23 luty 07 (14)

Odbieranie bryle stopni swobody polega na narzuceniu więzów w określonych kierunkach, co nieodłącznie wiąże się z występowaniem sił reakcji.

Jeżeli reakcje więzów są skierowane wzdłuż normalnej do powierzchni styku, to takie więzy nazywamy idealnymi lub beztarciowymi. Jeżeli reakcje więzów odchylają się od normalnej pod pewnym kątem, to takie więzy nazywamy rzeczywistymi lub tarciowymi.

W przypadku ruchowego połączenia dwóch członów mówimy o parze kinematycznej pojedynczej (jednokrotnej). W przypadku ruchowego połączenia trzech lub więcej członów mówimy o parze kinematycznej wielokrotnej.

Krotność pary kinematycznej określa wzór

k = n-1    (1.1)

gdzie n - liczba członów stykających się w jednym węźle.

Przykłady rozwiązań konstrukcyjnych jednokrotnych i wielokrotnych par kinematycznych przedstawia rysunek 1.4.

k = 1

Para kinematyczna jednokrotna: zazębienie kół

Para kinematyczna jednokrotna: tłok - cylinder

Para kinematyczna jednokrotna: dźwignia - podstawa

Para kinematyczna dwukrotna: połączenie sworzniowe

k =

2

Rys. 1.4. Pary kinematyczne mechanizmów - rozwiązania konstrukcyjne

13