25 (595)

'hentia piękna. Warszawa 2009 i -01.15714-2* © by WN PWN 2009

3.4. Kwasy    65

Kryształy kwasu borowego zbudowane z mikroskopowych elementów płaskich są również płaskie (blaszkowate) w skali makroskopowej.

Kwas siarkowodorowy (H₂S) jest to roztwór wodny siarkowodoru H₂S, który jest bezbarwnym gazem o przykrej woni. Uwaga: bardzo trujący! Już 1 mg siarkowodoru w 1 L powietrza powoduje zgon. Cząsteczka H₂S ma strukturę zgiętą — kąt pomiędzy wiązaniami S — H wynosi 92^c.

H

H

92'

Sole kwasu siarkowodorowego noszą nazwę siarczków. Rozcieńczone roztwory H₂S występują w^r wodach siarczanych, które stosowane są w^? leczeniu schorzeń skóry. Kwas siarkowodorowy z solami mineralnymi tworzy na pow ierzchni skóry siarczki, które działają zabójczo na bakterie, grzyby i pasożyty skórne.

Kwas węglowy (H₂C()₃) otrzymujemy przez roztworzenie w wodzie ditlenku węgla C0₂. W temp. pokojowej w 1 objętości wody rozpuszcza się 0,9 objętości C0_2ł z niego tylko 0,1% cząsteczek uwadnia się, tworząc nietrwały słaby kwas węglowy:

C0₂ + H₂0    H₂C0₃

Istnieją trzy struktury mezomeryczne H2CO3 ze zlokalizow-anym wiązaniem podwójnym:

o

OH

OH

/^c\

HO    OH

HO    O

\

O    OH

Trwalsze są sole kwasu węglowego, czyli węglany. Jon węglanowy ma strukturę płaską

o

o

w której wszystkie wiązania C —O są jednakowego typu i długości. Kąt między nimi wynosi 120°, co świadczy o hybrydyzacji spⁱ atomu węgla. Średnia „krotność* wiązania (rząd wiązania) wynosi (2 4- 1 -j- l)/3 = 1.33, są to zatem wiązania pośrednie pomiędzy podwójnym i pojedynczym. Tylko 0,2% kwasu węglowego występuje w formie zdysocjowanej, przy czym dysocjacja jest dwustopniowa:

H₂C0₃ ^ HCO~ + H⁴*

HCO“ ^ CO*' + H⁺