Załącznik 4. Modele kultur i ich rodzaje
• Dystans władzy określający, w jakim stopniu osoby podporządkowujące się innym akceptują ten stan, jak reagują na oczekiwany stopień posłuszeństwa. Kultury o wysokim dystansie władzy (kraje Trzeciego Świata, Meksyk, Singapur, Indie) akceptują podział społeczny na grupy uprzywilejowane - najczęściej sprawujące władzę i resztę podległego społeczeństwa. Ludzie cenią posłuszeństwo, wykazują tendencję do tworzenia klik i grup zamkniętych, liczą się "układy". Na przeciwległym biegunie znajdują się kraje o niskim dystansie władzy (kraje skandynawskie, Nowa Zelandia, Wielka Brytania), preferujące demokratyczny styl rządzenia oraz dużą autonomię zarówno w życiu publicznym, jak i prywatnym.
• Indywidualizm i kolektywizm, określające wagę przykładaną do dobra jednostki i grupy. Kultury indywidualistyczne (USA, Kanada, Wielka Brytania, Skandynawia) przyznają jednostce samodzielność, autonomiczność i niezależność od innych w podejmowaniu decyzji. Jednostka ma prawo wyboru grupy, do której chce przynależeć (to tłumaczy popularne zjawisko przynależności do wielu stowarzyszeń, czy organizacji pozarządowych). W kulturach kolektywistycznych (Japonia, Wenezuela, Kolumbia, Tajwan) jednostka silnie identyfikuje się z jedną, pierwotną grupą, której cele mają przewagę nad interesami poszczególnych jej członków.
• Kobiecość i męskość, odzwierciedlające role społeczne płci w danej kulturze. Kultury męskie (Japonia, Włochy, Meksyk) utożsamiają mężczyzn z władczością, skłonnością do rywalizacji, okazywaniem siły i odwagi, a kobiety z podległością, podporządkowaniem i brakiem pewności siebie. Kultury żeńskie (kraje skandynawskie, Holandia) będą postrzegać role męskie i żeńskie jako zamienne, partnerskie i uzupełniające się.
• Unikanie niepewności, czyli reakcje na nieprzewidywalną przyszłość lub zdarzenia. Kraje o wysokim stopniu unikania (Belgia, Japonia) będą odsuwać od siebie sytuacje nieprzewidywalne, stosując liczne kodeksy, procedury, przepisy, w przeciwieństwie do krajów o niskim stopniu niepewności takich jak: Dania i Szwecja.
• W kulturach wysokiego kontekstu, takich jak: kultury azjatyckie (Japonia, Chiny czy kraje muzułmańskie) komunikowanie odbywa się w sposób niebezpośredni, nazwać je można komunikowaniem miedzy wierszami, każda informacja jedynie w niewielkim stopniu umieszczona jest w przekazie, większa jej część mieści się w człowieku - odbiorcy. W kulturach wysokiego kontekstu proces komunikowania jest niezwykle skomplikowany - aby dobrze zrozumieć komunikat należy wiedzieć jakie normy i wartości kierują danym społeczeństwem, jakiego rodzaju rejestry komunikowania stosowane są w określonych sytuacjach
• W kulturach niskiego kontekstu, takich jak: kraje Europy Zachodniej, czy Ameryki Północnej komunikowanie odbywa się w sposób bezpośredni, to znaczy, że cały przekaz ma oznaczać jedynie to, co zostało powiedziane, nie ma tu żadnego czytania między wierszami. W kulturach niskiego kontekstu znaczenie ma tylko to, co zostało powiedziane i przedstawione, że nie ma tu drugiego dna.
Scenariusz powstał w ramach projektu Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka Weź kurs na wielokulturowość. Edukacja na temat praw człowieka i wielokulturowości kluczem do budowania otwartego społeczeństwa przyjmującego obywateli państw trzecich. Projekt jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu na rzecz Integracji Obywateli Państw Trzecich oraz budżetu państwa.
Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za treści umieszczone w scenariuszu.
Copyright © Helsińska Fundacja Praw Człowieka 2012