8748915786

62 Badania geograficzne nad Polską północno-zachodnią.

utworzyła się podczas postoju lądolodu na linji, położonej na pn. od sandrów i rynien jeziernych, uchodzących do doliny Drwęcy, względnie od miejsca wcięcia się górnej terasy w poziom wysoczyzny dyluwjalnej.

Środkowa terasa Drwęcy powstaje w poziomie 115 m w pobliżu jeziora Drwęcy i uchodzi do doliny Wisły w poziomie 57*5 m. Jej średnia wysokość względna wynosi 17*2 m. Środkowa terasa zaczyna się jako sandr ostródzko-iławski. W tym charakterze tworzy ona prawy brzeg doliny od Ra-domna wgórę rzeki aż do jeziora Drwęcy. Powyżej tego jeziora środkowa terasa przechodzi zupełnie w płaskowyż dyluwjalny. Dopiero pod Białą Górą w poziomie 104 m zostaje ona odgraniczona od wysoczyzny zbliżającemi się do siebie stopniami, z których prawy dotychczas ginął na terenie Sandru ostródzko-iławskiego, tworząc rozbite odcinki, nie posiadające już charakteru brzegu dolinnego. Lewy stopień istnieje już powyżej jeziora Drwęcy i ciągnie się nieprzerwanie wdół rzeki w charakterze stopnia, okalającego wzniesienia 312m koło Grunwaldu, aż do miejsca tworzenia się prawego stopnia. Odtąd oba stopnie stanowią brzegi dolinne, otaczające dotychczasowy sandr ostródzko-iławski. Koło Białej Góry więc, środkowa terasa traci swój charakter jako sandr, pokrywający wysoczyznę, i zamienia się na poziom dolinny, pokryty piaskami rzecznemi. Jest to klasyczny przykład tworzenia się terasy rzecznej z pola sandrowego na poziomie wysoczyzny dyluwjalnej. Środkowa terasa, wcięta w górną terasę, ciągnie się prawie bez przerwy wdół rzeki, zajmując zwłaszcza w dolnej części doliny znaczne przestrzenie. Jest ona zbudowana u góry z warstw żwiru, a niżej z piasków. Spotyka się dużo otoczaków. Piaski są przeplatane warstewkami mułu rzecznego (np. pod Ciechocinem). Margiel lodowcowy znajduje się raz blisko powierzchni terasy, raz głęboko. Pod Kazanicami, gdzie terasa traci już powoli charakter poziomu dolinnego, margiel znajduje się również blisko powierzchni. W pobliżu ujścia do doliny Wisły środkowa terasa doznaje dziwnego zwężenia. Koło Lubicza nawet wcale nie występuje, gdyż została zerodowana w późniejszych fazach. Zwężenie to stoi w związku z obecnością marglu pod powierzchnią górnej terasy, co niesłychanie utrudniało wcinanie się rzeki w poziom tej górnej terasy i ograniczało działanie to do miejsca największej erozji. Uchodząc do doliny Wisły, środkowa terasa Drwęcy przechodzi w środkową terasę Wisły. Utworzenie środkowej terasy Drwęcy należy łączyć z postojem lodowca na pn. od sandru ostródzko-iławskiego.

W poziomie środkowej terasy znajduje się dolina Strumyka, obniżająca się w stronę Drwęcy i Wisły. Przy wyjściu z płaskowyżu dyluwjalnego tworzy ona wododział dolinny.

Dolna terasa Drwęcy zaczyna się nad jeziorem Drwęcy w poziomie 107 m. Do doliny Wisły uchodzi w poziomie 48 m. Średnia wysokość względna tej terasy wynosi 8*9 m. Dolna terasa zajmuje tylko małe przestrzenie w dolinie. Większe znaczenie posiada ona w okolicy ujścia Branicy, najważniej-