CCF20090530017

316

VII. LASKA BOŻA

nie może własną wolną wolą skierować się ku sprawie’dllt ści [kan. 3]. Dlatego kiedy czytamy w Piśmie św.: „Zwróćcti się do mnie, a ja zwrócę się do was” |Zach 1,3], jest to pt/jfl pomnienie o naszej wolnej woli; a gdy odpowiadamy: „Na j wróć nas Panic ku sobie, a nawrócimy się” (Lm 5, 21], U* *J wyznajemy, że łaska Boża nas uprzedza.

Rozdział VI. Sposób przygotowania się.—Grzesznicy! przygotowują się do usprawiedliwienia [kan. 7, 9], kiedy po budzeni i wspomożeni laską Bożą, przyjmując wiarę „ze słu chania” [por. Rz 10,-17], dobrowolnie zwracają się do Bogu Wierzą wówczas, że prawdą jest to wszystko, co Bóg objawił i przyobiecał [kan. 12-14], a przede wszystkim to, że gr/i sznik od Boga otrzymuje usprawiedliwienie przez laskę „dzięki Odkupieniu, które jest w Jezusie Chrystusie" [Rz 3, 24].

A kiedy pojmują, że są grzesznikami, od bojaźni Boże) która ich z pożytkiem przejmuje, zwracają się do rozważaniu Bożego miłosierdzia, nabierają nadziei, ufając, że Bóg będzie im łaskawy ze względu na Chrystusa — zaczynają Gd miłować jako źródło sprawiedliwości i dlatego odnoszą m«. do swoich grzechów z jakimś obrzydzeniem i nienawiści.) [kan. 9], tzn. w duchu pokuty, którą przed chrztem nalc/\ czynić [Dz Ap 2, 38].

Wreszcie [przygotowują się], kiedy zamierzają przyjął chrzest, rozpocząć nowe życic i zachowywać Boskie przyka zania.

O tym przygotowaniu napisane jest: „Przystępujący do Boga winien wierzyć, że Bóg jest i że nagradza łych, którzy Go szukają” [Hbr 11, 6]; a także: „Ufaj, synu, odpuszczom ci są grzechy twoje” [Mt 9, 2; Mk 2, 5]; oraz: „Bojaźń Pan ska wypędza grzech” [Syr 1, 27]; „Czyńcie pokutę i niechaj każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów swoich, a otrzymacie dar Ducha Świętego” [Dz.Ap 2, 38]; i jeszcze: „Idźcie więc nauczać wszystkie na rody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam poleci

l lnu |Mt 28, 19-20]; a wreszcie: „Przygotujcie serca wasze | ill.i rana” [1 Kri 7,3]-

Ko/clzial VII. Istota i przyczyny usprawiedliwienia grzesz- 65

I Kiku. Po tym przysposobieniu i przygotowaniu następuje unio usprawiedliwienie, które nic jest prostym odpuszczeni' m grzechów |kan. 11], lecz także uświęceniem i odnowieni. m wewnętrznego człowieka przez dobrowolne przyjęcie l.c.ki i darów. Dzięki temu człowiek staje sie z niesprawiedli-\ i*o sprawiedliwy, z nieprzyjaciela przyjacielem, aby stał się /godnie z nadzieja dziedzicem żywota wiecznego” [Tyt 3,7],

fPi/yczyny tego usprawiedliwienia: [Przyczyną] celowa jest, i Imała Boga i Chrystusa oraz życic wieczne. [Przyczyna] .piawczą — miłosierny Bóg, który darmo „obmywa i uświę-(.i 11 Kor 6. 11], znacząc i namaszczając „Świętym Duchem obietnicy, który jest zadatkiem dziedzictwa naszego” [por.

M I. 13 n], [Przyczyna] zasługującą — umiłowany Jednoro-d/ony Syn Jego, Pan nasz Jezus Chrystus, który „kiedy by-lasmy nieprzyjaciółmi" [Rz 5, 10], „z powodu wielkiej miło-m i jaką nas ukochał” [Ef 2, 4] swoją najświętszą męką na di/cwie krzyża wysłużył nam usprawiedliwienie [kan: 10] i /a nas zadośćuczynił Bogu Ojcu. [Przyczyną] nadrzędną — .ikrament chrztu, „sakrament wiary” [św. Ambroży, De S/iirilu Sancto, I, III, 42 — PL 16, 743 A; św. Augustyn,

/ /.v7 98, 9 — PL 33, 364], bez której nikt nie został nigdy usprawiedliwiony. Jedyną wreszcie przyczyną formalną jest ..sprawiedliwość Boga, nic ta, którą On sam jest sprawiedliwy. lecz którą nas sprawiedliwymi czyni” [kan. 10 i 11; por.

.w. Augustyn. De Trinitatc, XIV. XII, 15 — PL 42, 1048]. Kiedy On nam tej sprawiedliwości udziela, odnawiamy się najgłębiej duchowo i nic tylko uchodzimy za sprawiedliwych, ale sprawiedliwymi prawdziwie nazywamy się i jesteśmy, otrzymując każdy swoją sprawiedliwość według miary, w jakiej „Duch Święty udziela każdemu, jak chce” [1 Kor 12, 11], i według własnej każdego dyspozycji i współpracy.

Można bowiem być sprawiedliwym tylko przez uczcstnic- ^ iwo w zasługach męki Pana naszego Jezusa Chrystusa. Ale is.io