DSC05676 (3)

Stanisław H«raklluu Lubomirski

Krm i d a

I my dziękujemy

Za tę ludzkość, której od ciebie doznajemy.

A widząc jasny dowód tej twojej grzeczności, Prosiemy cię, a byśmy przy tej znajomości Imię twoje zarazem od ciebie wiedziały,

Ze byśmy cię na potem nazywać umiały.

L i s e 11 a

Imię moje Lisetta. powiedz też ty twoje.

Ermida

Ermid-., chcę rzec: Bel i za.

Laurella

A Laurella moje.

E rmid a

Więc, kochana Lisetto, gdy już pastęrskiemi Cieszyć się zabawami myślem, powiedzże mi, Do kogo się najpierwej stąd obrócić mamy, Ponieważ tu nikogo w tych krajach nie znamy.

Lisetta

Idźcie prosto tą ścieżką, a gdy się udacie Trochę k sobie, zaraz tam niedaleko macie Piękny domek, w tym jedna pani rezyduje, Trochę w leciech, która się Alizbą mianuje.

Ta wszytko, co zechcecie; to dla was uczyni, Jest to wszytkich pasterek jakby ochmistrzyni. Ta wam wszytko opowie, zwyczaje opisze,

Praw nauczy i w regestr pasterski was wpisze. Ja bym was chętnie sama tam zaprowadziła, w. 263 nazywać wg A Z W — zażywać N nazwać

Gdybym się dokąd inąd pilno nie spieszyła.

Ja odchodzę, wszak i wy już będziecie wiedzieć. Dokąd iść.

Ermida

Postój jeno, mam ci coś powiedzieć. Lisetta

Cóż nowego?

Ermida

Czy nie znasz ty kogo takiego Z pasterzów, do obrazu tego podobnego?

Lisetta

Och, dla Boga!

Ermida A cóż ci?

Lisetta

Otom rozumiała.

Ze się jaka gadzina po ziemi czołgała.

E rmida

Czy nie masz nic?

Lisetta

I ja się też więcej nie boję.

Pomaga Bóg, a ja już idę w drogę moję.

Ermid a

A konterfekt?

L i s e f t a

Przebaczże, bom się zapomniała,

Z przelęknienia nie pomniąc, żem go w ręku miała.

w. 286 Otom wg ZA — A tom N W Ak. w. 288 I ja wg Ak — Ja N Z W A. w. 290 Przebaczże wg Z W A Ak — Przebacz N. w. 291 nie pomniąc — wg Z W A Ak — niepomnięć N.

183