KONSPEKT LEKCJI HISTORII W KLASIE I GIMNAZJUM
Imię i nazwisko nauczyciela: Piotr Zieliński.
Klasa: pierwsza.
Temat lekcji: Cesarstwo rzymskie.
Zagadnienia programowe: Rzymianie.
Cele lekcji:
operacyjne:
- uczeń pamięta: pojęcia - cesarz, cesarstwo, romanizacja;
- uczeń rozumie: zasady funkcjonowania cesarstwa i rolę cesarza w Rzymie, wpływ i związek kultury rzymskiej z kulturą państw europejskich;
- uczeń umie: pokazać na mapie “bursztynowy szlak”, wymienić towary przywożone
i wywożone przez kupców rzymskich.
7. Metody: praca z podręcznikiem i zeszytem ćwiczeń, drama.
8. Formy pracy: zespołowa.
9. Środki dydaktyczne: podręcznik i zeszyt ćwiczeń - D. Musiał, K. Polacka, S. Roszak “Historia kl. I gimnazjum”, mapa “Cesarstwo rzymskie”, słownik terminów i pojęć historycznych, przygotowany tekst inscenizacji (zał.1).
10. Tok lekcji:
Przebieg lekcji |
Treść |
Uwagi o realizacji
|
I. Część wstępna: 1. Czynności organizacyjno- porządkowe. 2. Rekapitulacja wtórna i kontrola pracy domowej.
II. Część główna: 1. Podanie tematu. 2. Realizacja:
- wprowadzenie
-zmiany w państwie
- romanizacja
- “bursztynowy szlak” |
Przywitanie z klasą, sprawdzenie obecności
Nauczyciel sprawdza wykonanie pracy domowej u wszystkich uczniów, kilku uczniów przedstawia na ocenę odpowiedź na pytanie: Dlaczego upadła rep Jak upadła repulika rzymska?
Następnie 1-2 uczniów odpowiada z wiadomości z poprzedniej lekcji: 1. Wymień skutki pozytywne i negatywne powstania imperium rzymskiego? 2. Wymień formy oporu niewolników? 3. Podaj powody wybuchu, przebieg i przyczyny klęski powstania Spartakusa? 4. Wymień dokonania Juliusza Cezara?
CESARSTWO RZYMSKIE
Nauczyciel poprzez odpowiedni dobór pytań wprowadza uczniów w temat:
Uczniowie pod kierunkiem i przy pomocy nauczyciela wykonują na podstawie podręcznika ćw. 1/36 oraz samodzielnie ćw. 2/36
Uczniowie wyjaśniają pojęcie: romanizacja i określaja na mapie zasięg wpływu kultury rzymskiej
Przygotowani wcześniej uczniowie prezentują inscenizację ( w załączeniu) na podstawie której klasa uzupełnia ćw. 3/36 |
Odpowiedź na ocenę
Ocena uczniów aktywnych
|
3. Podsumowanie
III. Część końcowa. 1. Zadanie pracy domowej |
Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela powtarzają najważniejsze treści lekcji
Pisemna odpowiedź na pytanie: Wyjaśnij sens powiedzenia: “ Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu”. |
|
Załącznik 1
INSCENIZACJA
Założenia:
- udział biorą chętni, wybrani uczniowie, którzy grają poniższe role,
- sala lekcyjna jest odpowiednio przygotowana,
- “aktorzy” są rozmieszczeni zgodnie z potrzebami w odgrywanej scenie.
Narrator: W I wieku naszej ery za panowania cesarza Nerona zorganizowano rzymską ekspedycję nad Bałtyk. Miała ona rozsławić imię władcy i dostarczyć dużo bursztynu czyli jantaru zwanego Złotem Północy. Nad Dunajem przekroczono rzymską granicę i przez teren obecnej Austrii, Czech i Polski zmierzano nad Ocean Północny jak Rzymianie nazywali Morze Bałtyckie. Wyprawa trwała już kilka miesięcy, gdy nagle jeźdźcy z ochrony wojskowej dali znak dowódcy o zbliżających się barbarzyńcach.
Jeździec rzymski: “Panie, jakowyś dzicy za wzgórzem”
Dowódca: “Miejcie się na baczności, to przecież barbarzyńcy”
Jeździec rzymski: “Nie obawiaj się, Panie”
Narrator: Wozy rzymskie dotarły za wzgórze, gdzie stała grupa odzianych w skóry ludzi. Sługa rzymskiego urzędnika poprzez tłumacza zwrócił się do nich ze słowami.
Sługa: “Najłaskawszy Salwian, powiernik i przyjaciel boskiego imperatora Nerona pozdrawia was i pyta o bursztyn, który chętnie nabyłby w zamian za podarki z naszych wozów”
Barbarzyńca 1: “Mamy bursztyn, cóż dostaniemy za niego?”
Sługa: “Wszystko, ale tylko za jantar”
Narrator: Pokazano zawartość wozów. Czegóż tam nie było. Beczki wina, srebrne i złote ozdoby, brązowe i szklane naczynia, worki z pieniędzmi kolorowe paciorki, piękne barwne tkaniny. Drugi z barbarzyńców wybrał dwie bele pięknej tkaniny oraz trochę ozdób srebrnych i paciorków dla niewiast, które stały obok nie mogąc oderwać od nich oczu, rzucił kilkadziesiąt bryłek bursztynu i rzekł.
Barbarzyńca 2: “Chcemy mieczy i sztyletów”
Narrator: Rzymianin pokręcił przecząco głową. Barbarzyńca wyjął z worka bryłę jantaru wielkości głowy dziecka. Na ten widok Rzymianom zaświeciły się oczy.
Barbarzyńca 2: “Damy jeszcze te skóry i piękne futra”
Narrator: Sługa spojrzał pytająco na Salwiana. Ten zmarszczył gniewnie czoło- nie mógł przecież złamać cesarskiego zakazu, który surowo zabraniał wywozu broni.
Jeszcze kilkadziesiąt razy odbywały się takie handlowe spotkania nim wyprawa ruszyła w drogę powrotną do Rzymu. Jej uczestnicy zasłużyli na pochwałę i nagrodę władcy.
3