ET8

Rozdział 6 Popyt turystyczny

6.1. Definicja i specyfika popytu turystycznego

Popyt w literaturze ekonomicznej określany jest jako „relacja między ceną dobra lub usługi a ich ilością, którą konsumenci są skłonni i są w stanie nabyć w danym odcinku czasu, przy założeniu, że wszystkie inne elementy charakteryzujące sytuację rynkową pozostaną bez zmiany”'. Kategoria ta definiowana jest również jako „ilość dobra, jaką nabywcy gotowi są kupić w określonym czasie przy danym poziomie ceny”^{1 2}.

Podobnie rozumiany jest popyt w odniesieniu do rynku turystycznego. Zgodnie z definicją W. Hunzikera i K. Krapla popyt turystyczny jest „sumą dóbr turystycznych, usług i towarów, które turyści są skłonni nabyć przy określonym poziomie cen”³. C. Kaspar określa natomiast popyt turystyczny jako „gotowość turysty do nabycia określonych ilości dóbr turystycznych za określoną sumę pieniędzy”⁴. S. Wodejko z kolei, podobnie jak w przypadku podaży turystycznej, definiuje popyt turystyczny odnosząc się bezpośrednio do produktu turystycznego i określa omawianą kategorię jako „wielkość zapotrzebowania na produkt turystyczny przy danej cenie i w danym okresie”⁵.

Charakteryzując popyt turystyczny, należy zwrócić uwagę, że prawidłowości dotyczące tej kategorii ekonomicznej będą miały inny charakter niż prawidłowości odnoszące się do popytu na dobra materialne. Decydują o tym przede wszystkim następujące czynniki:

•    produkt turystyczny składa się zarówno z dóbr oraz urządzeń, jak i usług;

•    ocena produktu przez konsumenta ma często charakter subiektywny, dlatego też o wielkości popytu czy jego strukturze decydują w dużym stopniu czynniki niewymierne;

•    turystyka często nie wiąże się z zaspokajaniem podstawowych potrzeb człowieka; aby zatem doszło do konsumpcji turystycznej, muszą być spełnione określone warunki.

1

   D.R. Kamerschen, R.B. McKenzie, C. Nardinelli, Ekonomia, Fundacja Gospodarcza NSZZ „Solidarność”, Gdańsk 1992, s. 49.

2

   Makro- i mikroekonomia. Podstawowe problemy, S. Marciniak (red.), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 118.

3

   W. Hunziker, K. Krapf, Grundriss der allgemeinen Fremdenverkehrlehre, w: Tłumaczenia materiałów dotyczących statystyki ruchu turystycznego w różnych krajach. Zakład Prawnych i Ekonomicznych Zagadnień Turystyki przy SGPiS, Warszawa 1961, s. 17.

4

^J C. Kaspar, Die Tourismusłehre im Grundriss, Verlag Paul Haupt, Bcrn-Stuttgart 1991, s. 118.

5

S. Wodejko, Ekonomiczne zagadnienia turystyki, Wyższa Szkoła Handlu i Prawa, Warszawa 1998, s. 47.