4680592840

4680592840



Rozdział IV

ROZWÓJ RZEŹBY WSCHODNIEJ CZĘŚCI WYŻYNY MIECHOWSKIEJ

ROZWÓJ RZEZBY po kredzie a przed tortonem

Z badań geologicznych A. Michalskiego [23], W. Kracha [13, 14] oraz z moich obserwacji terenowych wynika, że rzeźba podłoża kredowego jest urozmaicona. Na podstawie zalegania utworów mioceńskich nie tylko na wierzchowinach, ale także w obniżeniach można wnosić, że zasadnicze rysy rzeźby badanego obszaru wytworzyły się w czasie długotrwałego cyklu rozwojowego, obejmującego okres od chwili ustąpienia morza górno-kredowego z obszaru Wyżyny Miechowskiej (górny mastrycht) do drugiego zalewu morza mioceńskiego (dolny torton, piętro opolskie według nomenklatury J. Nowaka).

Najstarszym elementem rzeźby wschodniej części Wyżyny Miechowskiej są fragmenty spłaszczeń wierzchowinowych 1, obserwowane na wysokości od 310 m do 360 m n.p.m. (ryc. 7). Bardzo wyraźne spłaszczenia, oddzielone załomami od dolin i padołów występują na północ od Klonowa (363 do 330 m n.p.m.), między Rędzinami a Nasiechowicami (353 m, 350,7 m n.p.m.), na południe od Strzeżowa (340 m n.p.m.), w okolicach Tochołowa (328 m n.p.m.) i Kaliny Wielkiej (329 m n.p.m.). Spłaszczenia nie zachowały się na krótkich, odosobnionych garbach i kopiastych wierzchołkach. Uderza jednak podobna ich wysokość: w okolicach Brzuchani 377 m, w Strzeżowie 387 m, Lisińcu 361 m, kopa Kalina—Rędziny 370 m, w Sla-dowie 338 m, Grzymałowie 385 m, Klonowie 357 m, Góra Klonowa 390 m, w Racławicach 328 m, Górce Kościejowskiej 336 m, Janikowicach 318 m n.p.m.

Na podstawie występowania wyraźnych spłaszczeń oraz podobnej wysokości wzniesień przyjmuję, że powierzchnia wierzchowinowa wschodniej części Wyżyny Miechowskiej (ryc. 8) jest powierzchnią zrównania, stanowiącą część rozległej powierzchni denudacyjnej, zaznaczającej się na Wyżynie Krakowsko-częstochowskiej. Ma ona pewne cechy powierzchni strukturalnej, ponieważ utwory jurajskie i kredowe za-

1

Dokładne rozmieszczenie wszystkich form na tym obszarze z określeniem genezy i wieku daje „Mapa geomorfologiczna" w skali 1 :25 000 (5).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Rozwój rzeźby wschodniej części Wyżyny Miechowskiej menty tego tarasu występują w Słaboszowie i
u Rozwój rzeźby wschodniej części Wyżyny Miechowskiej Do form utworzonych przez niszczącą
32 Rozwój rzeźby wschodniej części Wyżyny Miechowskiej chowały swój pierwotny płytowy charakter.
Rozwój rze by wschodniej części Wyżyny Miechowskiej Tabela IV LICZBA DNI Z OPADEM W POSZCZEGÓLNYCH
Rozwój rzeźby wschodniej części Wyżyny Miechowskiej Rzeki wschodniej części Wyżyny Miechowskiej
Rozwój rzeźby wschodniej części Wyżyny Miechowskiej sosnowe z domieszką świerka, jodły i brzozy [12]
Rozwój rzeźby wschodniej części Wyżyny Miechowskiej Sancygniowa) przedstawia wielką rozmaitość.
Rozwój rzeźby wschodniej części Wyżyny Miechowskiej bów kredowych powstały dzięki żywej erozji rzek
28 A. Kozłowska wyróżnia we wschodniej części Wyżyny Miechowskiej dwa poziomy wierzchowinowe: wyższy
ZAKOŃCZENIE Na obszarze wschodniej części Wyżyny Miechowskiej istniały możliwości zachowania się
Rozwój rzeźby po kredzie a przed tortonem częściowo zniszczone erozją wsteczną okresowej Strugi
Rozwój rzeźby po kredzie a przed tortonem 33 morza dolno-tortońskiego. Utwory dolnego tortonu znajdu
Rozdział II BUDOWA GEOLOGICZNA STRATYGRAFIA I LITOLOGIA Wschodnia część Wyżyny Miechowskiej znajduje
CCF20090811093 Część IJ - Rozdział IV. Człowiek modlitwy 183 jął jako swego rodzaju współpracownika
Rozdział IV - Animacja w prezentacjiPrzyciski akcji Rysunek 8.4.27 - Grupa przycisków akcji Po narys
Rozdział IV - Animacja w prezentacjiPrzyciski akcji Rysunek 8.4.27 - Grupa przycisków akcji Po narys
WSTĘP Celem niniejszej pracy jest przedstawienie rozwoju i warunków rozwoju rzeźby wschodniej części

więcej podobnych podstron