0:01:14:Ta opowieść, o przeciętnej|rodzinie angielskiej
0:01:17:z klasy średniej,|zaczyna się latem 1939 roku,
0:01:20:kiedy słońce świeciło|nad głowami szczęśliwych,
0:01:23:beztroskich ludzi,|którzy pracowali, bawili się,
0:01:26:wychowywali dzieci|i pielęgnowali swoje ogrody
0:01:30:w przyjaznej Anglii.|Kraj ten miał wkrótce
0:01:33:rozpocząć rozpaczliwą walkę|o prawo do swojego stylu życia
0:01:37:i do życia w ogóle.
0:02:05:- Wsiada pani, czy nie?|- Tak.
0:02:08:Komplet!
0:02:12:- Do Beverly Crescent.|- Musi się pani przesiąść do 19.
0:02:17:- Może pan zatrzymać?|- Już nas pani opuszcza?
0:02:20:Tak, muszę jechać|w przeciwnym kierunku.
0:02:22:Tam akurat nie jedziemy.
0:02:54:Pani Miniver.
0:02:59:Proszę nie mówić,|że już nie ma.
0:03:02:Chwileczkę.
0:03:21:Bałam się,|że go pani sprzedała.
0:03:24:Wiedziałam, że pani wróci.
0:03:26:Wiem, że jest drogi...
0:03:29:i nie wiem co na to|powie mój mąż.
0:03:31:Ale proszę go szybko zapakować,|zanim się zastanowię i zmienię zdanie.
0:03:34:Ostrożnie.
0:03:41:Witam.|Miło mi widzieć.
0:03:43:Położę na półce.
0:03:48:Nie, to nie. Mogłabym zapomnieć|zabrać, a to dość cenne.
0:03:52:Znam to uczucie.
0:03:55:Proszę zgadnąć co to.
0:03:57:- Porto?|- Gorzej.
0:03:59:- Cygara.|- Mój mąż też pali.
0:04:01:- Jego na to stać.|- Nie jestem pewna.
0:04:04:- Ma rozrzutną żonę.|- Bzdura.
0:04:07:To prawda, niestety.|Lubię ładne rzeczy.
0:04:10:Często takie, na które nie|mogę sobie pozwolić.|Lubię piękne ubrania...
0:04:14:dobre szkoły dla dzieci,|samochody...
0:04:18:- Rozumiem.|- Cudowne poczucie winy.
0:04:21:Cudowne!
0:04:23:Grzesznicy z nas.|Co powiedzą ludzie?
0:04:26:Wszyscy wiedzą,
0:04:29:że pastor czyni tyle dobra.|- Mam nadzieję, że czynię.
0:04:33:Szczególnie wtedy,|gdy ktoś mnie potrzebuje.
0:04:35:Nadciągają kłopoty?
0:04:39:Już tu są.
0:04:42:Dobry wieczór, Lady Beldon.
0:04:47:Zakupy to koszmar.|Nie można dopchać się do lady...
0:04:51:a jak już ci się uda|to nie mają tego co chcesz.
0:04:55:- Cudowna relacja.|- Siadaj, Simpson. I nie pociągaj nosem!
0:04:59:Całe popołudnie spędziłam|wśród kobiet z klasy średniej...
0:05:03:które kupowały za drogie rzeczy.|- To tak jak ja.
0:05:06:Gorzej.|Pani Mannering, tak?
0:05:09:- Miniver.|- Racja, żona prawnika.
0:05:12:- Nie, architekta.|- Wiedziałam, że coś w tym stylu.
0:05:15:Dokąd ten kraj zmierza?|Każdy chce być lepszy od tych,|którzy są lepsi od niego.
0:05:21:Nic dziwnego,|że Niemcy się zbroją.
0:05:37:Dobry wieczór.
0:05:44:Gdzie to jest?|Proszę na mnie nie czekać.
0:05:46:Do widzenia.
0:05:49:- Myślałem, że przyjedzie pani tym o 5.|- Nie zdążyłam.
0:05:53:Czas i odpływ|na nikogo nie czekają.
0:05:57:Pociągi też nie.
0:05:58:Pozwoli pani na chwilę?
0:06:01:Chcę pani coś pokazać.
0:06:04:Coś wyjątkowego.
0:06:06:Chętnie zobaczę.
0:06:09:Proszę.
0:06:38:Moje arcydzieło.
0:06:41:Prześliczna.
0:06:43:Podoba się pani?
0:06:45:Najpiękniejsza jaką widziałam.
0:06:48:- Ten kształt.|- I zapach.
0:06:53:Piękny kolor...
0:06:57:Uwielbiam czerwone róże.
0:07:00:Gdy Kupid wśród bogów pląsał,|niezwykły pył na ziemię strząsał,
0:07:05:który spadł na różę białą|i piękną czerwienią pokrył ją całą.
0:07:11:- Skąd pan to wziął?|- Z katalogu nasion Huttera.
0:07:14:Ładne to, ale nieprawdziwe.
0:07:17:Wyhodowanie róży|wymaga dbałości...
0:07:21:i, za przeproszeniem,|końskiego nawozu.
0:07:26:- Pani też tu coś znaczy.|- Ja?
0:07:32:Muszę ją nazwać.
0:07:35:- Mam coś wymyślić?|- Nie, ja już mam dla niej nazwę...
0:07:39:ale potrzebuję zgody.|- Chyba nie rozumiem...
0:07:43:Chcę ją nazwać "Pani Miniver".
0:07:49:Przez tyle lat...
0:07:51:gdy pani wyjeżdżała|lub przyjeżdżała...
0:07:54:zawsze znajdowała chwilę|by zamienić ze mną dwa słowa.
0:07:58:Poza tym...
0:08:02:pani przypomina mi kwiat.
0:08:05:Dlatego sądzę, że to|dobra nazwa dla mojej róży.
0:08:10:To dla mnie wspaniały komplement.
0:08:13:Będzie mi miło, jeśli nazwie pan|swą różę moim nazwiskiem.
0:08:23:Muszę iść. Już jestem spóźniona.|Do widzenia.
0:08:27:I bardzo dziękuję.|- To ja pani dziękuję.
0:08:31:Miło mi, że kwiat został|nazwany na moją cześć.
0:08:59:To moja żona.
0:09:12:- Jak nowy, nie?|- Prawie.
0:09:35:Ładny wóz, ale chyba|mnie na niego nie stać.
0:09:42:Mamy też inne niezłe,|i tańsze.
0:09:46:Ale mnie się podoba ten.
0:09:53:Wezmę go.
0:09:57:- Może chce się pan zastanowić?|- Nie, kupuję go.
0:10:01:Przyprowadzi go pan wieczorem?
0:10:03:Tylko ani słowa|mojej żonie o cenie.
0:10:32:Cześć Judy!
0:10:34:Dobry wieczór.
0:10:35:Dobrze, że pan już jest.|Posłucha pan jak Judy gra.
0:10:39:- Niestety...|- Proszę, to jej doda odwagi.
0:10:41:- A właściwie nam obu.|- Śpieszę się. Następnym razem.
0:10:45:Pa, tato.
0:10:49:Co tak pędzisz, Toby?
0:10:52:- Napoleon chce wymiotować.|- Naprawdę?
0:11:06:Ceny ci nie zdradzę.|Mam teraz wyrzuty sumienia.
0:11:10:Już wracałam do domu,|ale nagle coś mnie naszło.
0:11:14:Poczułam się jak w transie.|Wysiadłam z autobusu...|- Cześć, kochanie.
0:11:17:- Clem.|- Co słychać?
0:11:20:To Clem. Więc jak już mówiłam,|wysiadłam z autobusu...
0:11:24:i nagle przypomniałam sobie,|że jutro przyjeżdża z Oksfordu Vin.
0:11:28:Tak, Vin.|Cudownie, prawda?
0:11:32:Wszyscy jedziemy jutro|po niego na dworzec.
0:11:35:Wspaniale, prawda?
0:11:37:Ty wariatko, przecież|stał koło mnie Clem.
0:11:41:Oczywiście, że mu|nie powiedziałam.
0:11:42:Mężczyźni nie powinni|wiedzieć o takich sprawach.
0:11:46:Musiałam zmienić temat.
0:11:53:Chociaż, może powiem mu|dziś wieczorem.
0:11:56:Przy kawie|jest łagodniejszy.
0:11:59:Możemy pojechać na dworzec po Vina?
0:12:01:Jak będziecie grzeczni.
0:12:03:On ciągle jest wegetarianinem?
0:12:07:Wątpię. Pewnie już wymyślił|co innego.
0:12:09:On tylko przechodził taki etap.
0:12:12:- Co to takiego "etap"?|- Coś takiego, co ludzie przechodzą.
0:12:16:- Ja też?|- Tak, właśnie teraz.
0:12:19:Serio?|Przechodzę etap!
0:12:24:Przestań wymachiwać|i skończ jeść.
0:12:27:- A jaki etap będzie przechodził potem?|- Zobaczymy, puść mnie.
0:12:30:Nie chcę, żeby tata czekał.
0:12:32:Dobranoc.|Bądź grzeczna.
0:12:40:Mogę iść na pocztę?|Kucharka posprząta.
0:12:43:Tylko niech cię ten Horacy|nie porwie na długo.
0:12:47:Cudaczny z niego gość,|nie, Gladys?
0:13:02:- Wiesz, myślałem...|- Wiesz, myślałam...
0:13:05:- Mów, kochanie.|- To nic ważnego, ty mów.
0:13:08:Chciałem tylko zapytać,|jak wyprawa do miasta.
0:13:12:Cudownie.
0:13:16:Kupiłam parę drobiazgów.
0:13:23:Ja złapałem dziś gumę.
0:13:26:Co za pech.
0:13:28:Starzeje się ten nasz grat.
0:13:31:- Wiesz co?|- Co?
0:13:34:Powinieneś kupić nową oponę.
0:13:37:Nową oponę?
0:13:39:Niezły pomysł.
0:13:41:Opony nie są chyba drogie?
0:13:44:- Nie, przeżyjemy.|- Nowa opona chyba nie kosztuje...
0:13:49:więcej niż kapelusz?|- Kapelusz?
0:13:52:Kapelusz, buty, spodnie,|czy coś innego.
0:13:56:- Kawy?|- Nie, dziękuję.
0:14:03:Z tym naszym gratem...
0:14:06:jest ostatnio sporo kłopotów.
0:14:09:- Nie zauważyłam.|- Tak właśnie jest ze starymi samochodami.
0:14:13:Niby nic złego się nie dzieje,|a potem nagle, kiedy jedziesz 100...
0:14:17:- Nasz jest dobry.|- Poza tym...
0:14:20:jest niebezpiecznie wolny.|- Clem, co ty kombinujesz?
0:14:26:Chodź, coś ci pokażę.
0:14:38:Cudowny, nie?
0:14:39:Wszystko w porządku?
0:14:42:Bałem się, że pomyślisz,|że jestem zbyt rozrzutny.
0:14:47:Czasami każdy jest, prawda?
0:14:50:Bo to frajda.|Bez sensu jest kisić pieniądze...
0:14:54:i nawet sobie raz na jakiś czas|nie zaszaleć.
0:15:03:Dokąd idziesz?
0:15:06:Zresztą, czym są pieniądze?
0:15:09:To tylko takie papierki,|za które można dostać coś,|co nas ucieszy.
0:15:13:Nie wolno być|niewolnikiem pieniędzy.
0:15:17:Co tam robisz?
0:15:33:- Co to jest?|- Podoba ci się?
0:15:37:Nowy?
0:15:39:Kupiłam go dzisiaj.
0:15:42:Śliczny, prawda?
0:15:44:Nie brzydki.
0:15:45:Wyglądam w nim inaczej, prawda?
0:15:47:Tak, śmiesznie.
0:15:50:A może nie pasuje|do tej koszulki.
0:15:53:Patrz na kapelusz.|Oczywiście, będę wyglądała...
0:15:56:zupełnie inaczej,|jak się uczeszę.
0:16:07:Rzeczywiście, bardzo ładny.
0:16:08:W takim razie nie przepłaciłam.
0:16:12:- Drogi był?|- Nie dla ludzi, którzy|mają taki samochód jak my.
0:16:16:- Bystra jesteś.|- Miło mi słyszeć.
0:16:20:Usiądź.
0:16:22:Pokaż się.
0:16:25:- Jesteś naprawdę piękna.|- Naprawdę?
0:16:30:Piękniejsza niż wtedy,|gdy cię poślubiłem.
0:16:33:- Czy to możliwe?|- Czemu nie.
0:16:36:Mam powody, żeby być ładniejsza.
0:16:42:Odłóż go i wskakuj do łóżka.
0:16:47:Nie będziesz na niego|patrzeć całą noc.
0:16:51:To był wspaniały dzień.
0:17:01:Myślę, że jesteśmy szczęściarzami.
0:17:04:Bo mamy nowy samochód i kapelusz?
0:17:07:Nie, mamy o wiele więcej.
0:17:09:Vina, Judy, Toby'ego...
0:17:13:i siebie.
0:17:23:Wiesz co?
0:17:27:Nazwano dziś różę|moim nazwiskiem.
0:17:32:Zostawiłaś zapalone światło.
0:17:53:Dobranoc.
0:18:13:Jest!
0:18:18:Cześć mamo!
0:18:19:Vin, kochanie!
0:18:21:- Cześć tato!|- Jak się masz, chłopie?
0:18:26:Vin ma fajkę!
0:18:28:- I co z tego?|- Jeszcze urosłeś!
0:18:31:- Może z centymetr.|- A ja metr!
0:18:34:Serio?
0:18:35:- A gdzie twoje wąsy?|- Taki byłeś z nich dumny.
0:18:38:- Tak?|- Podobały mi się.
0:18:41:Zajmowały mi zbyt dużo czasu.
0:18:44:- Naprawdę?|- Ciągle musiałem je podcinać.
0:18:46:Nie powinno się|tracić czasu na takie głupoty.
0:18:50:Chodźcie, dzieci.
0:19:02:To już nie pasjonujesz się|samochodami?
0:19:05:Przez ten ostatni rok w Oksfordzie|zupełnie zmienił mi się światopogląd.
0:19:09:- Nie mów?|- Tak, trochę wydoroślałem.
0:19:12:Mam bardziej dojrzałe|spojrzenie na życie.
0:19:15:- Wiesz czego Oksford mnie nauczył?|- Czego?
0:19:18:- Że zupełnie nic o niczym nie wiem.|- Czyli strata czasu i pieniędzy, tak?
0:19:23:Nie, ale już wiem|czego chcę od życia.
0:19:26:- A czego chcesz?|- Chcę się nauczyć...
0:19:28:wszystkiego po kolei.|Wiedza to filar.
0:19:31:- Co to "filar"?|- Noga mostu.
0:19:34:- Mostu?|- Kiedy myślę o ogromie wiedzy...
0:19:37:w różnych dziedzinach nauki...
0:19:40:i jak znikomą jej część posiadłem,|ciarki mnie przechodzą.
0:19:45:A poza tym, myślę że rozwinąłem|swoją świadomość społeczną.
0:19:49:- A co to takiego?|- Postrzeganie drugiego człowieka.
0:19:54:Czy teraz jest więcej wolnych ludzi|niż w średniowieczu?
0:19:58:Otwórz.
0:19:59:Od IX do XV wieku los wasali...
0:20:03:zależał od seniorów feudalnych.|A nasza sytuacja dzisiaj?
0:20:07:Niewiele się od|tamtego czasu zmieniło.
0:20:17:Kiedy myślę o systemie klasowym|w tym kraju...
0:20:20:- Co jest, Gladys?|- Panna Beldon do pani.
0:20:24:Poproś ją.
0:20:27:O co może chodzić?
0:20:29:Pewnie oznajmi najnowsze ultimatum|swojej znakomitej babki.
0:20:33:Prawie jej nie znam.
0:20:35:To idealny przykład tego|o czym mówiłem.
0:20:37:Lady Beldon to żywy dowód na to,|że system feudalny przetrwał do dziś.
0:20:42:Nie można uciec od jej zgubnego wpływu,|który skaża całą społeczność miasteczka.
0:20:47:- Tak jak od IX do XV wieku?|- Dokładnie.
0:20:53:Dzień dobry.|Jestem Carol Beldon.
0:20:55:Dzień dobry.|To jest mój mąż.
0:20:58:I mój syn Vincent.
0:21:00:Zapraszamy na podwieczorek.
0:21:03:- Dziękuję, już jadłam.|- Proszę usiąść.
0:21:05:Ja tylko na chwilę.
0:21:10:Przepraszam za najście...
0:21:13:ale przyszłam prosić o przysługę.
0:21:16:- Mam wielką prośbę.|- Proszę siadać.
0:21:21:Babcia nie wie, że tu jestem.
0:21:25:Nie bardzo umiem zagajać...
0:21:28:więc przejdę od razu do rzeczy.|Chodzi o różę.
0:21:31:- O różę?|- O tę, którą wyhodował pan Ballard.
0:21:34:O "Panią Miniver".
0:21:36:Słyszałam, że chce ją|zgłosić na wystawę kwiatów.
0:21:39:- Chodzi o Puchar Beldonów?|- Tak.
0:21:42:Ale jeszcze nikt... znaczy...
0:21:45:Nikt jeszcze nie wystawiał róż, które|mogły by konkurować z różami babci.
0:21:51:Stało się tradycją,|że to ona wygrywa ten konkurs.
0:21:53:Róże są dla niej takie ważne.
0:21:56:Wiem, że to straszne|zwracać się z taką prośbą...
0:21:59:ale pomyślałam,|że może poprosiłaby pani...
0:22:02:pana Ballarda, żeby|zrezygnował z tego konkursu.
0:22:05:Jego róża jest taka piękna,|że mogła by wygrać i...
0:22:12:Czy to jest konkurs otwarty?
0:22:15:- Teoretycznie...|- Teoretycznie tak, ale praktycznie nie.
0:22:19:- Obawiam się, że tak jest.|- Rozumiem.
0:22:23:Ponieważ pan Ballard|nie należy do klasy rządzącej...
0:22:26:a jest zaledwie wasalem...|- Vin, pozwól pani Beldon wyjaśnić.
0:22:30:Nie musi niczego wyjaśniać.
0:22:34:Doskonale znam zasady|systemu feudalnego w tym miasteczku.
0:22:37:To rozkaz seniora feudalnego.|Nie wolno z nim konkurować.
0:22:41:Proszę wybaczyć synowi.|Wrócił z Oksfordu.
0:22:44:Nie tłumacz mnie.|Mówię to, co myślę.
0:22:47:Ale czy ja mogę coś|w związku z tym zrobić?
0:22:51:Nie rozumiem?
0:22:54:Co można poradzić na zło?
0:22:59:Przez większą część wakacji działałam|społecznie w londyńskich slumsach.
0:23:03:Przez cały rok|pławi się pani w luksusie...
0:23:06:i myśli, że jak przez kilka tygodni|pobawi się w dobrą panią...
0:23:08:Może to niewiele...
0:23:11:ale co jeszcze mogę zrobić?
0:23:13:- Co pan robi?|- Ja?
0:23:16:Pan tylko gada.
0:23:19:- Jasne. To dużo łatwiejsze.|- Nie mówiłem o...
0:23:22:Niech się pan nie tłumaczy.
0:23:24:Wiem jak miło obłożyć się|grubymi księgami pełnymi wielkich słów...
0:23:28:i upajać się przeświadczeniem,|że rozwiąże się problemy tego świata.
0:23:31:Ale to nie wystarczy.|Potrzebne jest działanie.
0:23:34:Działanie? Jeśli pani klasa|się tego doprasza...
0:23:38:to może do tego dojdzie.|- Na pewno nie za sprawą krasomówców.
0:23:42:Vin! Panna Beldon jest naszym gościem.|Zapomniałeś o manierach...
0:23:45:Ubogiemu człowiekowi pracy odmawia się|nagrody za jego artyzm...
0:23:49:by zaspokoić próżność arystokratki.|- To nie twoje zmartwienie.
0:23:53:Ośmielę się mieć inne zdanie.|Martwię się o innych.
0:23:56:Dbam o ich godność.
0:23:59:Wybaczy mi pani.
0:24:04:- Przepraszam za syna.|- Nic się nie stało.
0:24:08:W ogóle jest miły, prawda?
0:24:11:Co?
0:24:13:On ma rację.
0:24:15:Nie powinnam była...
0:24:18:o to prosić.
0:24:19:Uświadomiłam sobie to|zanim się odezwałam.
0:24:22:Tylko, że babcia ma już|ponad 80 lat i jest taka dumna...
0:24:25:ze zwycięstwa w konkursie.
0:24:28:Ale proszę zapomnieć o tym,|co mówiłam.
0:24:30:Cieszę się, że się poznaliśmy.
0:24:32:- Mam nadzieję, że będziemy|widywać się częściej.|- Ja też.
0:24:35:- Będą dziś państwo w klubie?|- Tak.
0:24:38:Świetnie, do zobaczenia.
0:24:40:Ludzie gadają, jakby pan Ballard|popełnił zbrodnię.
0:24:43:Za wysoko mierzy.
0:24:46:Kim on jest, żeby zgłaszać|swoją różę do konkursu kwiatów?
0:24:49:- A czemu by nie miał?|- Bo nikt od 30 lat...
0:24:52:nie ośmielił się|konkurować z Lady Beldon.|I niech pan uważa na to co mówi,
0:24:57:bo zacznę robić zakupy|gdzie indziej!
0:25:00:Moje opinie nie mają nic wspólnego|z jakością mojego towaru.
0:25:05:Gdyby nazwał pan swoją różę|"Lady Beldon", przyklasnąłbym temu.
0:25:09:- Ale kim jest pani Miniver?|- Najmilszą kobietą w sąsiedztwie.
0:25:12:Ale jest tu nowa.
0:25:16:Niech pan się zajmie stacją,|a róże zostawi w spokoju.
0:25:20:Niby dlaczego?|Róże to moja pasja,
0:25:24:a kolej niech szlag trafi.
0:25:40:- Ślicznie wygląda, prawda?|- I ma poczucie humoru.
0:25:44:Podobało mi się|jak rozmawiała z Vinem.
0:25:47:Chyba tu idzie.
0:25:52:- Proszę siedzieć, chciałam się|tylko przywitać.|- Usiądzie pani?
0:25:56:- Dobrze się pani bawi?|- Ładnie grają.
0:25:59:- Może drinka?|- Nie, dziękuję.
0:26:01:- Zapali pani?|- Nie, dziękuję.
0:26:03:- Szukałam państwa syna.|- Nie przyszedł.
0:26:07:Cierpi na ostrą|postać dojrzałości.
0:26:10:Ale to przejdzie,|za tydzień lub dwa.
0:26:15:Chciałam go przeprosić.
0:26:19:Sądzę, że on też miał ten zamiar.|Szkoda, że...
0:26:23:Przepraszam.|Dla pani, panno Beldon.
0:26:25:Dziękuję.
0:26:27:- Mogę?|- Oczywiście.
0:26:29:{Y:i}Czy może się pani|ze mną zobaczyć?
0:26:32:{Y:i}Czekam na starym pomoście.|Vincent Miniver
0:26:37:- Tajemnica?|- Tak, raczej.
0:26:40:- Czuję romans.|- Intrygujący.
0:26:45:Wybaczą państwo?|Proszę nie wstawać.
0:26:47:Czy to ten duży marynarz?
0:26:51:Zdziwiliby się państwo.
0:27:17:- Dostała pani wiadomość?|- Jak pan widzi.
0:27:19:Oczywiście.
0:27:22:Proszę się nie obawiać,|nie będę wracał do naszej rozmowy.
0:27:26:Wiem, że nie.
0:27:28:Byłem bezwzględny.
0:27:32:Przepraszam za styl|mojej wypowiedzi.
0:27:36:Nie ma za co przepraszać.
0:27:38:Każdy ma prawo|do własnego stylu.
0:27:42:Ale nie miałem prawa|stracić panowania nad sobą.
0:27:45:Ja też byłam dość opryskliwa.
0:27:49:Przepraszam.
0:27:53:Miło to słyszeć.
0:28:01:Lepiej już pójdę.|Obiecałam to tango...
0:28:04:Proszę zostać jeszcze chwilę.
0:28:07:Tyle chciałem|pani powiedzieć, wyjaśnić...
0:28:12:Ale skoro chce pani zatańczyć.|- Pan nie tańczy?
0:28:16:Tańczę.
0:28:18:I podobno całkiem nieźle.
0:28:22:Ale ostatnio mnie to nie bawi.
0:28:31:Czy to odpowiedni czas|na zabawę?
0:28:35:A czy to czas|by tracić poczucie humoru?
0:29:16:- Mówiłaś tydzień-dwa?|- Powinnam powiedzieć: godzina-dwie.
0:29:26:Często widziałem panią...
0:29:28:jeżdżącą na kucyku.
0:29:32:- Cudowny był.|- Ale tłuściutki, i pani też.
0:29:36:- Nie byłam tłuściutka.|- Była pani, i to bardzo.
0:29:38:Nóżki miała pani jak serdelki.
0:29:41:Znam panią od wielu lat.
0:29:45:I często o pani myślałem.
0:29:48:Nie wierzy mi pani?
0:29:50:- Wiem, że jest pan krasomówcą.|- Chciałbym być.
0:29:53:- Chcę pani powiedzieć co czuję.|- Dość już mi pan powiedział,|jak na jeden dzień.
0:29:57:Czym jest jeden dzień...
0:29:59:wobec wieczności?
0:30:02:Czy ma pani...?
0:30:08:Moglibyśmy się jeszcze|kiedyś spotkać?
0:30:11:Może jutro?
0:30:13:Jutro wyjeżdżam do Szkocji.
0:30:17:- Na długo?|- Do połowy września.
0:30:19:- Jeździmy tam co roku.|- Masa czasu.
0:30:24:- Mogę do pani napisać?|- Tak, Vin.
0:30:27:Cudowny wieczór, prawda?
0:30:29:Tak, Vin.
0:30:36:Cudowny wieczór, prawda?
0:30:38:- Chyba już to mówiłem?|- Tak, ale jest cudowny.
0:30:41:- Dla ciebie też?|- Tak, Vin.
0:31:24:Niepotrzebnie się spieraliśmy.
0:31:28:Wygląda na to,|że wystawa się nie odbędzie.
0:31:31:Dlaczego?
0:31:33:Lady Beldon chce ją przełożyć|ze względu na sytuację.
0:31:37:Słusznie.
0:31:39:Wkroczyli do Polski, prawda?
0:31:41:To oznacza wojnę.
0:31:44:A więc...
0:31:46:żegnajcie róże.|- Bzdury.
0:31:50:Równie dobrze mógłbyś powiedzieć|"Żegnaj Anglio".
0:31:53:Róże będą zawsze.
0:33:16:Wróciła.|Tydzień wcześniej.
0:33:43:Kochani bracia i siostry.|Pismo Święte zachęca do tego...
0:33:46:byście wyznali|swoje grzechy i niegodziwości.
0:33:50:Nie powinniśmy ich ukrywać,|lecz wyznać przed Bogiem Wszechmogącym,
0:33:55:naszym Ojcem w Niebie.
0:34:15:Proszę usiąść.
0:34:23:Premier ogłosił właśnie,|że nasz kraj...
0:34:27:znajduje się w stanie wojny.
0:34:34:W takiej sytuacji...
0:34:36:nie będziemy już|przedłużać nabożeństwa,
0:34:39:bo macie z pewnością|wiele obowiązków do spełnienia.
0:34:43:Powiem więc jeszcze tylko, że...
0:34:47:bardzo ważna jest teraz|modlitwa o pokój...
0:34:51:i za naszą ukochaną ojczyznę.
0:34:56:Mieszkańcy tego miasteczka...
0:34:58:nigdy nie zawiedli.
0:35:00:Nasi praojcowie od tysiąca lat|walczyli o wolność, którą|się teraz cieszymy.
0:35:05:I której znów musimy bronić.
0:35:09:I znów...
0:35:11:...z Bożą pomocą...
0:35:13:...postaramy się...
0:35:15:...nie zawieść.
0:35:47:- Zbombardują nas, tato?|- Nie krzycz, kochanie.
0:35:51:Zbombardują nas?
0:35:56:- Carol.|- Już idę, babciu.
0:36:01:Wróciłaś wcześniej.
0:36:02:Cieszę się.|Będziesz w razie czego bezpieczna?
0:36:06:Myślę, że tak.|Muszę iść.
0:36:27:Dobrze, że pani już jest.|Z Gladys jest coś strasznego.
0:36:31:Musiałam się nią zajmować|przez cały ranek.
0:36:35:- Co się stało?|- To przez tego Horacego.
0:36:37:Powołali go do wojska.
0:36:40:Gladys wylała już morze łez.
0:36:43:I ten piec...
0:36:44:Był ten spec w zeszły piątek,|ale nie wiem co on zrobił.
0:36:48:Piec jest do niczego.
0:36:51:Nie martw się.
0:36:53:Damy sobie jakoś radę.
0:36:55:Napoleon!
0:36:56:Toby, zabierz go.
0:36:58:- Ado, nadawali już wiadomości?|- To straszne.
0:37:02:I ta pralnia.|Przepadł mi najlepszy fartuch.
0:37:05:Ale mamy jeszcze|marynarkę wojenną.
0:37:24:Nie martw się, Gladys.
0:37:26:Nie sądzę, żeby wysłali Horacego|gdzieś blisko frontu.
0:37:29:Wyślą. On zresztą sam|pcha się wszędzie na pierwszego.
0:37:32:Mówi "Niech no dorwę tego Hitlera.|Ja mu dam sceptyke."
0:37:36:Co mu da?
0:37:37:Sceptyke. Ten znak,|który mają na flagach.
0:37:41:Dobrze, że ma ducha walki.
0:37:44:Za dużo go ma.|I nie ulega.
0:37:47:Czy może pani powiedzieć Gladys,|że Horacy śpieszy się na pociąg...
0:37:51:i pyta, czy może wejść|za chwilę pożegnać się?
0:37:54:- Oczywiście, że może.|- Wejdź, Horacy.
0:37:56:Dziękuję panu.|Dzień dobry.
0:37:58:Dzień dobry.
0:38:00:- Napijesz się?|- Z chęcią.
0:38:03:- Powodzenia, Horacy.|- Właśnie.
0:38:06:- Dużo powodzenia.|- Dziękuję, paniczu.
0:38:10:Zdrowie.|Wszystkiego najlepszego.
0:38:13:Dzieci będą za tobą tęsknić.|No i biedna Gladys.
0:38:16:Poradzi sobie, prawda?
0:38:26:Przestań.|Tak nie można.
0:38:28:A jak mam się zachowywać kiedy|zaraz wyjedziesz i mogą cię zabić?
0:38:32:Nie martw się.|Jeszcze mnie nie zabili.
0:38:34:Napij się.
0:38:36:- Może?|- Oczywiście.
0:38:44:Już lepiej.
0:38:46:Sobie też nalej, Horacy.
0:38:48:- Chyba Gladys|odprowadzi cię na dworzec?|- Dziękuję pani.
0:38:52:Idź po kapelusz.
0:38:54:Dobry trunek.|Pewnie długo się już nie napiję.
0:38:58:Ta wojna wiele zmieni.
0:39:01:Z pewnością.
0:39:04:Wkrótce wszyscy spotkamy się|na linii frontu.
0:39:06:Nie ze mną.|Ja służyłbym w RAF-ie.
0:39:09:O raju!
0:39:10:Zawsze marzyło mi się latanie.
0:39:13:Muszę pędzić na dworzec.|Do widzenia.
0:39:17:Powodzenia, Horacy.
0:39:20:Do widzenia.
0:39:21:- Napisz do nas, dobrze?|- Oczywiście, ale z góry proszę|o wybaczenie błędów.
0:39:25:Lepiej radzę sobie z bagnetem|niż z ołówkiem.
0:39:28:Możesz napisać krwią.
0:39:32:Masz miłe dziecko.
0:39:33:Powodzenia, trzymaj się.
0:39:35:Nie przyniesie ci wstydu, Horacy.
0:39:39:Nie, dobrane jak należy.
0:39:42:- Bardzo ładnie.|- Dziękuję.
0:39:45:- Pożegnaj się z Napoleonem.|- Do widzenia kocie.
0:39:48:- Dziękuję bardzo.|- Do widzenia, Horacy.
0:39:57:Może zasłonimy okna?
0:39:59:Dobrze, kochanie.
0:40:01:Chciałbym skoczyć do Beldonów.
0:40:05:Teraz są tam tylko we dwie.|Sprawdzę co słychać.
0:40:08:Chyba powinieneś.
0:40:12:- Trzeba dbać o dobre stosunki sąsiedzkie.|- Jak najbardziej.
0:40:16:- Mogę iść z nim?|- Jeśli cię weźmie.
0:40:18:Nie!
0:40:39:Czy on nie jest za młody,|nawet do lotnictwa?
0:40:43:Tak, jest bardzo młody.
0:41:04:- Ja do panny Carol.|- Oczekuje pana?
0:41:08:Nie, ale myślę,|że mnie zaprosi.
0:41:10:- Vin!|- Cześć, Carol.
0:41:11:Miło, że przyszedłeś.
0:41:14:Chciałem zobaczyć|jak sobie radzicie.
0:41:18:Wejdź.|Wszystko dobrze.
0:41:20:Po straszliwej awanturze|z panem Foley'em...
0:41:23:babcia zgodziła się wreszcie|na zaciemnienie.
0:41:26:- To dobrze, martwiłem się o ciebie.|- Jesteś kochany.
0:41:32:I dziękuję za listy do Szkocji.
0:41:35:- Doszły?|- Oczywiście.
0:41:38:Myślałem, że nie,|bo nie odpisywałaś.
0:41:41:Nie wiedziałam co napisać.
0:41:44:Jesteś taki szalony...
0:41:46:Myślałam, że może ci przeszło.
0:41:49:- Przeszło?|- Wszystko zdarzyło się tak nagle.
0:41:53:To dopiero nasze|trzecie spotkanie, prawda?
0:41:56:Czy to ma znaczenie?
0:41:58:Przecież...
0:42:01:Prawie cię nie znam.
0:42:05:Można by coś na to poradzić:|częściej się spotykać.
0:42:08:Nawet codziennie.
0:42:11:- Pasowałoby ci?|- Czemu nie.
0:42:15:- Fajnie, że znów cię widzę.|- Ja też się cieszę.
0:42:20:Trochę się denerwuję.
0:42:24:Mamy przecież umowę.
0:42:28:- Czy byłbym bezczelny gdybym...?|- Nie, Vin.
0:42:37:Słyszałam jakieś głosy.|Kogo gościsz?
0:42:41:To Vincent Miniver.|Moja babcia.
0:42:43:- Bardzo mi miło.|- Miniver?
0:42:47:Znam to nazwisko.
0:42:50:Róża o tej nazwie|została zgłoszona na wystawę.
0:42:52:Róża "Miniver".
0:42:55:To coś nowego.
0:42:56:Były różne, np. "Księżna Argyle",
0:43:00:ale "Pani Miniver"?
0:43:04:Babciu, proszę.
0:43:05:Róża wyhodowana|przy chatce zawiadowcy.
0:43:08:On nie ma z tym związku.
0:43:10:To co tu robi,|jeśli wolno spytać?
0:43:12:- Przyszedłem zaoferować pomoc.|- Rozumiem.
0:43:16:Jesteś w zmowie z tym|wstrętnym Foley'em.
0:43:18:Nie, skąd.
0:43:20:ARP, ABC i inne takie.
0:43:22:Umiemy o siebie zadbać.|Radzimy sobie świetnie od 800 lat.
0:43:26:Nie przyjmujemy rozkazów.|Wydajemy je.
0:43:28:Najgorsze w tej wojnie jest to,|że daje szansę tym prostakom|poczuć się ważnymi.
0:43:34:Przeklęte Szwaby.|Nie ośmielą się...
0:43:49:- Co mamy robić?|- Nic.
0:43:51:- To pewnie ten Foley|zrobił fałszywy alarm.|- Nie, myli się pani.
0:43:55:Słucham?
0:43:57:Trzeba być ostrożnym.
0:43:59:Niech wszyscy zejdą do piwnicy.
0:44:02:I pani też.
0:44:04:- Muszę zadzwonić. Gdzie telefon?|- W holu.
0:44:07:Jak słowo daję!
0:44:09:- Alarm.|- Nie jestem głucha.
0:44:13:- Cała służba do piwnicy.|- Ty też, babciu.
0:44:19:Piwnica!
0:44:22:Tato?
0:44:25:Wszystko w porządku?
0:44:28:Tak, pod kontrolą.
0:44:30:Do zobaczenia.
0:44:33:- Kto to?|- Straż.
0:44:37:Cześć, Foley.|Co jest?
0:44:38:Niedokładnie zaciemniliście.
0:44:41:W oknie na froncie|widoczna smuga światła.
0:44:44:- Przecież wszystkie okna są...|- Na dole.
0:44:48:Chodź ze mną.
0:44:57:Dobry wieczór.
0:45:06:- Może koc?|- Przyda się.
0:45:13:Teraz dobrze.
0:45:16:Najgorsze są te małe szparki.
0:45:19:Człowiek przypalający papierosa|na drodze...
0:45:21:jest jak latarnia morska.
0:45:23:Jedna smużka światła może ściągnąć|pół Luftwaffe na ten dom.
0:45:28:- Szczęście, że pan ją zauważył.|- To prawda.
0:45:31:Szczerze mówiąc,|powinniście zapłacić karę...
0:45:33:ale tym razem daruję.
0:45:37:Miło nam.
0:45:38:Macie tu dobre miejsce na magazyn.
0:45:40:Słyszeliście przemówienie|ministra handlu?
0:45:43:Radził robić zapasy.
0:45:45:Szczególnie puszki.
0:45:48:Cukier na pewno zdrożeje.
0:45:50:25 kilogramów wystarczy?
0:45:54:- Ale ja myślę...|- No to 10.
0:45:58:- Lubi pan śledzie?|- Nie znoszę.
0:46:00:A łososia? Sardynki?|Mam wspaniałe, włoskie.
0:46:04:Potem może zabraknąć.|Kto wie co ten Mussolini wymyśli.
0:46:16:Proszę, już po wszystkim.
0:46:18:Chyba nie polecą dalej|niż do wybrzeża.
0:46:20:- Czy to koniec wojny?|- Nie.
0:46:25:- Dopiero początek.|- Świetnie.
0:46:30:{Y:i}Uwaga.
0:46:31:{Y:i}Mówi wasz angielski przyjaciel|w Niemczech.
0:46:35:{Y:i}Słuchajcie, póki|nie jest za późno,
0:46:37:{Y:i}by uniknąć dalszego|rozlewu krwi.
0:46:41:{Y:i}Minęło osiem miesięcy od czasu,|gdy wasz rząd wypowiedział wojnę.
0:46:45:{Y:i}Osiem miesięcy nieustannych|klęsk wrogów Rzeszy.
0:46:49:{Y:i}Francja już poległa,|tak jak przepowiadałem.
0:46:54:{Y:i}Jej niezwyciężona armia|została rozgromiona.
0:46:58:{Y:i}Anglicy podzielą wkrótce|los Francuzów.
0:47:03:{Y:i}Słynne angielskie opanowanie|już zastąpił strach.
0:47:07:{Y:i}Nastąpiło załamanie w kluczowych|gałęziach waszego przemysłu.
0:47:14:{Y:i}Brytyjski lew ryczy ze strachu.
0:47:23:- Wyłącz to.|- Masz dość?
0:47:25:Bzdury jakieś.
0:47:28:- Nie ma gdzieś wiadomości?|- Dopiero o 9.
0:47:31:Widziałeś jak spadł|ten niemiecki samolot?
0:47:34:Tylko słyszałem.|Ciekawe co z pilotem.
0:47:36:Nie wiadomo. Pewnie schował się|gdzieś w lasach.
0:47:40:Przecież musi coś jeść.
0:47:42:Śmiesznie by było,|gdyby tu nagle wszedł.
0:47:46:- Nie odważyłby się.|- Nie jestem przekonany.
0:47:49:Oni są sprytni.
0:47:50:Niektórzy studiowali w Oksfordzie,|żeby mówić po angielsku...
0:47:53:tak dobrze jak ty, czy ja.
0:47:55:Zalewasz.
0:48:05:- Złapaliście tego Fritza?|- Jeszcze nie.
0:48:07:- Podwójne whisky. Co wypijecie?|- Dla mnie piwo.
0:48:11:Sprytne te Szwaby.
0:48:13:- Ten ostatni był niezły.|- Trafił sześciu naszych.
0:48:18:Cześć!
0:48:20:- Vin!|- Cześć tato.
0:48:21:- Skąd się tu wziąłeś?|- Z Belham. Przeniesiono mnie.
0:48:24:To jesteś blisko domu.
0:48:27:- Właśnie tam pędziłem,|kiedy cię zobaczyłem.|- Wspaniale.
0:48:30:To jeszcze nie wszystko.|Widzisz? Pilot Miniver.
0:48:34:Tak szybko?
0:48:37:Mieliśmy skrócony kurs.
0:48:38:Dostałem z egzaminu 85/100|i w nagrodę tydzień urlopu.
0:48:43:Gratulacje.|To trzeba opić.
0:48:46:- Czego się napijesz?|- Dziękuję, późno jest.
0:48:49:Dzwoniłem do mamy, że zaraz będę.|I do Carol.
0:48:52:- Domyślam się.|- Może do niej wpadnę.
0:48:54:- Ile jestem winien?|- Piątaka.
0:48:57:Proszę, reszty nie trzeba.
0:49:11:Gdzie jesteście?|Kay!
0:49:18:- Co jest grane?|- Vin!
0:49:22:Vin, kochanie.
0:49:25:Carol, cudownie, że jesteś.
0:49:30:Nie chciałam stracić ani chwili.|Co u ciebie?
0:49:32:- W porządku. Nie widać?|- Opalił się.
0:49:34:To świeże powietrze.
0:49:36:Jak fajnie widzieć was wszystkich.
0:49:38:Sam nie wiem jak się cieszyć!
0:49:43:- Zobaczcie co mam.|- Przystojny z niego pilot, nie?
0:49:46:- Vin, tak szybko?|- Tak, dwa miesiące przed czasem.
0:49:50:Jakie szczęście, że przenieśli mnie|tak blisko domu.
0:49:54:Jeden z moich kumpli,|który mieszkał w pobliżu bazy,
0:49:57:zawsze jak leciał,|dawał znać swoim:
0:50:03:Jesteś już gotów|do prawdziwych lotów?
0:50:06:Nie tylko do lotów...
0:50:09:- Do wszystkich zadań.|- Do walki.
0:50:16:- Gdzie dzieciaki?|- Na górze. Jedzą kolację.
0:50:18:- Pozwolisz im zjeść z nami?|- Możliwe.
0:50:21:- Pobiegnę po nich.|- Nie, ja pójdę.
0:50:24:- Idziesz, Clem?|- Tak, przebiorę się.
0:50:49:- Słyszałeś, że Gladys nas opuszcza?|- Horacy dostał urlop?
0:50:52:Nie.
0:50:54:Gladys wstąpiła do ŻSP.
0:50:57:- Co to ŻSP?|- Żeńska Służba Pomocnicza.
0:51:00:Oczywiście to zbieg okoliczności,|że będzie tam gdzie Horacy.
0:51:03:Pan to jest.
0:51:07:- Mamo?|- Słucham.
0:51:09:Czy Vin ożeni się z Carol?
0:51:13:Skończ jeść, kochanie.
0:51:16:Zapytałem tylko|czy się z nią ożeni?
0:51:18:Prawda, że miło jest,|kiedy Vin jest z nami?
0:51:22:Ożenisz się z Carol, Vin?
0:51:26:Nie ośmieliłem się jej spytać,|czy by się zgodziła.
0:51:31:Przecież jesteś odważny, nie?
0:51:33:Nie wygłupiaj się, Toby.
0:51:35:Dżentelmeni nie oświadczają się|kobietom, kiedy jedzą.
0:51:37:- Dlaczego?|- Bo to nie romantyczne.
0:51:48:- Toby.|- Co?
0:51:51:Może zapytasz mnie,|czy wyjdę za Vina?
0:51:54:A wyjdziesz?
0:51:56:- Jeśli mnie o to poprosi.|- On się boi.
0:52:01:Nie wytrzymam dłużej.
0:52:03:Carol, chciałem poczekać na|romantyczną chwilę, ale zapytam teraz...
0:52:07:Wyjdziesz za mnie?|Niedługo?
0:52:13:Tak, Carol?
0:52:16:Tak, Vin.
0:52:23:Tak się cieszę.
0:52:34:- Mogę...?|- Proszę.
0:52:42:Dzwoni jakiś pan, który chce|rozmawiać z pilotem Vincentem Miniverem.
0:52:52:Tak, przy telefonie.
0:52:58:Tak jest.
0:53:04:Za pół godziny.
0:53:07:Tak.
0:53:08:Natychmiast.
0:53:11:Do widzenia.
0:53:18:Wzywają mnie.
0:53:20:- Wiedzieli kiedy zadzwonić.|- Dlaczego?
0:53:24:W lotnictwie nie zadaje się|takich pytań.
0:53:27:- Przykro mi, mamo.|- Niewiarygodne.
0:53:30:- Przecież obiecali ci tydzień.|- Wiesz jak jest.
0:53:32:Dobrze, że się nie rozpakowałem.|Pójdę po rzeczy.
0:53:35:Mam być na lotnisku|za pół godziny.
0:53:38:Podwiozę cię.
0:53:46:Straszna przykrość.
0:53:51:Całe szczęście,|że przenieśli go tak blisko domu.
0:53:53:Wysyłają go na akcję?
0:53:56:Niekoniecznie.
0:54:03:Pójdę po samochód.
0:54:34:Nie był to długi urlop.
0:54:36:- Do widzenia.|- Do widzenia, kochanie.
0:54:39:- Uważaj na siebie.|- Będę uważał.
0:54:43:Do widzenia.
0:54:50:Bądź grzeczna, jesteś zaręczona.
0:54:54:Ale na razie nic nie mów babci.
0:54:57:Stawimy jej czoła razem.|Zaskoczymy ją wśród róż.
0:55:03:Pa, Judy.
0:55:05:- Przywieź mi pamiątkę.|- Co to ma być?
0:55:08:Messerschmitt.
0:55:15:- Zrobisz mi bombowiec?|- Dobra.
0:55:25:Do widzenia.
0:55:26:- Zastrzel paru Szwabów.|- Zastrzelę.
0:55:29:Nie martwcie się o mnie.|Miałem 85 na 100.
0:55:51:Piękna noc.
0:56:00:- Cieszysz się, że się zaręczyli?|- Bardzo.
0:56:04:Słodkie dziecko z tej Carol.
0:56:07:Ciekawe, co na to starsza pani.
0:56:09:Będzie dumna.
0:56:11:- Nie trzeba się uprzedzać, prawda?|- Jasne, że nie.
0:56:14:Vin to niezwykły chłopak.
0:56:46:Słuchaj, Clem.
0:56:48:Samolot.
0:56:55:To Vin.
0:56:57:Pamiętasz co mówił|o sygnalizowaniu?
0:57:00:O chłopcu, który|dawał znaki matce?
0:57:03:- To Vin.|- Może masz rację.
0:57:13:Kochany chłopak.
0:57:16:Powodzenia, synku.
0:57:37:Tak?
0:57:48:Kto?
0:57:50:- Pilne.|- O co chodzi?
0:57:53:- W porządku.|- Czy to Vin?
0:57:55:To patrol rzeczny.
0:57:59:Już jadę.
0:58:01:- Chyba nie chcesz wypływać w nocy?|- Muszę, jestem członkiem patrolu.
0:58:06:- Ciekawe o co chodzi. 2:30.|- Czego chcą?
0:58:10:Nie mam pojęcia.
0:58:12:Cały dzień szukałeś|tego niemieckiego lotnika.
0:58:16:Teraz cię nie puszczę.
0:58:18:Czy to rozkaz?
0:58:21:Dokąd idziesz?
0:58:23:Po termos i kanapki.
0:58:26:Przydadzą ci się.
0:58:44:- Dziękuję.|- Cześć, Miniver.
0:58:46:Cześć, Halliday.
0:58:47:- Co się dzieje?|- Nie wiem.
0:58:49:To twoja załoga.|Ile masz paliwa?
0:58:52:- Pół baku. O co chodzi?|- Nalej do pełna.
0:59:04:- Co się dzieje?|- Nie wiem.
0:59:05:- Pan wie?|- Ja nie.
0:59:07:- A ty, Joe?|- Wiem tyle...
0:59:08:że wyciągnęli mnie z łóżka,|żebym otworzył bar.
0:59:11:Mieli dobry pomysł.
0:59:13:Co tam w sterburcie?
0:59:19:Nie ma to jak szkocki spryt.
0:59:23:- Cześć wam.|- Coś taki elegancki?
0:59:25:Byłem w Londynie w Savoy'u,|kiedy zadzwonił Halliday...
0:59:29:i kazał przyjeżdżać.|- Nie wiesz co kombinują?
0:59:32:Co za różnica?|My wiedzieć nie musimy,|wystarczy, że walczymy.
0:59:40:Daj drinka, Sam.
0:59:43:Dla ojczyzny jestem gotów zrobić|wszystko, ale to wyrywanie nas|z łóżek o 2 w nocy...
0:59:47:To chyba przesada.
0:59:49:- Dokąd jedziemy?|- Dostałem rozkaz, żeby ściągnąć...
0:59:52:wszystkie łodzie patrolowe|i ich załogi...
0:59:55:a potem wysłać je do Ramsgate.
0:59:58:Dlaczego do Ramsgate?
1:00:00:Tyle wiem, co i wy.
1:00:02:- Im szybciej wyruszymy, tym lepiej.|- Niech żyje Ramsgate!
1:00:08:Zapisz, Joe.
1:00:11:Chodź, Mac.
1:01:45:Co jest?
1:01:47:Chyba z 1000.
1:01:49:Patrz.
1:01:58:{y:i}Uwaga, uwaga.
1:02:07:{y:i}Wyłączyć silniki.
1:02:16:{Y:i}Jak wiecie,|Brytyjski Korpus Ekspedycyjny...
1:02:19:{Y:i}utknął między siłami wroga,|a morzem.
1:02:21:{Y:i}Na brzegu tłoczy się|400 tysięcy ludzi...
1:02:24:{Y:i}których bombardują|samoloty i artyleria.
1:02:27:{Y:i}Jesteście ich jedyną nadzieją.
1:02:31:{Y:i}Wasz cel to Dunkierka.
1:02:34:{Y:i}Moim obowiązkiem jest was ostrzec,|że wiąże się to z ryzykiem.
1:02:38:{Y:i}Musicie przepłynąć ponad|60 km otwartym morzem.
1:02:40:{Y:i}Wielu z was|bardzo małymi łódkami.
1:02:44:{Y:i}Drogę będą wam utrudniać|samoloty wroga i strzelcy na lądzie.
1:02:47:{Y:i}Ten, kto chce się wycofać,|może to zrobić w tej chwili.
1:02:55:{Y:i}Bardzo dobrze.
1:02:57:{Y:i}Wyruszycie natychmiast.
1:02:59:{Y:i}Mniejsze łodzie,|bez kompasów...
1:03:01:{Y:i}będą płynąć za większymi.
1:03:04:{Y:i}Liczy się każda minuta.
1:03:06:{Y:i}Powodzenia.
1:03:18:W porządku, Noby?
1:03:20:Włączaj.
1:04:43:Dzień dobry.
1:04:45:Wcześnie pani wstała.
1:04:48:Nie spałam zbyt dobrze.
1:04:53:Słyszy pan?
1:04:54:Strzelają.
1:05:01:Jak ten wschodni wiatr|niesie dźwięk.
1:05:05:Pan Miniver jeszcze nie wrócił?
1:05:08:Jeszcze nie.|Mój syn też nie.
1:05:12:Nie ma ich już pięć dni.
1:05:14:Wrócą, zobaczy pani.
1:05:18:Byłabym szczęśliwa.
1:05:20:Ci, którzy wypływają w łodziach|na morze, widzą dzieła Pana...
1:05:25:i Jego cuda,|w wielkiej głębinie.
1:05:29:Nigdzie nie jest tak ładnie|napisane, jak w Biblii.
1:05:33:Żadne tam Goebbelsy...
1:05:36:nie wygrają tej wojny.
1:05:40:Cały czas się tak pocieszam.|- Ja też.
1:05:43:W tym roku wystawa kwiatów|odbędzie się w Beldon Hall.
1:05:47:Starszej pani|wojna nie powstrzyma.
1:05:52:Przepraszam.|Co pan mówił?
1:05:54:Mówiłem o róży.|Zgłosiłem ją na wystawę...
1:05:59:Ale nie chcę już pani|zaprzątać głowy.
1:06:02:Nie zaprząta pan.|To piękna róża.
1:06:04:Zasługuje na nagrodę.
1:06:07:Dziękuję.
1:06:10:- To ja już pójdę.|- Do widzenia panu.
1:07:34:Będę strzelał.
1:07:47:Sama?
1:07:51:Dzieci są na górze.|I służąca.
1:07:54:Śpią.
1:08:10:Jeść. Pić.
1:08:23:- Jeść, szybko.|- Już daję.
1:08:24:Ale niech pan we mnie nie mierzy!|Boję się!
1:08:40:Mleko.
1:08:43:Szybko.
1:08:52:Daj.
1:09:03:- Masz mięso?|- Chyba tak.
1:09:11:Szybciej.
1:09:17:Odsuń się.
1:09:31:To mleczarz.
1:10:15:Płaszcz.|Daj płaszcz.
1:10:22:Czekaj.
1:10:24:Przyniosę płaszcz.
1:10:35:Nie zamykaj drzwi.
1:10:40:Idź.
1:12:12:Z policją.|To pilne.
1:12:23:Moje nazwisko Miniver.
1:12:27:Ze Starlings. Jest tu ten|niemiecki lotnik, który uciekł.
1:12:32:W kuchni.
1:12:34:Nic mi nie jest.|Wejdziecie tylnymi drzwiami?
1:12:37:Jest ranny.|Przywieźcie lekarza.
1:13:32:Ja go mam.
1:13:36:- Wezwałaś policję?|- Tak.
1:13:40:Pomogę panu.
1:14:15:Tak będzie lepiej.
1:14:18:Zajmą się panem w szpitalu.
1:14:20:Będzie pan bezpieczny.
1:14:24:Wojna nie będzie trwać wiecznie.
1:14:27:Nie.
1:14:29:My ją wkrótce zakończymy.
1:14:34:Ja jestem skończony...
1:14:36:ale inni przyjdą tu wkrótce.
1:14:41:Całe tysiące.
1:14:44:Albo jeszcze więcej.
1:14:46:Zobaczycie...
1:14:53:Będziemy bombardować wasze miasta.
1:14:57:Tak jak Barcelonę...
1:15:00:...Warszawę...
1:15:02:...czy Rotterdam,
1:15:05:który zniszczyliśmy|w dwie godziny.
1:15:09:Zabiliście tysiące niewinnych ludzi.
1:15:12:- Byli naszymi wrogami!|- Kobiety i dzieci!
1:15:16:30 tysięcy w dwie godziny.
1:15:22:I to samo zrobimy tutaj!
1:15:42:Ma ranną rękę.
1:16:02:Dziękujemy.|Ruszaj się.
1:16:08:- Dobrze się pani czuje?|- Tak, dziękuję.
1:16:37:Mamo?
1:16:39:Kto to był?
1:16:49:Kto tu był?
1:17:10:Clem! To tatuś, kochanie!
1:17:13:Powiedz Judy.
1:17:31:Clem, kochanie!|Nic ci się nie stało?
1:17:35:Cześć.
1:17:44:- Jak dobrze cię widzieć.|- Cześć, tato!
1:17:48:Cześć, skarbie!
1:17:50:Jesteś strasznie brudny.
1:17:53:- I strasznie zmęczony.|- Idź prosto do łóżka.
1:17:57:- Na pewno wszystko w porządku?|- Ze mną tak. Z łodzią nie.
1:18:04:Chodźcie, dzieci.
1:18:10:Vin się odezwał?
1:18:12:Nie, ale na pewno|niedługo wróci.
1:18:16:Jak dobrze, że już jesteś.
1:18:29:Mógłbym teraz spać tydzień.
1:18:33:Jak miło.
1:18:41:Zrobić ci śniadanie?
1:19:51:To Vin!
1:20:01:Wrócił.
1:20:51:- Mówiłaś coś o śniadaniu?|- 10 godzin temu.
1:20:56:- 10?|- Vin je zjadł.
1:20:59:- Vin wrócił?|- Tak.
1:21:03:Obaj nareszcie jesteście.
1:21:09:Gdzie on jest?
1:21:10:Poszedł powiedzieć Lady Beldon|o zaręczynach.
1:21:14:Nie zazdroszczę mu.
1:21:17:Ale dobrze mu tak,|skoro śmiał zjeść moje śniadanie.
1:21:20:Co byś zjadł?
1:21:24:- A co masz?|- Zaraz zobaczę.
1:21:28:Ada!
1:21:30:Nie wiedziałam kiedy się obudzisz|i czy mam zlecić coś na obiad|czy na podwieczorek.
1:21:34:Kiedy się budzę,|bez względu na porę, jem śniadanie.
1:21:39:Proszę.
1:21:41:- Witaj, Ado.|- Miło znów pana widzieć!
1:21:44:Po tym co pisali w gazetach|bardzo się o pana martwiłam.
1:21:47:Na szczęście wróciłem.
1:21:50:I teraz marzę o wielkim talerzu|jajek na szynce.
1:21:53:Już robię.
1:21:54:- Pisali o tym w gazetach?|- O Dunkierce?
1:21:57:Tak, kochanie.
1:22:00:Więc nie muszę już opowiadać.
1:22:03:Jestem z ciebie bardzo dumna.
1:22:05:Tak? Cieszę się.
1:22:08:Właściwie to sam jestem|z siebie trochę dumny.
1:22:10:To był popis nawigacji.
1:22:19:Szkoda mi cię.|Siedzisz tu sobie tak spokojnie...
1:22:23:kiedy dookoła tyle się dzieje.|Ale od czego są mężczyźni.
1:22:27:Kobietki muszą|pilnować domowego ogniska.
1:22:29:Proszę.
1:22:33:Przepraszam, ale przypomniałam sobie,|że nie mamy szynki.
1:22:36:- Co?|- Całą zjadł ten niemiecki pilot.
1:22:39:Nie szkodzi.
1:22:40:Jest przecież trochę bekonu.|Pan Miniver też go lubi.
1:22:43:Co to za historia z tym pilotem?
1:22:46:- Nic takiego.|- Jak to "nic takiego"?
1:22:49:Miałam tu dziś na śniadaniu|niemieckiego pilota, i tyle.
1:22:53:- Zaraz! Co tu się dzieje?|- Nie denerwuj się.
1:22:56:- Przygotuję ci kąpiel.|- Już się kąpałem!
1:23:00:- To może zapalisz?|- Nie.
1:23:02:Czy to ten pilot,|którego szukaliśmy?
1:23:04:Co ty zrobiłaś?
1:23:06:Nie miał broni?
1:23:09:Miał.
1:23:11:I co?
1:23:15:Zabrałam mu ją|i wezwałam policję.
1:23:17:Zabrałaś mu broń i wezwałaś policję?|Tak po prostu?
1:23:24:A potem poczęstowałaś go herbatką?
1:23:27:Mlekiem.
1:23:45:- Wejdź.|- O co chodzi?
1:23:47:Przyszła Lady Beldon.|A ja mam jajka na patelni.
1:23:50:Lady Beldon, tutaj?
1:23:53:Nie, na dole.
1:23:55:Powiedz, że już schodzę.
1:24:01:Lady Beldon.
1:24:03:Gdybym nie wiedział, że się|rozprawiłaś z niemieckim pilotem, to|pomyślałbym, że jesteś zdjęta strachem.
1:24:08:Jestem, jak wtedy, kiedy|rozprawiałam się z tym pilotem.
1:24:11:- Wiesz dlaczego|tu tak szybko przyleciała?|- Żeby sprzeciwić się temu małżeństwu.
1:24:16:Nieznośna snobka.
1:24:18:Z takiego kandydata jak Vin|powinna być dumna.
1:24:20:- I zaszczycona.|- Szkoda, że nie mam lepszej sukienki.
1:24:26:Tylko nie waż się śmiać.
1:24:45:Witam, Lady Beldon.|Miło mi.
1:24:48:Proszę usiąść.
1:24:55:Domyślam się,|dlaczego pani przyszłą.
1:24:57:- Vin przekazał nowiny?|- Tak.
1:25:00:- Mam nadzieję, że się pani cieszy.|- Niestety nie. To jeszcze dzieci.
1:25:04:- Carol ma 18 lat, a Vin 20.|- Są młodzi, ale...
1:25:07:Powiem szczerze:|będę namawiać Carol, by zaczekała.
1:25:11:- Myśli pani, że się zgodzi?|- Myślę, że tak.
1:25:14:- Może trafi się jej lepsza partia.|- Niewykluczone.
1:25:18:Może przemawia przeze mnie|rodzicielska próżność...
1:25:20:ale nie sądzę, żeby Carol znalazła|chłopca milszego niż Vin.
1:25:24:I żeby zmieniła zdanie.|- To kwestia gustu.
1:25:28:- Ale jej młody wiek jest faktem.|- Z tego co wiem, kobiety|z rodziny Beldonów...
1:25:31:zawsze młodo|wychodziły za mąż?
1:25:32:- Nie rozumiem.|- Moja córka Judy...
1:25:35:pisała w zeszłym tygodniu|wypracowanie o Wojnach Krzyżowych.
1:25:39:Wypożyczyła książkę...
1:25:41:"Przyjaciel Ryszarda Lwie Serce".
1:25:45:To opowieść o życiu pani przodka.|- Naprawdę, nie widzę...
1:25:48:To ciekawa książka.|Sama się nią zainteresowałam.
1:25:52:Jest w niej kawałek|historii rodu Beldonów.
1:25:54:Więc wie pani, że byliśmy|godni przyjaźni króla.
1:25:58:Niektóre historie mnie zadziwiły.
1:26:01:Czy wie pani, że 12-ty Lord Beldon|został powieszony?
1:26:04:Ścięto mu głowę.
1:26:05:Takie rzeczy zdarzają się...
1:26:08:w najlepszej rodzinie.|- Najbardziej jednak zaciekawił mnie...
1:26:11:bardzo młody wiek panien wydawanych|za mąż. Gilbert de Beldon...
1:26:15:poślubił Isabelle Du coś tam,|która miała 12.
1:26:20:Nie przyszłam tu,|żeby rozmawiać o rodowodach.
1:26:24:- To nie ma tu nic do rzeczy.|- Chodzi pani o to, że oboje są za młodzi?
1:26:28:Tak.
1:26:30:Jest wojna, a Vin jest pilotem.
1:26:33:To nie powód,|żeby na gwałt się żenić.
1:26:36:W czasie wojny, czas|jest dla młodych bardzo cenny.
1:26:40:- Ile miała pani lat,|kiedy wyszła za mąż?|- Ja?
1:26:43:Proszę nie oszukiwać.
1:26:45:Sprawdziłam to.|- Więc pani wie...
1:26:49:że miałam 16.
1:26:53:- 16. I rodzice się zgodzili?|- To nie ma nic do rzeczy.
1:26:57:Naprawdę?
1:27:00:Wyszła pani za mąż bardzo młodo,|bez zgody rodziców...
1:27:03:ale kiedy Carol...
1:27:05:Może pani tego potem żałowała?|- Nic podobnego.
1:27:09:- To dlaczego...?|- Moje małżeństwo trwało|zaledwie kilka tygodni.
1:27:12:Mąż zginął na wojnie.
1:27:15:Przepraszam, nie wiedziałam.
1:27:18:Nigdy tego kroku nie żałowałam.|Ani przez chwilę.
1:27:21:Pobraliśmy się, bo wiedzieliśmy|co może się zdarzyć.
1:27:24:Nie chcę, żeby Carol|cierpiała tak jak ja.
1:27:28:Nie chce pani,|żeby byli szczęśliwi,|choćby przez chwilę...
1:27:31:Tak jak pani?
1:27:34:Bałam się, że pani to powie.
1:27:38:Wie pani dlaczego?
1:27:40:Bo Carol zrobi to,|co będzie chciała?
1:27:43:Jest moją wnuczką.
1:27:46:Więc dlaczego?
1:27:48:Diabli wiedzą.
1:27:50:Przegrałam, zanim|stanęłam do walki.
1:27:53:Więc zgodzi się pani?
1:27:56:Vin to miły chłopak.
1:28:01:Teraz już wiem,|po kim taki jest.
1:28:03:Pani też jest ładna.
1:28:04:Nic dziwnego, że ten podły Ballard|nazwał różę pani nazwiskiem.
1:28:07:Ale nagrody nie dostanie.
1:28:10:Skoro mamy zostać rodziną...
1:28:14:to może mnie pani|poczęstować herbatą.
1:28:20:- No?|- Tak, naturalnie.
1:28:29:Alicja siedziała|z zamkniętymi oczami...
1:28:31:nie dowierzając, że wciąż|jest jeszcze w Krainie Czarów.
1:28:34:Trawa cicho szumiała,|muskana przez wiatr.
1:28:36:Słychać było dzwoneczki owiec,
1:28:39:głos pastuszka...
1:28:43:i porykiwanie bydła w oddali.
1:28:46:Alicja wyobraziła sobie,|jak mogłaby w dorosłym życiu...
1:28:50:zachować swe dziecięce serce,|pełne miłości.
1:28:54:Jak będzie kiedyś|opowiadała gromadce dzieci,
1:28:58:ku ich radości,|przedziwne historie...
1:29:02:o Krainie Czarów.
1:29:09:- Śpią.|- Dobrze.
1:29:15:- Która godzina?|- 9:50.
1:29:22:Napijesz się kawy?
1:29:24:Nie. Najpierw zapalę.
1:29:29:Potrzebujesz czegoś z domu?
1:29:31:Chyba nie.
1:29:33:Nie będę znów ryzykował życia|dla twoich druków.
1:29:36:Mam je tutaj.
1:30:24:Chyba jest lepiej.
1:30:26:Stawiają opór.
1:30:33:Nie słyszę bomb.
1:30:37:Może celem jest lotnisko.
1:30:44:I szpital.
1:30:56:- Przywieźli rzeczy z pralni?|- Jutro.
1:31:00:Jutro.
1:31:17:Powinieneś to opatentować, Clem.
1:31:18:Może to nas uratuje|przed uduszeniem się.
1:31:21:- Wiesz co to jest?|- Nie.
1:31:23:Detektor gazu. Jak go wyczuje,|kratka robi się zielona.
1:31:27:Zapobiega przedostawaniu się|gazu do środka?
1:31:30:Jeśli zobaczysz,|że zmienia kolor...
1:31:32:mocno zamknij.
1:31:35:- I co się stanie?|- Udusimy się.
1:31:42:- Ciastko?|- Dziękuję.
1:31:45:Specjalność pani Miniver.
1:31:48:- Ada robiła niedobrą kawę.|- Okropną.
1:31:51:Ale dobrze gotowała.
1:31:54:Ale odeszła.
1:31:58:Będzie ostoją całej tej|brygady pancernej.
1:32:11:Bliżej.
1:32:15:Ciekawe, co zrobiłby Toby,|gdyby zginął mu ten kot.
1:32:18:Wolę nie myśleć.
1:32:20:To sposób na szczęście.
1:32:22:Mieć coś, bez czego|nie można żyć.
1:32:25:Albo kogoś.
1:32:44:Coś długo to trwa, nie sądzisz?
1:32:46:Vin mówił, że tak ma być.
1:32:49:Dobrze, że już wracają.|Zdążą na wystawę kwiatów.
1:32:52:Tak.
1:32:53:- Wiesz o której przyjeżdża pociąg?|- O 11:45.
1:32:58:Cieszę się, że pojechali|w podróż poślubną do Szkocji.|Tam jest tak pięknie.
1:33:18:Bombardują.
1:33:20:Pewnie lotnisko.
1:33:26:- Skończyłaś, kochanie?|- Tak.
1:33:30:Piękna historia.
1:33:33:Ciekawe, czy Lewis Carroll wiedział,|że jego opowieść będzie żyć wiecznie.
1:33:36:- To była moja pierwsza książka.|- Moja też.
1:33:39:Naprawdę?
1:33:44:Jak mogłaby zachować|w dorosłym życiu...
1:33:47:swe dziecięce serce|pełne miłości.
1:33:56:Jak będzie opowiadać|gromadce dzieci,
1:33:59:ku ich radości,|przedziwne historie.
1:34:07:Może nawet po śnie w|Krainie Czarów sprzed lat.
1:34:12:Jak będzie smucić się|ich smutkami...
1:34:15:i znajdować radość|w ich radości...
1:34:19:przypominając sobie swoje dzieciństwo|i szczęśliwe letnie dni.
1:34:26:Szczęśliwe letnie dni.
1:35:55:Napoleon jest bezpieczny.|Tam się schował.
1:36:36:- Mamo?|- Tak, skarbie?
1:36:38:Prawie nas zabili, nie?
1:36:41:Teraz już nic nam nie grozi.
1:37:07:Cześć, mamo. Cześć, tato.
1:37:11:Jak zdrowie?
1:37:14:Było fantastycznie.
1:37:15:Masz śliczną żonę.
1:37:22:Dobrze wyglądacie.
1:37:24:Carol, kochanie.
1:37:26:- Ja nie dostanę buziaka?|- Ależ tak.
1:37:29:- Dobrze wam było?|- Cudownie.
1:37:32:Łowiliśmy ryby i żeglowaliśmy.
1:37:34:Mieszkaliśmy w uroczym domku.|Gotowała nam pani McLorry.
1:37:37:Jak ona gotowała,|a jak my zajadaliśmy...
1:37:40:Pomóc ci, tato?
1:37:43:- Witam, panie Ballard.|- Witam pana.
1:37:45:Dzień dobry, Ballard.|Wystawia pan tę swoją różę?
1:37:49:- To piękny kwiat.|- Jeszcze go nie widziałam.
1:37:52:Ale myślę, że najlepsza|z tego wszystkiego jest nazwa.
1:37:54:"Pani Miniver".|To ty, kochanie.
1:37:59:- Oczywiście przyjdziecie na wystawę?|- Tak, wszyscy, oprócz Clema.
1:38:03:Niestety, nie mogę.|Mam służbę.
1:38:05:Wiele pan straci.
1:38:07:Nie spóźnij się.
1:38:09:- Przyjdę wcześnie.|- Do widzenia.
1:38:11:Ostrożnie.
1:38:20:Jak leci, George?
1:38:21:W porządku.
1:38:24:Chodź, Vin.
1:38:29:- Jesteśmy na miejscu.|- Witajcie w domu.
1:38:34:Nie wygląda to najlepiej.
1:38:36:Na pewno kiedyś był wspaniały.
1:38:38:Nie jest tak źle.|Nie mieliśmy czasu, żeby|doprowadzić go do porządku.
1:38:42:Najgorzej wygląda jadalnia.
1:38:45:Ale już dawno chciałem ją przerobić.
1:38:47:Góra jest zupełnie niezła.
1:38:49:Musimy przywieźć tu koce,|żeby było czym zasłonić okna.
1:39:02:- Toby!|- Vin!
1:39:10:Judy, ślicznie grasz.
1:39:11:- Podoba ci się?|- Bardzo.
1:39:13:Miałem świnkę.
1:39:16:To piękna niespodzianka.
1:39:18:Dobra, dzieciaki. Puśćcie Carol.|Chodź, Vin.
1:39:21:Zaprowadzę was do waszego pokoju.
1:39:23:To twój stary pokój,|ale zmieniłam w nim co nieco.
1:39:27:Szwaby zresztą też.
1:39:41:Podziękuj ojcu,|to jego dzieło.
1:39:43:Podziękuję i przyniosę rzeczy.
1:39:49:Dziękuję za ten śliczny pokoik.
1:39:52:I za Vina.
1:39:54:Miły chłopak, nie?
1:39:55:Nie wiesz, jak bardzo go kocham.
1:39:58:Wystarczy na ciebie popatrzeć.
1:40:02:Widziałaś jaki stąd jest widok?
1:40:04:Naprawdę piękny.
1:40:06:Rzeczywiście.
1:40:08:- Jesteś szczęśliwa?|- Oczywiście.
1:40:12:Te dwa ostatnie tygodnie|to morze szczęścia.
1:40:15:To dopiero początek.
1:40:17:Nie boję się patrzeć|prawdzie w oczy.
1:40:21:- A ty?|- Ja też nie.
1:40:23:Kocham go, ale wiem...
1:40:26:że mogę go stracić.
1:40:28:Jest młody, kocha życie,|ale może zginąć.
1:40:32:W każdej chwili.
1:40:36:Na pewno znasz ten lęk.
1:40:39:Znam.
1:40:42:Więc wiesz, jak cenna jest|każda chwila.
1:40:45:Nie wolno marnować czasu.
1:40:48:Nie znielubisz mnie|za to, co powiedziałam?
1:40:50:Nie, Carol.
1:40:54:Cieszę się każdą chwilą|z nim spędzoną.
1:41:00:Jeśli go stracę,|będzie jeszcze czas na łzy.
1:41:04:Całe życie.
1:41:08:Mam rację?
1:41:14:To wszystko mojej żony.
1:41:16:Widziałaś to cudo?
1:41:20:- Mamy czas na rozpakowanie się?|- Tak, zjemy dopiero o pierwszej.
1:41:23:Obiecałam babci, że będziemy|na wystawie przed trzecią.|Będzie wesoło.
1:41:27:Chór ma nowy numer.
1:43:01:A teraz Belham band.
1:43:13:- Cześć, Ballard. Jak się masz?|- Dobrze.
1:43:15:Powodzenia.
1:43:18:- Mam nadzieję, że wygrasz.|- Dzięki.
1:43:29:- Bickles.|- Słucham?
1:43:33:Przynieś szybko od sędziów ten papier|o nagrodzie. Zaraz to załatwimy.
1:43:37:Jeszcze się naradzają.
1:43:39:A po co?|Śmieszne istoty.
1:43:42:Powiedz im, że chcę|mieć ich decyzję natychmiast.
1:43:45:Tak jest.
1:43:48:- Widziała pani różę Ballarda?|- Nie.
1:43:52:Nieprawda.
1:43:53:Obejrzałam, jak tylko|ją przynieśli.
1:43:56:I co?
1:43:58:To ładna róża.
1:44:00:- Ładniejsza od pani róży?|- O tym zadecydują sędziowie.
1:44:03:Spokojnie, dostanie pani puchar.
1:44:05:- Insynuujesz, że|sędziowie są przekupieni?|- Insynuuję, że się pani boją.
1:44:08:Bzdura.
1:44:14:Decyzja dotycząca nagród.
1:44:27:{Y:i}Pierwsza nagroda:|Lady Beldon
1:44:29:{Y:i}Druga nagroda:|James Ballard
1:44:31:Panie Miniver,|niech pan spojrzy.
1:44:34:Gratuluję, ale ten werdykt|mnie nie dziwi.
1:44:37:Ty znasz się lepiej|niż sędziowie?
1:44:41:Nie wiem, co ty|w nim widzisz, Carol.
1:44:43:- To dla pani bardzo ważne, prawda?|- Tak.
1:44:46:Może to głupie, ale tak jest.|Wygrywam ten puchar co roku,|odkąd pamiętam.
1:44:51:Panu Ballardowi też zależy|na nagrodzie.
1:44:53:Miał szansę wygrać.
1:45:01:Co niby miałabym zrobić?
1:45:03:Zmienić decyzję sędziów?
1:45:08:- Jeśli się pani z nią nie zgadza.|- Zgadzam się!
1:45:14:Czy nagrody wręczy pani teraz?
1:45:18:Oczywiście.
1:45:33:Czy wasza decyzja dotycząca nagród|jest bezstronna?
1:45:36:Oczywiście.
1:45:38:Naturalnie.
1:45:40:Siadajcie.
1:45:46:Przyjaciele, ponownie|mam przyjemność...
1:45:49:wręczyć doroczne nagrody|za najpiękniejsze kwiaty|wyhodowane w naszym miasteczku.
1:45:53:Pierwsza nagroda za chryzantemy.
1:45:57:Panna Alice Lovedean.
1:46:13:Druga nagroda,|panna Sarah Pillbury.
1:46:18:Gratuluję.
1:46:24:A teraz, szanowni państwo,|ostatnia nagroda.
1:46:30:Puchar za najpiękniejsze róże.
1:46:43:Te róże wyhodowano w|naszym miasteczku w ostatnim roku.
1:46:46:Pierwszą nagrodę,|Srebrny Puchar, otrzymuje...
1:46:59:pan James Ballard, znany|nam wszystkim zawiadowca stacji.
1:47:28:Drugą nagrodę, dyplom...
1:47:33:otrzymuję ja.
1:47:45:Dobrze, dobrze.
1:47:58:Dziś, po raz pierwszy|w historii tej wystawy,
1:48:01:wygrała róża nie wyhodowana|przez Beldonów.
1:48:04:Nie powiem, żebym|nie była rozczarowana.
1:48:06:My, Beldonowie,|nie jesteśmy przyzwyczajeni|do posiadania konkurentów.
1:48:09:W przeszłości, po prostu|ścinaliśmy im głowy.
1:48:13:Teraz nie możemy już tego robić,|a szkoda.
1:48:17:Ale jeśli już mam|z kimś przegrać...
1:48:19:to cieszę się, że jest to|pan James Ballard.
1:48:22:To człowiek szlachetny,|a ja lubię szlachetnych.
1:48:27:Gdzie pan jest, Ballard!|Gdzie on jest?
1:48:35:Tu jest!
1:49:07:Tak się cieszę.
1:49:09:To pani róża.
1:49:24:- Przepraszam.|- Nie teraz.
1:49:28:- Proszę.|- Dziękuję pani.
1:49:30:- Gratuluję.|- Proszę o wybaczenie.
1:49:36:Nad wybrzeżem znowu|setki samolotów wroga.
1:49:40:Będzie kolejny|nalot na lotnisko.
1:49:50:Cisza.
1:49:52:Cisza!
1:49:53:Przykro mi, że muszę przerwać|naszą miłą uroczystość,
1:49:56:ale wróg nie ma respektu|dla kwiatów.
1:49:59:Foley mówi, że powinniśmy|liczyć się z nalotem.
1:50:03:W tej sytuacji, lepiej będzie,|gdy wrócimy do domów.
1:50:07:Ci z państwa, którzy|wolą schronić się w moich|piwnicach, mogą się czuć zaproszeni.
1:50:10:Młodzi zadbają o to|by było wesoło.
1:50:14:Nie będziecie też głodni.|Foley o to zadbał.
1:50:17:Mamy 300 puszek|włoskich sardynek.
1:50:38:- Babciu, będziesz bezpieczna?|- Jasne.
1:50:41:- Nie zostaję tu sama.|- Była pani cudowna.
1:50:44:- Vin powinien wracać na lotnisko.|- Tak, oczywiście.
1:50:49:- Dołóż im ode mnie.|- Spróbuję.
1:50:54:Ciągle jeszcze lubię|dostawać buziaki.
1:50:57:Jasne.
1:50:59:- Była pani wspaniała.|- To prawda.
1:51:02:Do widzenia.
1:51:44:{y:i}Zapraszamy do Niemiec.
1:51:48:Setki szwabskich samolotów|nad Londynem.
1:51:50:Muszę lecieć.|Pa, kochanie.
1:51:52:Pa, mamo.
1:51:55:Vin.
1:52:00:Nic mu nie będzie, Carol.
1:52:28:Musimy jechać.|Martwię się o dzieci.
1:52:56:Myślisz, że Foley|zabrał je do schronu?
1:53:00:Na pewno.|Nie martw się.
1:53:14:Walka toczy się chyba|tuż nad nami.
1:53:18:Chciałabym być już w domu.
1:53:21:Może lepiej byłoby tu przeczekać.
1:54:23:To mógł być Vin!
1:54:26:Nie, niemożliwe.
1:54:29:Dopiero się rozstaliśmy.
1:54:32:Okropność.
1:54:47:Pociski.
1:54:49:Trafiły w samochód.|Przestraszyłam się.
1:54:54:Carol, zobacz.
1:54:57:Miasteczko.
1:55:00:Musimy tam wracać.|Potrzebują pomocy.
1:55:02:Carol, co ci jest?
1:55:07:Jesteś ranna?
1:55:12:Kochanie.
1:55:24:Chyba dostałam.
1:55:28:Nie.
1:55:30:- Gdzie?|- Nie wiem. Nie boli.
1:55:35:Tylko nie mogę się ruszać.
1:55:41:Nie bój się. Jesteśmy blisko domu.|Zadzwonię po pomoc.|Leż spokojnie.
1:55:46:Dobrze, Kay.
1:55:54:Z pogotowiem.
1:56:04:Pogotowie?
1:56:06:Proszę przysłać karetkę.
1:56:09:Nie ma?
1:56:10:To bardzo pilne.
1:56:13:To też ofiara nalotu.
1:56:16:Proszę przysłać karetkę,|jak tylko któraś wróci.
1:56:19:Do Starlings.
1:56:25:Ostatni dom przy Norton Lane.
1:56:28:Pośpieszcie się, proszę.
1:56:33:Zaraz przyjadą.
1:56:35:Przyniosę ci płaszcz.
1:56:50:Zaraz tu będą.
1:56:53:- Nie powiesz Vinowi?|- Jasne że nie, kochanie.
1:57:02:Wszystko będzie dobrze.
1:57:07:Nie bój się, skarbie.
1:57:10:Będzie dobrze.
1:57:15:Nie czuję bólu.
1:57:19:Co jest?|Podać ci coś?
1:57:23:Szklankę wody.
1:57:28:Dobrze.
1:57:30:Zaraz wracam.
1:57:53:Carol.
1:58:03:O Boże.
1:59:55:Vin, kochanie.
2:00:03:Wiem, mamo.
2:00:08:Gdzie ona jest?
2:00:10:Nie chcesz trochę odpocząć?
2:00:13:Gdzie ona jest?
2:00:18:W waszym pokoju.
2:02:42:Przeczytam wam Psalm 91.
2:02:48:Powiem do mego Pana,|ucieczko moja i twierdzo.
2:02:54:Mój Boże, któremu ufam.
2:02:57:Bo on sam cię wyzwoli|z sideł myśliwego...
2:03:00:i od zgubnego słowa.
2:03:03:W nocy nie ulękniesz się strachu,
2:03:06:ani za dnia lecącej strzały.
2:03:09:Ani zarazy co idzie w mroku,
2:03:12:ni moru, co niszczy w południe.
2:03:17:Pokryje cię swymi piórami...
2:03:19:i schronisz się|pod Jego skrzydła.
2:03:23:Jego wierność to|puklerz i tarcza.
2:03:36:W tym zakątku Anglii...
2:03:41:cierpimy z powodu straty przyjaciół,|tak nam drogich.
2:03:46:Niektórzy byli blisko kościoła.
2:03:50:George West, chłopiec z chóru.
2:03:56:James Ballard,|zawiadowca stacji...
2:04:00:który zdobył upragniony puchar,|za swą różę...
2:04:04:"Pani Miniver",|zaledwie godzinę przed śmiercią.
2:04:11:Łączymy się w bólu|z dwiema rodzinami...
2:04:13:które straciły wspaniałą,|młodziutką dziewczynę.
2:04:17:Wzięła ślub przy tym ołtarzu|zaledwie dwa tygodnie temu.
2:04:21:Domy wielu z nas|zostały zniszczone.
2:04:24:Wielu młodych i starszych|straciło życie.
2:04:28:Nie ma rodziny, która|nie poniosłaby dotkliwej straty.
2:04:32:Dlaczego tak się stało?
2:04:35:Z pewnością zadawaliście sobie|to pytanie.
2:04:38:Dlaczego właśnie ich...
2:04:41:musiał spotkać taki los?
2:04:44:Dzieci, starcy...
2:04:48:młoda dziewczyna|w kwiecie wieku.
2:04:52:Dlaczego właśnie oni?|Czy to żołnierze?
2:04:55:Bojownicy?
2:04:57:Dlaczego musieli poddać swe życie?
2:05:03:Powiem wam dlaczego.
2:05:06:Bo to nie jest wojna|tylko żołnierzy w mundurach.
2:05:11:To wojna wszystkich ludzi.
2:05:15:Musi się toczyć nie tylko|na polach bitwy,
2:05:18:ale także w miastach i wioskach.
2:05:22:W fabrykach i na farmach.
2:05:25:W domach i w sercach|wszystkich ludzi...
2:05:28:którzy kochają wolność.
2:05:33:Pochowaliśmy naszych przyjaciół,
2:05:37:ale nie zapomnimy o nich.
2:05:38:Wprost przeciwnie.|Będą dla nas natchnieniem...
2:05:43:do walki o wyzwolenie się...
2:05:46:z tyrani i terroru.
2:05:51:To wojna ludu.
2:05:54:Nasza wojna.
2:05:56:Wszyscy jesteśmy bojownikami.
2:05:59:Więc walczmy.
2:06:03:Niech Bóg broni prawych.
2:06:23:{Y:i}Naprzód,|chrześcijańscy żołnierze
2:06:27:{Y:i}Maszerujcie, niosąc|krzyż Jezusa
2:06:32:{Y:i}Chrystus poprowadzi nas|do walki z wrogiem
2:07:23:{Y:i}Wersja polska:|START International Polska
2:07:27:{Y:i}Tekst:|Joanna Serafińska
2:07:31:{Y:i}Fragment Psalmu 91-ego|wg Biblii Tysiąclecia.
2:07:36:{Y:i}Spisał:|Kozi
2:08:03:{Y:b}AMERYKA POTRZEBUJE|WASZYCH PIENIĘDZY.
2:08:06:{Y:b}CODZIENNIE KUPUJCIE|OBLIGACJE I ZNACZKI.