24 luty 07 (124)

Przykładowe charakterystyki M_c(ę) i M_b((p) pokazano na rysunku 3.121.

Rys. 3.121. Przykładowe charakterystyki momentów M_c(<p) i M_b(q>) dla okresu ruchu ustalonego

Punkty przecięcia charakterystyk momentów M_c(cp) i M_b(cp) określają granice przedziałów, w których występowała przewaga M_c(ę) nad M_b(ę) lub M_b(<p) nad M_c((p). Zakreskowane pola wyznaczają nadwyżkę pracy momentów sił działających na człon redukcji w tych przedziałach.

W przypadku gdy praca momentów sił czynnych M_c jest większa niż praca momentów sił biernych M_b, zakreskowane na wykresie pola oznaczone są znakiem (+) i w tych przedziałach człon redukcji zwiększa swoją prędkość (zwiększa energię kinetyczną). W przedziałach, których pola oznaczone są znakiem (-) praca momentów biernych M_b(ę) jest większa niż M_c(ę) i wówczas człon redukcji zmniejsza swoją prędkość (zmniejsza energię kinetyczną).

W przedziale cyklu, którego pole jest największe, następuje największa zmiana prędkości kątowej członu redukcji

O nierównomierności biegu decyduje zatem największe pole na wykresie (niezależnie od znaku), które oznaczamy wówczas symbolem L_max i nazywamy pracą maksymalną.

W przypadku kiedy L_max > 0, człon redukcji zwiększa prędkość od w_mjn do co_max, na przykładowym wykresie mamy (o_min =w((pi) oraz co_max = a(cp₂). Jeżeli natomiast L_max < 0, to następuje spadek prędkości od co_max do (o_min.

Dla charakterystyk przedstawionych na rysunku 3.121 praca maksymalna występuje dla (pe (ę_1t ę₂) i wynosi

(3.157)

<P2

Lmax ~ J \Mc (ę)-M_b(ę)\dę >0