24 luty 07 (36)

Całkowitą moc traconą w mechanizmie wyznaczamy, sumując moce tracone w jego wszystkich parach kinematycznych

n

k

^NT = lN_Tpi + Yj^NToj

(3.57)

i=1    j=l

gdzie:

n - liczba par kinematycznych postępowych,

k - liczba par kinematycznych obrotowych.

Obliczoną moc N_T wstawiamy do wzoru (3.51 a), wyznaczając analitycznie sprawność mechanizmu.

Przykład 3.17

Sprawność ślizgowej pary kinematycznej

Człon 2 obciążony wyłącznie siłą ciężkości G₂ znajdujący się na równi pochyłej 1 jest wyciągany do góry siłą P₂, przyłożoną w jego środku, której kierunek jest równoległy do podstawy równi (rys. 3.64). Prędkość ruchu członu 2 jest stała.

Dane: a- kąt pochylenia równi, n_r- współczynnik tarcia ślizgowego ruchowego członu 2 względem równi wynosi, G₂ - ciężar członu 2, v₂₁ = const - prędkość członu 2. Należy wyznaczyć sprawność rj wyciągania członu 2 po równi pochyłej.

Rys. 3.64. Model tarcia pary kinematycznej ślizgowej do analizy sprawności: a) człon w ruchu postępowym na równi pochyłej: b) wielobok sił działających na człon w ruchu postępowym

a)

Rozwiązanie

Współczynnik sprawności t) analizowanej pary kinematycznej ślizgowej wyznaczymy dwoma sposobami.

N

Sposób 1. Wyznaczenie sprawności na podstawie wzoru r] = —.

^Nd

Mocą użyteczną N_u jest moc siły G₂, a mocą dostarczoną N_d moc siły P₂.

186