego, eo nadyma, mamy łaskę Chrystusa, do tego zaś, co buduje, nic mamy, podczas gdy jedno i drugie jest darem Bożym: i wiedza o tym, co czynić mamy, i ochota, by czynić, aby przy budującej miłości wiedza nie mogła nadymać. Jak bowiem napisane jest o Bogu: „Który uczy człowieka mądrości" |Ps 93, 10), tak napisane jest również: „Miłość z Boga jest” [1 J 4, 7; por. nr 2).

Także w rozdzale V: „Jeśli ktoś twierdzi, iż dlatego otrzy- m mujemy łaskę usprawiedliwienia, abyśmy mogli łatwiej z jej "^/s