243 (35)

RELIGIE CZARNEJ AFRYKI ©WydawnictwoWAM, Kraków2005

NAJWYŻSZA ISTOTA

nym, związanym ze spadaniem deszczu i uderzeniem pioruna. Tęcza jest jego naszyjnikiem, Słońce i Księżyc przejawami. Deszcz i piorun to jego narzędzia (nym Kwoth). U Dinków w przypadku Nhialica każde z bóstw (yeeth) będących jego manifestacjami zawiera się w nim.

Tym niemniej Bogu przyznaje się ograniczone (wynikające z właściwości języka) cechy antropomorficz-ne, jest więc osobą (ran), ma męską duszę (yegh), a co za tym idzie płeć. Może kochać (w rozumieniu upodobać sobie kogoś) i nicnawidzicć. Pomniejsze duchy kuth są określane jako jego dzieci (gaat Kwoth), podobnie jak niektóre ptaki przelotne oraz bliźnięta, także uznawane za rodzaj ptaków, dlatego że są zawsze darem Boga. W każdym z tych wypadków chodzi o metafory, widzialne symbole, za którymi ukrywa się niewidzialny Bóg. „Koncepcja Boga u Nucrów jest konceptualizacją wydarzeń, które z powodu swego dziwnego charakteru albo zmienności, czy też z powodu swego wpływu na los, określa się jako działania Boga lub działania którejś z jego hipostaz”⁶.

Kwoth jest bezgraniczny, wszechwiedzący i wszechmocny (Kwoth me gargar). Jest nazywany „Światem" (Ghau), ale jednocześnie „Stwórcą Świata" (Cak Ghana) i człowieka (Cak Nath), wymyślił ich i myślą stworzył z niczego. Teraz porusza wszystkie nici życia na ziemi. U Dinków tchnienie (yiegh) Nhialica utrzymuje ludzi przy życiu. Nuerowie mówią, że to jego wola (nvaecJu) porusza świat i określa jego losy, daje życie i śmierć. Jest przyjacielem ludzi i opiekuje się ich krokami, o ile są

E.E. Evans-Pritchard. Nuer Religion, Oxford 1956. s.124.