CCF20090530013

308 VII. LASKA BOŻA

308 VII. LASKA BOŻA

44

471

SV/

45

472

992

46

474

łtV4

beguardów podejrzeniem o innowierstwo w związku z potę pieniem tzw. „braci wolnego ducha", którzy rzeczywiście zet kazili swoimi naukami niektóre wspólnoty na terenie Niemiec i zostali napiętnowani przez synody w Trewirze (1227 i 1310) oraz w Moguncji (125) i 1310. Tob. Dz. 1063 nr 866).

Dekret 16 Soboru vt' Vienne „Cum de ąuibusdam” zarzą dzif zniesienie wszystkich społeczności beginek, ale nie M'jz< dzie wszedł w życie. Jan XXII w 1321 r. pozwolił zachować w diecezjach społeczności, które nie miały nic wspólnego z herezją (lisi do biskupa Strasburga Jana).

Jakie były zarzuty stawiane beguardom i beginkom?

Można powiedzieć, że ich wypaczenia pseudomistycznc nawiązywały do teorii sekt panteistycznych XIII wieku »v związku z ruchem „braci wolnego ducha'.

Zasadniczym twierdzeniem jest prawo do swobody duchowej, której definicję podał Inkwizycji jeden z ich przywódców— Jan Hartman w' 1317 r: Duchowa swoboda polega na tym, że „znikają wyrzuty sumienia i człowiek staje się bezgrzeszny". Dochodzi się do tej swobody drogą kontemplacji, kiedy człowiek .Maje się jednym z Bogiem, a Bóg jednym z nim' bez żadnej różnicyZdania potępione na Soborze nie zawierają twierdzenia n utożsamieniu się z Bogiem, ale jest ono domyślne. (Por. tłumaczenie Ks. W. Granatu, op. cit., 82).

1* Człowiek w tym życiu może osiągnąć taki [stan) i tak wielki stopień doskonałości, że staje się zupełnie bezgrzeszny — bez możliwości dalszego postępu w łasce. Bo gdyby ktoś potrafił — jak mówią — czynić postępy bez ograniczenia — to mógłby stać się doskonalszy od Chrystusa.

2* Człowiek nic musi już ani pościć, ani modlić się, kiedy osiągnął taki stan doskonałości. Zmysłowość bowiem jest wówczas tak doskonale pod władzą ducha i rozumu, że człowiek może swobodnie pozwolić ciału na wszystko, co mu się podoba.

4* Człowiek może już obecnie osiągnąć doskonałą szczęśliwość według wszelkiego stopnia doskonałości, jak to osiągnie w szczęśliwym życiu [pozagrobowym).

JAN XXIII: Konstytucja „In agro dominico”

PRZECIW NAUCE MISTRZA ECKIIARTA

(1329)

Nauka mistrza Eckharta (zob. V. II) nawiązuje do prądów panteistycznych, podobnie jak teorie beguardów. Tylko niektóre zdania zostały potępione po jego śmierci. (Tor. Ks.

W. Granat, op. cit. 82)

/

4* W każdym czynie, a nawet — podkreślam to — czynie 47 /lym, czy to będzie zło kary, czy winy, jednakowo ukazuje JJJJ się i jaśnieje chwała Boża.

7* Jeśli ktoś prosi o to lub owo — o zlo prosi i źle, ponic- 48 waż prosi o zaprzeczenie dobra i zaprzeczenie Boga i blaga, JjJ aby Bóg sobie zaprzeczył.

8* Bóg jest uczczony w takich ludziach, co nic pragną ani 49 rzeczy materialnych, ani zaszczytów, ani pożytku, ani pobo- _w żności wewnętrznej, ani świętości, ani nagrody, ani królestwa niebieskiego, lecz wszystkiego tego się wyrzekli, a nawet tego, co do nich należy.

10* Przekształcamy się całkowicie w Boga i w Niego za- 50 micniamy. W podobny sposób, jak w Sakramencie chleb za- JJJJ mienia się w Ciało Chrystusa, tak samo ja się w niego zamieniam. On sam czyni mnie niejako jednym z sobą, a nie tylko czymś podobnym. Na Boga żywego, prawdą jest, że nie ma tu żadnej różnicy. .

11* Cokolwiek Bóg Ojciec dal Synowi swemu jednoro- 51 dzonemu w ludzkiej naturze, to wszystko dał i mnie. Nic tu JJJ nic wyłączam: ani zjednoczenia, ani świętości, bo całość dał mnie jako i sobie [w Synu]. _x

12* Cokolwiek mówi Pismo św. o Chrystusie, to również 52 wszystko się sprawdza w każdym dobrym i bożym czło- ^ wieku.

13* Cokolwiek jest właściwością Bożej natury, to wszys- 53 tko jest właściwością dla człowieka sprawiedliwego i bożego.

Z tej racji ów człowiek bierze udział w czynnościach Boga,