23 luty 07 (93)

2.3.2. Analiza kinematyczna przekładni kołowych

Przekładnie kołowe są mechanizmami kołowymi przeznaczonymi do przeniesienia napędu od wału silnika wykonującego ruch obrotowy do członu napędowego maszyny roboczej, mechanizmu wykonawczego lub wprost członu roboczego. Przekładnie kołowe dzielimy na cięgnowe (pasowe, łańcuchowe, linowe), toczne oraz zębate. W tym rozdziale omówimy wybrane rodzaje przekładni zębatych, które można podzielić na dwie zasadnicze grupy:

1)    przekładnie zwykłe - przekładnie o nieruchomych osiach geometrycznych kół względem podstawy; rozróżniamy przekładnie zwykłe szeregowe, równoległe, szeregowo-równoległe;

2)    przekładnie obiegowe lub inaczej planetarne - przekładnie o osiach geometrycznych kół ruchomych względem podstawy; rozróżniamy przekładnie obiegowe proste, złożone, zamknięte.

W obliczeniach kinematycznych przekładni posługiwać się będziemy tzw. przełożeniami kierunkowymi, które ogólnie można zapisać wzorem

(2.32)

:C _

¹ab ~ _c (O^cb

gdzie:

a, b - człony ruchome:

a - napędzający (czynny); b - napędzany (bierny); c - człon nieruchomy;

Wg, co_b - prędkości kątowe członów czynnego a i biernego b przy unieruchomionym członie c.

W dalszej części książki te prędkości kątowe będziemy oznaczać co_a, co_b.

Przekładnie zwykłe

W przypadku analizy przekładni zwykłych nie ma potrzeby wprowadzania pojęcia członu nieruchomego i wzór (2.32) można uprościć do postaci:

i_h=^ lub L.&L ab ...    'ba

(ti_b

to_a

(2.33)

Przełożenie kierunkowe i_ab przyjmujemy za ujemne i_ab < 0, jeżeli zwroty prędkości kątowych członu a i członu b są przeciwne. Jest to przekładnia o zazębieniu zewnętrznym - przykład na rysunku 2.33.

Przełożenie kierunkowe i_ab przyjmujemy za dodatnie i_ab > 0, jeżeli zwroty prędkości kątowych tych członów są zgodne. Jest to przekładnia o zazębieniu wewnętrznym - przykład na rysunku 2.34.

91