DSC00995 (8)

33 System instytucjonalny Unii Europejskiej

COREPER I tworzą zastępcy ambasadorów. Przewodzą oni „technicznym radom”, jak nazywa się komitety zajmujące się sprawami środowiska, spraw socjalnych, rynku wewnętrznego, transportu, rybołówstwa, ochrony konsumentów, edukacji i kultury*¹. Ten poziom pracy COREPER pojawił się w 1962 roku jako konsekwencja stosowanych wcześniej rozwiązań praktycznych.

Tabela 1. Podział kompetencji między COREPER I i COREPER II

COREPER1	COREPER II
sprawy instytucjonalne	sprawy związane z rolnictwem i rybołówstwem
sprawy związane i WPZiB	kwestie polityki zatrudnienia, zdrowia, połnyki społecznej i spraw konsumenckich
kwestie związane z wymiarem sprawiedliwości 1 sprawami wewnętrznymi	sprawy transportu, telekomunikacji, energii
kwestie pozostające w zakresie Rady ds. Ekonomicznych 1 finansowych	sprawy związane z ochroną środowiska
	sprawy edukacji i kultury

OpratowmnW    na pod»lawir: ILA- Woftłuczyk (ml). IntefraCfa Europejska. Wstfp— op.cil..s. 101.

Pomiędzy komitetami nie ma zależności hierarchicznej. Od 1975 roku prace COREPER I przygotowuje specjalny komitet, zwany Grupą Antid. a od 1993 podobną funkcję w odniesieniu do COREPER II wypełnia Grupa Martens".

Do zadań COREPER określonych w art. 19 Regulaminu Rady UE należą:

■ przygotowywanie prac Rady (art. 19 ust. 1 Regulaminu);

•    zapewnienie działaniom Unii spójności zgodnie z zasadą subsydia mości i proporcjonalności (art. 19 ust. I Regulaminuj;

•    dyskutowanie nad wszystkimi kwestiami, zanim staną one na spotkaniu ministrów i próba osiągnięcia porozumienia (art. 19 ust. 2 Regulaminu);

•    udział w pracach przygotowujących spotkania Rady Europejskiej;

•    podejmowanie decyzji proceduralnych w odniesieniu do następujących kwestii: możliwość odbycia posiedzeń poza Brukselą czy Luksemburgiem, upublicznienie obrad Rady UE, wybór pisemnej procedury głosowania, upublicznienie tekstu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich, podjęcie konsultacji

"Bllla.ł.lBi

S r,(Snwli    IM    ' 191.

z. inną instytucją, zatwierdzenie treści listów wysyłanych instytucjom, autoryzacja kopii lub wyciągu z dokumentów Rady (art. 19 ust. 7 Regulamin u):

• powoływaniegrup roboczych i komitetów w celu usprawnienia prac COREPER (art. 19 ust. 3 Regulaminu). Obecnie istnieje około 250 takich gremiów*'.

W pracach COREPER może uczestniczyć przedstawiciel Komisji. O charakterze struktury COREPER decydują w dużym stopniu sami jej członkowie. COREPER nie jest kolejną grupą ambasadorów, ale stanowi fundament mechanizmu, który pozwala zarówno na przełożenie wspólnotowego interesu europejskiego na arenę krajową, jak też przystosowanie preferencji krajowych do standardów europejskich**,

3.1.6. Poziom grup roboczych Rady Unii Europejskiej

Traktaty nie wspominają o istnieniu grup roboczych. Mówi o nich regulamin Rady UE, łącząc ich istnienie z przyzwoleniem COREPER na ich powołanie (art. 19 ust 3).

Grupy robocze składają się z przedstawicieli państw członkowskich (eksper tów), którzy najczęściej są pracownikami administracji publicznej. Czasom są lo także pracownicy Stałych Przedstawicielstw, jeśli tak postanowi kluczowa Instytucja (instytucja merytorycznie odpowiedzialna za dane zagadnienie rozpatrywane przez grupę). W pracach grup roboczych uczestniczy także przedstawiciel Komisji. Grupy robocze mogą dzielić się na podgrupy zajmujące się wyspecjalizowaną problematyką, wyodrębnioną z ogólnych kompetencji grupy* ’. Pracom grup przewodniczy przedstawiciel państwa sprawującego Prezydencję, chyba że Rada lub COREPER postanowią inaczej. Częstotliwość spotkań grup roboczych zależy od agendy Rady UE.

Najistotniejsze zadanie grup roboczych polega na merytorycznym uzgodnieniu zapisów projektu aktu prawnego przekazanego przez Sekretariat Generalny, zanim trafi on do COREPER. Grupa robocza, w przeciwieństwie do Komitetu Stałych Przedstawicieli, patrzy na projekt prawa z perspektywy ekspertów, a nie ocenia go na płaszczyźnie politycznej".

AJL Ambroziak,M Mwbdj, JC ONnffNmU, 0. Mdl I- Wolcie. Prou wotfonath prryjotowotnryih UE. w Rada* UE i* PoHamencir Europejskim (tnf Prom docytyfny w IM P*iof*ftki*J    odnO

dk urzędnik* udminiiinuft puldietnoj. AA. Ambtuzuk. M-    0. (hlr/ym^ti.. I. Weisie (rwf >,

Uttąd Komitetu Integracji l.uiopcpkte). Wnneow*. cu/wtot 200$. t tO P. Hayra-Reuuhaw. H. Wallatt. 7hr (JountUuf MfrtUUtt o/i ę U. • 441

A.A Ambroziak,M Mielecki,K tHutrn*+ik*.l Won fceOodJ.P*mndnytyjnywUnHhtr^rftkltf.pp CU.,4,51.

I- Beyera, C. Oitrkkk. The Worki*% G*oop pjth* Counril oj Ihr Łioropnon Ump* 9up*n*Mlhnoł o* faif gwornmtntalNtgoUBlIonłt. mUnuuśi ęfComnuMi IdoikM $*udi»r\ iopirnthrt l¥f* vuf M, w i, i |fo_: »oh. taki*. M. Wcatlakc. Th* CmmcMofBaropron Union, Carusmill PMdung 1999. c Z9?