DSC05679 (3)

Stanisław Herakiiusz Lubomirski

Tyrsis

Toteż właśnie jakby-ć się przyśniła. »7o Amint as

Przestań mi jeno mówić, bo czuję z daleka Idącego z tych krzaków jakiegoś człowieka.

scena m

A dr as t, Ty r s i s, Amin ta s Adrast

Och, to piękna, darmo się nieboga frasuje,

I tego, co jej ukradł konterfekt, winuje.

T y r s i s

Słyszysz to?

Amintaa A to słyszę.

Adrast

A to co takiego?

Godziż się to nachodzić człowieka wolnego?

Amint as

Nachodzić nie myślemy, alebyśmy chcieli Mieć od ciebie ten fawor, abyśmy wiedzieli,

Kędy się jedna dama niedawno podziała,

Która tu nad tym źrzódłem chwila, jako spała. ³⁸⁰ Ażebyś mógł zrozumieć, która by to była,

A to ta, co konterfekt niedawno zgubiła.

w. 370 Nie wiem nic wg A — Nie wiem N Z W Ak właśnie wg Z W A Ak — właśnie tak N.

Adrast

Jakżeście wy to z cery mojej wyczytali,

Ze ja ją znam? I wyście nigdy mię nie znali.

Amint as

Wszakieś mówił: „Darmo się nieboga frasuje I tego, co jej ukradł konterfekt, winuje.”

Adrast

A, tyś to był złodziejem! Zaraz jej to powiem;

Idę do niej z nowiną. Chwała Bogu, że wiem.

Amint as

A to śmieszna. A tobie kto o tym powiedział? Niepewnej się nowiny od kogoś dowiedział? ^,M

Adrast

Nu, zgoda, gniew na stronę, jeśli wiedzieć chcecie, Ukłońcie mi się pięknie, a wnet się dowiecie.

Amintas

Jeśli o to gra idzie, oto i trzy razy.

A d r as t

Nu, jeno i wy oraz z nim, panie Bałazy.

Tyrsis

Owo i ja.

Adrast

Tak ma być, ale nie będziecie Nic wiedzieć, jeśli mi wprzód nie pokażecie Konterfektu, abym się mógł sam porachować, Czy to ta, czy nie ta; ja nie chcę żartować.

w. 383 Jakżeście wg ZWA Ak — Jakieście N.

188