24 luty 07 (55)

Rys. 3.75. Wektor główny sił bezwładności i moment główny sił bezwładności oraz równoważny układ sił bezwładności w płaszczyznach korekcyjnych

Otrzymujemy ostatecznie dwie siły bezwładności B₁ oraz 62 przyłożone w płaszczyznach n-j i n₂.

Bf = B/ + Bf    (3.73)

62=62+62    (3.74)

Aby zatem wirnik wyrównoważyć dynamicznie, należy w płaszczyznach i n₂, zwanych płaszczyznami korekcyjnymi (lub płaszczyznami wyważania), umieścić masy korekcyjne m_k1 i m_k2 na promieniach korekcyjnych    r_k2

(rys. 3.75), obróconych o kąt 180° w stosunku do sił bezwładności Bj i B₂, co kończy dowód twierdzenia.

Masy korekcyjne m_k1 i m_k2 na promieniach korekcyjnych r^ i r_k2 przy obrocie wału z prędkością kątową BJ wywołują siły bezwładności równoważące siły B, i B₂, muszą być zatem spełnione równania:

B-, = m_k1r_k1co²    (3-75)

B₂ = m_k2r_k2a>²    (3.76)

Z przedstawionego twierdzenia wynika również, że dowolny niewyrównoważo-ny wirnik można zamodelować za pomocą wirnika wyrównoważonego i dwóch dodatkowych mas leżących w niepokrywających się płaszczyznach prostopadłych do osi wirnika.

Różne możliwe warianty stanu wyrównoważenia przeanalizujemy na przykładzie wirnika składającego się z wału i osadzonych na nim dwóch cienkich tarcz, które zamodelujemy w postaci układu mas skupionych mi i m₂.

205