DSC00996 (9)

9Q System instytucjonalny Unii Europejskiej

Nie ma jednego wspólnego wzoru procedury obrad wszystkich grup. Często też nazwy używane do określenia tego typu zgromadzeń są różne. Czasem mów się o .grupie roboczej” czasem są to powoływane „komitety od hoc”. które jednakie różnią się od innych, tak samo nazywanych grup¹*.

W związku z brakiem materiału empirycznego nie jest możliwe dokładne opisanie sposobu funkcjonowania grup roboczych. To. co je charakteryzuje, to wielka zmienność kadrowa. W większości składają się one z reprezentujących poszczególne kraje urzędników skupionych wokół COREPER. Biorą oni udział we wczesnych etapach procesu decyzyjnego, ostrzegają przed niekorzystnymi rozwiązaniami, informują i podkreślają wewnątrznarodowy wymiar procesu legislacyjnego²⁰.

3.2. Sposób działania Rady Unii Europejskiej

Rada nie działa permanentnie, lecz zwoływana jest na sesje przez Przewodniczącego. z inicjatywy co najmniej jednego z jej członków lub Komisji.

Agenda spotkań Rady jest ustalana przez Prezydencję, zanim dojdzie do formal-nego przejęcia tego urzędu przez dane państwo (art 2 ust. 6 Regulaminu Rady).

Na podstawie rocznego programu prac Rady Prezydencja ustala orientacyjną agendę dla każdego spotkania. Taki program powinien trafić do wszystkich członków Rady i Komisji na co najmniej 14 dni przed spotkaniem (art 3 Regulaminu). W takim orientacyjnym programie powinny być zawarte najistotniejsze dokumenty, pozyskane wcześniej przez Sekretariat Generalny od członków Rady lub Komisji, dotyczące rozpatrywanego zagadnienia. Jeżeli agenda dotyczy spraw związanych z postanowieniami Tytułu VI TWE, wówczas program taki wraz z niezbędnymi dokumentami powinien trafić do państw członkowskich nie później niż na 6 tygodni przed planowanym spotkaniem (art. 3 ust. 3 Regulaminu). Rada może zrezygnować z tego okresu, wypowiadając się jednogłośnie.

Prezydencja może usunąć sprawę z agendy w przypadku, gdy pod koniec ty-god nia poprzedzającego tydzień, w którym ma nastąpić spotka nie Rady, COREPER nie uda się zakończyć prac nad projektem (art. 3 ust 5).

W sytuacji, kiedy dane zagadnienie zostało ujęte w agendzie, zanim dojdzie do jego przedstawienia na szczeblu ministerialnym, przechodzi ono drogę uzgadniania w organach pomocniczych.

” I. Fouilkun. 1 dc Mcilbid, A Smith. Vtt nU CemncH Woricuy: Groups iii ihr Produaim oj Eunftf Probltni. and Mięta. ntm dc ECSA Anntnl COnfcrrocc. May Slst-laar 2nd. 2001. wariubop 1#D -fimamaaci fcyOmmOiat.a.1,

"ClUAwłAmmaarygA,Panf— Lfctam .ep.dL.a-S*.

Warunkiem rozpoczęcia jakichkolwiek działań jest skorzystanie z inicjatywy prawodawczej przez Komisję. Tb ona przesyła projekt aktu do Sekretariatu Generalnego Rady UE. Projekt wraz z całą dokumentacją przekazany jest COREPER i stosownej grupie roboczej. Zwykle praca grupy roboczej wyprzedza dyskusję w COREPER, ale czasem, w przypadku .szczególnie istotnych spraw, prace w COREPER mogą wyprzedzić działania grupy roboczej. W zależności od stopnia skomplikowania i kontrowersyjności projektu prace w grupie mogą wymagać od kilku do kilkudziesięciu spotkań. Zależy to między innymi od rodzaju przewidywanej procedury, w tym zaangażowania Parlamentu. Efektem prac grupy roboczej jest projekt aktu przesyłany do COREPER z pośrednictwem Prezydencji* który:

■ został uzgodniony i wymaga aprobaty COREPER,

■ nie został uzgodniony, wówczas możliwe są dwa wyjścia: COREPER sam uzgodni projekt lub odeśle projekt raz jeszcze du grupy roboczej.

Teoretycznie nie ma ograniczeń w odniesieniu do liczby wzajemnych odesłań projektu pomiędzy grupą - COREPER - Radą. Gdy projekt ostatecznie trafi do COREPER (I lub U), tam zaczyna się kolejna faza prac. Rezultat spotka ii grupy roboczej umieszczany jest w Części I lub U COREPER (nie chodzi tuła) o COREPER I lub 11). To, co trafia do części 1, uznaje się za uzgodnione I właściwie już się nad i ynt nie dyskutuje. Dyskusje toczy się natomiast nad sprawami, które są umieszczane w części II COREPER.

Prace COREPER mogą trwać bardzo długo, nie przeprowadza się tutaj ład nych głosowań. W efekcie COREPER dokonuje podziału agendy, którą się zajmo wał. w sposób następu jący

• sprawy uzgodnione przesyła do prowizorycznej agendy Rady do części A;

• sprawy, co do których nie udało się osiągnąć porozumienia, kierowane są do Rady do części B.

Ten sposób postępowania został oficjalnie wprowadzony w 1962 roku I jest wzorowany na funkcjonowaniu francuskiej Kody Ministrów. Ułatwia b> prace Ra dzie, która może szybko podjąć decyzję, a właściwie zaakceptować tę część en Uih, bez dodatkowych dyskusji". Podkreśla się poufny i niedemokratyczny styl negocjowania w tej strukturze". ¹

K. Mklictmrjkj Cui)v.<xl«. PcćtjmcwaHlrdttrtfi - Unii ,vf tli .1 IW

'lim Tht Mntwds ej Ommunil/I la Ul Batutu rtahlnf MmUlMtUiH Maifyln IbtCHnnU ■ hfmUmttm. . |uu, naj U t«f<u t-abh, M**" *M. Mt 7.• JM Zez