DSC00997 (9)

92 System Instytucjonalny Unii Europejskiej

Funkcjonowania w takiej rzeczywistości trzeba się nauczyć w procesie swoistej socjalizacji²³. Ta sztuka kompromisu wynika z konieczności godzenia różnych interesów. Tę specyficzna atmosferę, panująca w COREPER. nazywa się ma desemble (atmosfera współpracy)”.

COREPER przesyła wyniki swoich prac w postaci dwóch różnych punktów. Umieszczenie sprawy w części A Agendy Rady oznacza, te ministrowie powinni w tej sprawie bez trudu podjąć decyzję. Samo umieszczenie sprawy w części A nie wyklucza jednak dyskusji. Zasadniczo jednak Rada zajmuje się tymi kwestiami, które zostały umieszczone w części B.

Posiedzeniom Rady przewodniczy minister właściwy dla danej formacji, pochodzący i kraju sprawującego Prezydencję. Prezydencja jest odpowiedzialna za zapewnienie sprawnego przebiegu posiedzenia (związane jest to między innymi z ograniczaniem czasu wystąpień uczestników debaty czy określaniem kolejności wystąpień). Po podjęciu decyzji, w ciągu jednego dnia od zakończenia posiedzenia, służby prasowe sporządzają notatkę prasową, w której zamieszczane są wyniki dyskusji. Notki są podpisywane przez Sekretarza i udostępniane opinii publicznej. Z posiedzenia sporządzany jest także zapis ustaleń, zawierający szczegółowy opis kolejnych punktów obrad. Następnie Sekretarz Generalny zarządu publikację aktu w Dzienniku Urzędowym UE.

3.3. Proces decyzyjny w Radzie Unii Europejskiej

Proces decyzyjny w UE przebiega w sposób bardziej złożony niż w państwach narodowych lub innych strukturach opartych na jednym wymiarze interesów. Charakteryzuje się on cechami typowymi dla dyplomacji. Można w nim wyróżnić

" Pownegt tojeden i byłych niemm^khimlnudorow. Werner Ungctti wyrażając swoje obawy. f_) im pWyMi . aaff rW fmdiKWci * adaptacji do .kultury politycznej' w BrukuU. gdzie pomktwaiue It* ptpmitu mwtifh Uf w irtukf, tjnt ta kultura, iMm mota byt okrtilana jako wyrtt/iHitwttmi forma tkn ty awJ»i;it Utknaiw f. Hiytt-Rrimhtw, tt. Wallace. Jke Coamnl of UMitfn... op. cit., v 4SS. a W. Uaftrrt lurtitunmal CMwąonwn af Broodenlrtf and Dteptnittg the Community The Coawywwo ferDctuior. U«ł mj Pneta,.Commoo M»rtrt law Revlew" l99ł.vot JQ.no l.s.71 8'i ** thUtm, a 4©, ik I. Satmon, lei Rfjm-iotrutimu et ihusJmu permanenti ouprb de la C8E ef dr iJURA-TOM [*r.| tri Mtuiiwi permmeutei aupm dm mjamtMioai tntmattonalet. Tome I. M. Vlt»llv Idir.l. tl—li Dotailon Ćtnrgie poar U Pali Intemationik. 1971, >. 501-WI. Proces ucstnto aaę tadweaa ar Radm len netattym ląsotUbem ucreńu się metod funkcjonowania COREPER i tego, w jaki spwSti driili mttbdiwipdlcot— Chatki o preytfojowank alę do panującej aunotfery solidarnoSci, któca nic

—Mhąf W ifi —i iMtl i flhi"irn¹-T ~^J---go *i---T|T~ łrnera m nie jen i nlr powinien m*

M drodze do dobra napotnego, europejłkiego. tefl to w ncMfAinoici ragadnicnie proMematyane dk paiurw -wuetwiMwh. ktdetr Ok mops wrorowaf atę na dotwiadcicmaeh poprttdnich repreKtllin ■u rtniiwi .*tgr«i~ir ¹

kilka cech charakterystycznych, takich jak: dążenie do kompromisu-", współpraca miedzy instytucjonalna, trudności w przeprowadzaniu zasadniczych zmian w roz wiązaniach systemowych UE, manewry taktyczne i zmienność tempa działań'".

Rada Unii Europejskiej w procesie decyzyjnym łączy dążenia wielu różnych ośrodków władzy. Uczestnicy procesu decyzyjnego w UF. w dużym stopniu po S7.ukują w niej spełnienia swoich dążeń. Preferencje są jednoznacznie ustalone i określone z góry, a wpływ na wyniki mają siła i racjonalne działania. Styl pro cesów decyzyjnych jest wówczas wypadkową stosowania weta oraz poszukiwań choćby najmniejszego wspólnego mianownika, dzięki któremu można uzyskać wspólne rozwiązanie". Sposób dochodzenia do decyzji w Radzie odzwierciedla charakter systemu politycznego UF. jako całości, ł ączenie ponadnarodowych i międzyrządowych elementów tej współpracy wymaga elastycznego podejścia do sposobu podejmowania decyzji.

33.1. Procedury decyzyjne w Radzie Unii Europejskiej

W Radzie Unii Europejskiej obowiązują następujące procedury decyzyjne: zwykłej większości, większości kwalifikowanej oraz jednomyślności.

Decyzje są podejmowane w sposób formalny tylko na szczeblu ministerialnym W zależności od przedmiotu decyzji obowiązują zróżnicowane procedury: zwykła większość (kwestie proceduralne), większość kwalifikowana luli jedno myślność.

Pierwotnieobowiązywała jednomyślność, która miała zagwarantować reali/a cję interesów narodowych wszystkich krajów, (ednak wraz z rozwojem inlegiarjl. poszerzaniem zakresu przedmiotowego i podmiotowego, jednomyślność prześlą la być funkcjonalna. Dochodzenie do jednomyślności za każdym razem w obliczu coraz większej liczby członków Wspólnoty okazywało się problematyczne.

Wybór procedury decyzyjnej ma ogromne znaczenie dla kierunku rozwoju współpracy i jej jakości. Nic jest to bowiem tylko kwestia zdecydowania się na bardziej czy mniej pracochłonną procedurę, ale również, wybór, który niesie tr sobą poważne konsekwencje polityczne.

Procedura jednomyślności nie wymaga formalnego giouzwanls. lei z oznacza, iż wszystkie państwa są zgodne co do decyzji (glosy wstrzymujące aię, zgodnie ¹

K. Kohler-Koch, £mh»/w in itarth v) AMm WMUi|| hfm Wf Wtf.l MitytpJ/

WWW,aren*

^u K. JóAoirfck. fpćr# Mtff: Padrjmtfwmk dttytji* ł*daf (AM łonfflA)’ )W|,

nri.*.W-«0.

" Iberm.C Ifmekk. Ilu w <i',* 4W