24 luty 07 (64)

3.6.4. Wyrównoważanie statyczne płaskich mechanizmów dźwigniowych

W wielu przypadkach ograniczamy się do wyrównoważenia statycznego mechanizmów przestrzennych, czyli do tzw. wyrównoważenia częściowego, co znajduje techniczne uzasadnienie.

Sytuacja znacznie się upraszcza, gdy mechanizm dźwigniowy pracuje w jednej płaszczyźnie. Możliwe są wtedy dwa przypadki:

1)    płaszczyzna ruchu mechanizmu jest jego płaszczyzną symetrii - wtedy warunki (3.83) oraz (3.84) są spełnione i mechanizm wyrównoważony statycznie jest jednocześnie wyrównoważony dynamicznie;

2)    płaszczyzna ruchu mechanizmu nie jest jego płaszczyzną symetrii (jest to najczęstszy przypadek); jeśli współrzędne z,- są małe, to warunki (3.83) oraz (3.84) są w przybliżeniu spełnione i wystarczy mechanizm wyrównoważyć statycznie; jeżeli natomiast współrzędne z,- są duże i nie można ich pominąć, wtedy należy wyrównoważyć mechanizm dynamicznie.

W dalszej części analizy ograniczamy się do problematyki związanej z wyrów-noważaniem statycznym mechanizmów.

x

Rys. 3.85. Wyznaczanie środka masy płaskiego mechanizmu dźwigniowego

Dany jest płaski mechanizm dźwigniowy (rys. 3.85), dla którego wyznaczymy położenie środka masy. Promień wektor środka masy wyznaczamy z zależności

n

n

(3.85)

214