1999020246

STANISŁAW KOŃCZAK (6)

gicznego, b) dynamiki morza, c) reżimu zimowego Bałtyku, d) badania dna i wybrzeży.

Tak jak w Leningradzie Sowiety zmajoryzowały Konferencję pod względem liczby uczestników i liczby referatów, tak organizatorzy następnej, V Konferencji w 193(5 r. w Helsinkach, wystąpili z pokazem pierwszorzędnych prac talassologicznych. Praca Finnów z W i t-t i n g'iem na czele zasługuje na najwyższe uznanie, ich Havsforskninqs-institutet stał się przodującą instytucją badań hydrologicznych Bałtyku. W Helsinkach obradowała Konferencja w^r 3 sekcjach; w sekcji hydrologii morskiej rozpatrywano zagadnienia: bilansu wodnego, ujednostajnienia metod pomiaru temperatury, zasolenia i alkaliczności, falowania powierzchniowego, dna morskiego i zlodzenia. Sprawa bilansu była podnoszona już po raz trzeci (Rundow 1930 w Warszawie, Berg i Sokołowski w Leningradzie); referaty wygłoszone w Helsinkach wniosły sporo materiałów nowych, ale ujawniły dalszy brak wszelkich danych odnośnie parowania. Co do ujednostajnienia metod pomiarów temperatury i zasolenia, to poszczególne państwa wypowiedziały się w szczegółowej ankiecie w sprawie potrzeby ujednolicenia instrumentów i metod.

Co się tyczy falowania, (o okazało się, że odpowiednie obserwacje wykonywa się już prawie we wszystkich krajach, lecz systematycznie tylko w Niemczech i Sowietach. W dziedzinie badań dna wynikło z re-feratu zbiorowego, że nie wyszły one jeszcze poza stadium wstępnego gromadzenia materiałów, wreszcie stwierdzono, że obserwacje lodowe na Bałtyku prowadzone są systematycznie.

1. PODZIAŁ BAŁTYKU.

Jako granicę Bałtyku przyjmuje się zwykle linię Skagen-Marstrand. Sam podział nie nastręcza zbyt wielkich trudności, gdyż poszczególne części są wyraźnie odgraniczone; jedynie w morzu Bełtów trzeba było konwencji międzynarodowych. Mimo to różni oceanografowie różnie przeprowadzali podział; Ackerman n wyróżnił Bałtyk zachodni, odpowiadający morzu Bełtów, i wschodni, od Sundu do Botniku. Krummel (24) dzielił na: 1) Kattegat i Sund, 2) morze Bełtów’. 3) Bałtyk właściwy i 4) zatoka Botnicka¹).

^ł) Wprowadzone przez Czekańską pojęcie Bałtyku południowego w przeciwstawieniu do północnego, obejmującego część północną Bałtyku właściwego z zatokami Ryską, Fińską i Botnicką. nie przemawia do przekonania, gdyż o wiele naturalniejszą jest linia podziału biegnąca przez archipelag Alandski.